ThresholdAlbum

Iedereen heeft altijd wel bepaalde bands die ze extra volgen. Als deze band naar Nederland komt sta je voor aan het podium en als er een nieuw album aankomt kan je niet wachten tot je hem eindelijk hebt.

Ik heb dat zelf ook met een aantal bands, één daarvan is de Engelse prog-metal band Threshold. Na hun vorige album “Clone”, die hoog scoort in mijn persoonlijke top 10 allertijden, heb ik deze mannen altijd met wat meer belangstelling gevolgd. Het wachten op het nieuwe album is nu dan eindelijk beloond.Het eerste wat opvalt is het schitterende artwork van Thomas Ewerhard, welke dit ook verzorgde voor “Clone”. Helaas zat het boekje niet bij de promo, maar aan de verbluffend mooie voorkant is af te leiden, dat het boekje prachtig verzorgd moet zijn. Dan de muziek zelf, want daar draait het natuurlijk om. Het is duidelijk dat Threshold “Clone” als uitgangspunt heeft genomen voor deze nieuwe cd en de ingeslagen weg dus voortzet.  “Hypothetical” ademt dezelfde atmosferische en donkere sfeer uit als zijn voorganger en kent ook weer die perfecte middenweg tussen prog-metal en melodische rustpunten. Maar denk nu niet dat “Hypothetical” niet origineel is of niets nieuws te bieden heeft, dat is absoluut niet zo.

Een onheilspellend geluid opent de cd. Kort daarna barst het typische Threshold geluid los; zware gitaar riffs ondersteund met keyboards en krachtige drums. Het nummer kenmerkt zich door een mooie afwisseling tussen zware prog-metal en akoestische passages. Hier hebben we dan ook meteen de kracht van Threshold; nergens wordt de muziek te hard of eentonig, met een perfecte timing worden rustigere momenten afgewisseld met zwaar gitaar geweld en dito drums. Na de eerste riffs doet de zanger zijn intrede en hoe! Mac is back! Andrew McDermott is gezegend met een klasse stem. Feilloos switcht hij van rauw en hard naar gevoelig en zacht en telkens weer vol overtuiging waardoor hij de muziek steeds dat extra tintje weet te geven. Het nummer wordt afgesloten met een krachtige gitaarsolo. De opener van dit schijfje smaakt naar meer…

The Ravages Of Time zit ook weer boordevol zware gitaar riffs van het gitaren duo Karl Groom en Nick Midson. Na een paar minuten gaat het nummer over in een meer melodisch gedeelte waarin de zang vervormd wordt. Threshold maakt over het geheel genomen best veel gebruik van stemvervorming op dit album. Vaak vind ik het gebruik van stemvervormingen een bron van ergernis, maar op dit album pakt het bijzonder goed uit. Het refrein van The Ravages Of Time is één van de hoogtepunten van het nummer.

Sheltering Sky en Keep My Head zijn de rustpunten van het album. In het eerst genoemde nummer zitten een aantal krachtige en slepende gitaarsolo’s vol met schitterende uithalen. Keep my Head gaat meer de richting op van een ballade, vergelijkbaar met Sunrise On Mars op “Clone”. Oceanbound is meer up-tempo en wordt gekenmerkt een sterk refrein  en razendsnelle gitaarsolo’s krachtig

Het afsluitende en langste nummer van deze klasse cd is Narcissus. Dit nummer bevat alles wat je maar wenst: sterke zang, zware gitaar riffs, scheurende gitaarsolo’s, donkere keyboards en een strakke bas partij. In het midden van deze song zit een goed getimed atmosferisch gedeelte met prachtige vervormde zang en futuristisch aandoende keyboards.

Threshold heeft de hoge verwachtingen waar gemaakt. De cd doet sterk aan zijn voorganger denken, maar heeft genoeg nieuws te bieden. Zo ademt dit album meer sfeer en kracht uit. Mede door de vele tempo- en sfeerwisselingen heb je het gevoel dat je in een muzikale achtbaan zit en maakt het luisteren naar deze cd aardig wat adrenaline los.

Maarten Goossensen

CD:

2LP (2014-uitgave):