Threads Of Fate is een Amerikaans trio met wortels in Puerto Rico, bestaande uit zanger John Pyres, gitarist Jack Kosto en toetsenist /bassist Vikram Shankar.
Met name de laatste zal geen onbekende zijn voor de meeste onder ons. Shankar is een pianist, multi-instrumentalist, toetsenist, componist, arrangeur en producer en op zijn website zien we een indrukwekkende staat van dienst, waarbij hij zijn medewerking verleent aan bands als Redemption, Avandra en Silent Skies. Hiermee zijn ook meteen een aantal belangrijke invloeden genoemd, maar daarnaast kan ook Swallow The Sun en My Dying Bride genoemde worden voor hun doom metal kant, het melodieuze van Evergrey en het donkere, mystieke, melancholische geluid van Katatonia en Opeth.
Het album start met rustiek pianospel van Shankar, hetgeen het melancholische sombere gevoel benadrukt. Na dit rustige intro slaat de muziek om met een schreeuw en vervormde gitaren. Het gitaargeluid blijft aanzwellen en zet de toon naar een meer heftige sound. Moonrise is hierop een logisch gevolg met schitterende orkestratie, gitaar en toetsenspel. De heldere cleane zangstem van Jon Pyres geeft een Amerikaanse rock sfeer aan dit nummer. De afwisseling met zijn gruntstem is hier nog minimaal, maar is een voorbode van de zangkwaliteiten van Pyres. Deze zanger is in staat om heldere cleane zang te produceren op een sentimentele meeslepende wijze, maar ook een extreem metal gruntstem kan opzetten die je in grafstemming brengt.
Het thema voor dit album is de dood. Volgens de band is dit een onderwerp dat de mensheid tot in het oneindige fascineert. Threads Of Fate laat dit onderwerp dan ook doorwerken in de teksten, sfeer en geluid. Melancholie en meeslepende zang schilderen een somber en triest scenario die door de gruntende grafstem verder wordt versterkt. Maar anderzijds bouwt de cleane heldere zang en vooral de prachtige orkestraties een frisse, soms zelfs vrolijke kijk op deze sombere gebeurtenissen. Zo wordt deze tweestrijd in The Horrors Within uitvergroot door brute riffs en gruntende screams, waarna het monster wordt getemd door zachte zang en mooie orkestraties en pianogeluiden.
Het titelnummer The Cold Embrace Of The Light opent wederom met piano en heerlijke orkestratie. Hoewel duidelijk is dat het orkest uit een doosje komt, wordt een heerlijke sound neergezet. De langzame meeslepende zangstem van Pyres wordt afgewisseld met een zachte gruntstem van dezelfde Pyres. Het nummer blijft zich op deze wijze voortslepen en eindigt met een prachtige gitaarsolo van Jack Kosto, die helaas langzaam in een fade-out terecht komt. Het gitaarspel van Kosto is op het gehele album prima in orde, maar een echte uitgebreide solo mag er toch niet van komen.
Love Held Hands With Hatred vormt dan het contrast met het voorgaande titelnummer. Hier is het tempo opgevoerd en wint de ruwe gruntstem het van de cleane zang. Het muzikale geweld kondigt het einde van het album aan, waarna in Ashes als een soort epiloog een overpeinzing wordt gegeven op een ballad-achtige wijze.
Het debuut “The Cold Embrace Of The Light” van Thread Of Fate is een interessant album dat vooral opvalt door de orkestraties en het toetsenspel van Vikram Shankar. Het stembereik van Jon Pyres is hierbij een zeer mooie bonus. Evenals Avandra – die andere Puerto Ricaanse band waaraan Shankar zijn medewerking verleend – maakt deze symfonische metalband donkere melancholische en melodieuze muziek. De potentie om door te groeien is er zeker, maar het niveau van de hierboven genoemde Scandinavische voorbeelden is er nog niet.