Het leven, het ‘zijn’ begint en eindigt met energie, ‘beweging’. Dit geldt voor ons stervelingen en evengoed voor de aarde en het gehele universum. Evenals op voorganger “Earthshine” staat existentiële materie aan de basis van het nieuwe album “Eternal Movement”.
Tides From Nebula heeft dan ook zes maanden in volledige afzondering aan dit album gewerkt, onder de bezielende productionele leiding van Christer Andre Cederberg die nog niet zo lang geleden met Anathema’s “Weather Systems” een puike prestatie leverde.
Isolatie kan vervreemdend werken of leiden tot een acute blokkade, maar als je voldoende inspiratie en realiteitszin uit jezelf weet te halen, kan een tijdelijke afstand tot je omgeving bevrijding en nieuw inzicht geven. En hoewel ik vanachter mijn laptop onmogelijk een zinnig woord kan schrijven over de persoonlijke psyche van de individuele bandleden, durf ik met een gerust hart te stellen dat “Eternal Movement” wederom een Postrock-juweel van de bovenste plank is, waarmee het plan van aanpak in elk geval tot het gewenste resultaat heeft geleid.
Tides From Nebula klinkt vertrouwd en herkenbaar, maar heeft de bakens wel degelijk verzet. De nieuwe songs zijn gemiddeld genomen wat meer in balans qua tijdsduur en klinken compacter, strikter dan voorheen. Men is er daarbij in geslaagd het geluid op integere wijze toegankelijk te maken, zeker naar de maatstaf van Postrock. De dynamiek tiert welig als vanouds, maar in plaats van een langdurige pas op de plaats, pelt men nu geduldig wat lagen af om het gewenste rusteffect te bereiken. Deze luxe weet men zich ook te verschaffen door op de momenten waarop het geluid stevig aanzwelt juist veel diepte in te bouwen en trefzeker een behoorlijk aantal, meer dan voorheen, gitaar- en toetslagen te stapelen. Hierdoor ontstaat een boeiend en afwisselend hoorspel van een dartel bovenliggend duo over de uiterst dankbare ritmische bijdragen die als baken betrouwbaar en doortastend zijn. Speciale aandacht vraag ik graag voor de spectaculaire drumpartijen van Tomasz Stolowski die een groots en divers geluid aflevert.
Waar in de Postrock vaak een desolate sfeer wordt gecreëerd, kiest Tides From Nebula wederom voor een optimistisch geluid. In momenten van bezinning en reflectie gloort steevast hoop aan de horizon, waardoor “Eternal Movement” een uitstekend alternatief biedt voor antidepressiva. Het album is behalve compositorisch sterk, intelligent, vakkundig en uitstekend geproduceerd ook echt heel prettig om bij herhaling te beluisteren. Het laatste kwartaal van 2013 is de band uitgebreid op tournee om de plaat naar het podium te vertalen en ik verwacht ook live niets minder dan een duurzaam louterend spektakel.
Govert Krul