TILT

Hinterland

Info
Uitgekomen in: 2016
Land van herkomst:  Verenigd Koninkrijk
Label: Eigen Beheer
Website:  http://www.tiltband.co.uk/index.html
Luisteren kan je hier:  https://tilt.bandcamp.com/
Tracklist
_Assembly (8:58)
Hinterland (8:01)
Against the Rain (5:06)
No Superman (4:22)
Growing Colder (6:19)
Strontium Burning (5:05)
Bloodline (9:03)
Disassembly_ (9:
Steve Vantsis: akoestische- en elektrische bas, akoestische- en elektrische gitaar, toetsen, programmeren
Dave Stewart: drums, percussie
Paul Humphreys: akoestische- en elektrische gitaar, toetsen, programmeren
Paul Dourley: zang
Met medewerking van:
Robin Boult: akoestische- en elektrische gitaar
John Beck: piano, toetsen, orgel op 2,3 5 en 6
Irvin Duguid: toetsen op 4
John Mitchell: gitaar solo op 7
Hinterland (2016)
Million Dollar Wound (EP) (2009)

Robin Boult (gitaar), David Stewart (drums, percussie) en Steve Vantsis (basgitaar, elektrische en akoestische gitaren, keyboards, programmering) hebben jaren in de schaduw van een van de giganten van het progressieve genre geleefd tijdens het opnemen, schrijven en toeren met prog legende Fish door de jaren heen. Blijkbaar is het nu tijd voor hen om hun nieuwe project TILT onder de aandacht van het publiek te brengen. Steve Vantsis, die verantwoordelijk is voor het grootste deel van het schrijven van de laatste twee goed ontvangen Fish albums, “13th Star” en “Feast of Consequences”, heeft zijn sporen verdiend als componist.

Meer dan vijf jaar heeft het geduurd voordat “Hinterland” het langverwachte debuutalbum van de band kon worden uitgebracht. Qua inhoud sluit het nieuwe album aan op hun veelgeprezen debuut ep “Million Dollar Wound”. “Hinterland” telt meer dan zestig minuten nieuwe muziek en de drie kernleden worden aangevuld met gitarist Paul Humphreys en zanger PJ (Paul) Dourley. Daar zit al een beetje een probleem. Want als ik de hoes van de nieuwe cd goed bestudeer is er al geen sprake van een eenheid, maar van het feit dat gitarist Boult, toch niet de minste geringste, onderdeel is van de kern van drie. Hij is blijkbaar al vóór de release uit de band gestapt, Humphries en Dourley worden daarentegen wél genoemd als zijnde vaste bandleden. Merkwaardig, maar het komt in de beste families voor, denk in dit verband maar eens aan het ultra korte dienstverband van Nick Beggs in Lifesigns. Enfin, laat dit de pret niet drukken, Boult is nog wel degelijk te beluisteren op het schijfje. Ook te beluisteren op “Hinterland” zijn toetsenist John Beck (It Bites) en gitarist John Mitchell (Lonely Robot/Kino/Arena/It Bites) waarbij de laatste ook verantwoordelijk is voor de uiteindelijke mix, wat duidelijk merkbaar is maar daarover later meer.

Ik heb me vooraf even willen laten informeren en ben verbaasd en geïmponeerd tegelijkertijd: volgens de koppen van de reviews uit zowel binnen- als buitenland zou hier sprake zijn van het beste album van de laatste jaren. Vernieuwend, de toekomst van prog, top binnen het genre, superbe musici, hoge scores in de ratings; superlatieven te over, de lat ligt enorm hoog. Meestal valt het dan tegen bij beluistering en vraag je je af of je wel naar hetzelfde album hebt zitten luisteren. In dit geval valt dat enorm mee. Want de debuut cd van de heren mag er zijn, dat staat vast.  De muziek en teksten zijn volledig geschreven door het duo Vantsis-Dourley met uitzondering van Growing Colder en Bloodline waarin ook Humphreys de hand heeft gehad. Laten we maar eens gaan luisteren.

Openingsnummer _Assembly start met een repetitief motief tegen een achtergrond van industriële geluiden, de sterke rock stem van PJ Dourley is vrijwel direct waarneembaar. De muziek wordt steeds dreigender en heavier en de contouren van de nieuwe band en zijn muziek worden langzaam maar zeker duidelijk. ‘Save me’ is de noodkreet aan het einde van het nummer. Met bijna negen minuten een sterke opener van het nieuwe album. Titelsong Hinterland begint als een recht toe recht aan heavy rocker die me in de verte doet denken aan Shoulda Coulda Woulda van Flying Colours, nog eens versterkt door het koortje en de licht aan FC zanger Casey McPherson herinnerende vocalen. Maar het wordt nergens een epigoon van het zoveelste Morse bandje. De muziek is melodieus en de uitstekende zangstem doet wonderen evenals de heavy gitaar riff in het midden. Het volgende nummer Against The Rain kent een gedragen intro met de stem van Dourley tegen een toetsengordijn en akoestische gitaar. ‘Release the sand, each grain from your hand’ hoopvolle teksten en melodieuze muziek zetten de toon. No Superman is een sterke song mede door, al weer, de prima rock stem van PJ Dourley. Het nummer heeft een duidelijk heavier inborst en neigt af en toe naar de grunge, terwijl opeens de stemming verandert en een akoestisch deel met vocoder stemmen voor de broodnodige afwisseling zorgt. Helaas maar kort, de beuk gaat er al snel weer in, wel mooie gitaarsolo trouwens.

Waar heb ik dit al eens eerder gehoord is mijn eerste reactie als ik Growing Colder beluister, kan het niet direct thuisbrengen. Maar laat onverlet dat dit een prima nummer is, trager van tempo ook, bijna een ballad, maar daar is niets op tegen. Hooguit dat het wel erg AOR is, maar wel lekker om mee te zingen, gaat een succesnummer worden tijdens live optredens, gegarandeerd. Héél anders is Strontium Burning, een meer uptempo melodieuze rocker van het type waarop TILT blijkbaar patent heeft. Lekker gitaartje op het einde. Qua sound een beetje in de richting van Steve Thorne, zou dat aan de mix van John Mitchell liggen? Weer die referentie aan Flying Colours tijdens Bloodline. De pompende baslijn van Vantsis brengt het nummer tot leven, de korte maar hevige gitaarsolo halverwege wordt hier verzorgd door mengtafelmeester Mitchell, heerlijk herkenbaar. Intrigerende teksten over erfelijke ziektes in combinatie met liefdesrelaties. Met negen minuten één van de langere nummers op het album. Slotnummer Disassembly_ is net iets langer dan Bloodline, een paar seconden maar. De titel verwijst naar het openingsnummer _Assembly. Wordt hier afgebroken wat in het begin is opgebouwd? Niet in de verste verte, een intrigerende intro van een nummer wat lang duurt om op gang te komen. Referenties hier aan, hoe kan het ook anders, Lonely Robot, het geesteskind van mixer Mitchell.

Het hoge verwachtingspatroon wordt gedeeltelijk ingelost wat mij betreft. Vernieuwend? Mmmm, dacht het niet. Goede muziek door uitstekende muzikanten? Absoluut. Met een hoofdrol voor vocalist PJ Dourley wat mij betreft, hij heeft zich direct met stip gemeld aan de top van het progressieve zangers firmament. Dat is wat mij betreft al de grote winst van dit debuutalbum. Vernieuwing wordt sowieso overschat.

Let ook even op de promotionele video die door TILT is vervaardigd voor Against The Rain waarin Tara Nowy, de dochter van Fish, een klein rolletje speelt, evenals haar moeder destijds voor de beroemde Kayleigh video van Marillion, grappig detail. Tenslotte nog de vermelding dat dit gezelschap zijn opwachting zal maken tijdens de zesde editie van het Progdreams festival op 4 en 5 maart 2017 in de Boerderij in Zoetermeer. Dit zou live wel eens een behoorlijke sensatie kunnen worden. Aanrader.

Alex Driessen

Send this to a friend