Those Men

Theman Simpulse

Info
Uitgekomen in: 2010
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Eigen beheer
Website: http://www.thosemen.co.uk/
MySpace: www.myspace.com/thosemen
Tracklist
Second One:
Do You Believe In The Fire In Your Soul? (3:47)
Unbelievable Skin (2:40)
The Clean And Mutant Peace Tunnel (3:32)
Recreation Day (4:10)
A Piece Of The Bridge (7:03)

Second Two:
D.N.A. (5:21)
The Symhony Unfolds (4:14)
The Hanging Head Man (4:14)
Backwards Somersaults (3:00)
The Confused Catfish (4:09)
Mutation (5:08)
Evolution (4:02)
Kryptolebias Marmoratus (4:31)

Second Three:
Down The Peace Hole (2:06)
The Handcradling Woman (2:29)
The Skelton (3:58)
Big Car (3:38)
Bowl Of Jealousy (3:24)
Theoretical Love (4:16)
Ignacious Pig Freak (15:02)
Suddenly (5:11)
Submarine Smile (5:54)
Guilt (2:49)
The Sex Chamber (1:28)
What Colour Was The Badger Roadkill? (4:37)
An Evolving Landscape (3:47)
Thick Yeasty Dark Brown Savoury Spread That Is Generally Only Available In The United Kingdom, South Africa And The Antipodes (3:27)
Up The Chute (6:47)

Second Four:
The Air Song (2:12)
I'm Going To Field (2:01)
Raven's Alt (0:54)
Boulders And Clay (1:06)
Lunacy Of Love (1:09)
Backswimmers And Boatmen  (1:04)
The Puddle That Never Dries (0:56)
The Men Will Dance With Butterflies (1:34)
The Dreams Come (2:02)
Germination And The Seed Grows (1:15)
Preconditions Unshackling (1:22)
Tractor Yang Man (2:50)
What Would You Say If You Had To Eat Yourself Today? (6:26)
Martin Clarke: zang,gitaar, basgitaar, toetsen, percussie
Mark Elliott: basgitaar, gitaar, toetsen< percussie, zang

Met medewerking van:
Sebastian Abineri: verteller
Bose: zang
Flora Clarke: zang
Fleur James: zang
Louise Kaye: stem
Charlie Skelton: viool, zang
Wendy Solomon: zang
Simon Wallington: drums
Theman Simpulse (2010)
Sobgod (2007)
Why Move? (2006)
Car Park (2002)
These Women (2001)
Journeys Into The It (2001)
Ponky Hates Pollution (2000)
Pituitary (1999)
The Duper Syndrome (19908)
Double Yeller (1998)

Je moet het maar durven: in een tijdperk waarin bijna iedereen zijn muziek van internet plukt, een nieuw album uitbrengen dat bestaat uit 2 cd’s en een boek met 86 pagina’s in een dvd-doosje…

Those Men, Martin Clarke en Martin Elliott, durven wel meer. “Theman Simpulse” is een conceptalbum, een bijna 160 minuten durend avontuur met een verteller, meerdere stemmen en een bijna ondoorgrondelijk verhaal. Als je het met iets moet vergelijken, kom je toch op “The Lamb Lies Down On Broadway”, “The Wall” en “The Electric Castle”.

Niet dat Those Men zich zo makkelijk laten vangen in een vergelijking. Daarvoor is de muziek te divers en zijn de invloeden te uiteenlopend. Natuurlijk, Pink Floyd en Genesis komen wel voorbij, maar je hoort ook folk, pop, elektronica en heel veel psychedelica. Dat laatste kan bijna niet anders met zo’n lang conceptalbum.

“Theman Simpulse” gaat over een meneertje met die naam (hoewel je die naam ook anders kunt lezen, natuurlijk). Het hele verhaal speelt zich af in vier seconden, de tijd die de man nodig heeft om na te denken over de vraag die zijn vrouw hem aan de ontbijttafel stelt: “Wat is er met je aan de hand, lieverd? Je lijkt jezelf niet.” In die vier seconden maakt de man een reis door zijn eigen D.N.A., verlaat hij via zijn urinebuis zijn eigen lichaam en komt hij via verdamping en hergeboorte weer tot zichzelf. Denk ik. En onderweg komt hij allemaal bizarre types (of archetypes?) tegen, zoals de Pig Freak die een benzinestation runt en The Welcoming Man die hem verdampt en een rinoceros nog een eindeloze rij figuranten waar ik geen chocola van kan maken. Ook in die zin doet het album aan “The Lamb” denken. Er wordt in elk geval een hoop geouwehoerd zonder dat het iets verklaart, in tegendeel.

Al die lappen tekst staan het genieten van de muziek wel een beetje in de weg. Clarke en Elliott zijn geen briljante zangers, maar ze zijn wel in staat een heleboel zeer verdienstelijke, toegankelijke en onbeschrijflijk Engelse muziek te componeren. Daarbij schuwen ze humor niet, zoals in het hilbillie liedje The Skelton met een hoop gekke toeters en piepjes, maar het overgrote deel van de nummers is toch te omschrijven als zacht progressieve liedjes met een heleboel getokkelde gitaren en zachte synthesizers. Het klinkt een beetje alsof Anthony Phillips een hoorspel heeft gemaakt naar een Terry Gilliam film. Helaas, na elk liedje komt de verteller weer een hoop tekst voordragen en de ‘flow’ onderbreken.

Geen absolute hoogvlieger dus, maar een heleboel bijzonder aardige muziek. Je moet er echt de tijd in willen investeren, met je hoofdtelefoon op je oren en het boekje op schoot die bijna drie uur uit zitten. Ik heb het gedaan en – op een enkele wegtrekker na – heb ik me niet verveeld. Ik heb alleen nog steeds geen idee waar “Theman Simpulse” over gaat. Wel bekruipt me het gevoel dat het een uitzonderlijk raar verhaal is, met genante gekkigheid erin. Zo’n verhaal dat je zonder verdovende middelen nooit zal snappen. Een verhaal over een man die een ledikant uitpoept, geholpen door een varken dat zijn hoofd kan veranderen in een bungalow of een tasje zoals je dat bij een juwelier krijgt. Wat? En vooral: waarom?

Toch moet je bewondering hebben voor de makers, die in elk geval de ambitie en het overzicht hebben gehad om zo’n megaproject aan te pakken. Op z’n minst is het een vermakelijk en levendig hoorspel met prettige muziek, op z’n ergst is het een hoop flauwekul met prettige muziek. Win-win, als je het mij vraagt.

Erik Groeneweg

Send this to a friend