Thought Chamber
Psykerion
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: InsideOut Music
Website: https://myspace.com/thoughtchamber
Luisteren kan via: https://myspace.com/thoughtchamber
Exodus 1:47
Psykerion: The Question 3:03
In the Words of Avakus 1:53
Light Year Time 5:33
Kerakryps 5:28
The Black Hole Lounge 1:09
Circuits of O.D.D. 1:54
Behind the Eyes of Ikk 8:36
Isle of Bizen 4:35
Xyrethius II 4:31
Recoil 3:17
Breath of Life 3:05
Transcend 9:39
Planet Qwinkle 4:41
Inner Peace 2:08
Michael Harris- Gitaren, toetsen, achtergrondzang
Bill Jenkins- Toetsen
Ted Leonard- Zang
Jeff Plant- Basgitaar
Angular Perceptions (2007)
Mike Portnoy schaarde het debuut van Thought Chamber onder zijn favoriete releases van 2007. Het mag dus geen mysterie zijn: Thought Chamber maakt onvervalste progressieve metal, met hier en daar een ballad en een akoestisch rustpunt. De tweede cd, “Psykerion”, is een sci-fi conceptalbum. De teksten werden helaas niet meegestuurd met de promo, maar neemt u maar van mij aan dat het verhaal heel science fiction-achtig en vol van drama is.
Zoals we wel vaker zien bij een dergelijk album staat de plaat vol met korte nummertjes die de “echte” nummers aan elkaar verbinden. In deze korte nummers slaat Thought Chamber een beetje door in het “kijk-eens-hoe-progressief-wij-zijn”. De luisteraar wordt continu op het verkeerde been gezet, en af en toe lijkt het, eerlijk gezegd, nergens naar. Geflipte toetsen- en gitaarmelodietjes komen uit de lucht vallen en zijn na twee seconden weer verdwenen. Ze halen de vaart uit de cd en als verbinding tussen de nummers die bijdragen aan het concept slaan ze de plank mis. Een voorbeeld daarvan is Black Hole Lounge. Het staat tussen twee beesten van prognummers in, maar klinkt zelf alsof het van de Sims soundtrack geplukt is.
De “echte” nummers van dit album zijn gelukkig wel bijzonder interessant. Psykerion: The Question, Circuits Of O.D.D., en Behind The Eyes Of Ikk doen op geen enkel vlak onder voor bands als Dream Theater of Symphony X. In een nummer als Light Year Time weet Thought Chamber echter ook een heerlijk Rush-achtig geluid neer te zetten, dat daarnaast ook nog een beetje doet denken aan zo’n foute maar stiekem toch best lekkere jaren ’80 powerballad. Dat gevoel komt nog sterker terug in Isle Of Bizen, wat ook nog eens doorspekt is met Gilmouresque penseelstreken.
De doorgewinterde progressieve metalliefhebber kan met deze cd zijn hart ophalen. De muziek is van hoog niveau, en Thought Chamber weet ook in een nummer van 8 minuten van begin tot einde te boeien. Rest wel de vraag: zijn al die tussennummertjes van anderhalve minuut nou echt nodig?
David Nummerdor
