Blake, TimAlbum

Bijna twintig jaar geleden gaf Tim Blake, de Herman Brood van de elektronische muziek, een ietwat chaotisch optreden op het Alfa Centauri festival in Huizen. Hij stapte die 10^de april 1999 een uur te laat op het podium, de haren nog nat in een knotje, en zetelde zich achter zijn batterij synthesizers. Blake maakte een afwezige indruk en worstelde zich al plonkend, pratend en zingend door zijn set. Totdat hij iets deed wat niet iedere toeschouwer had verwacht. Een bijna feilloze uitvoering van New Jerusalem, het titelstuk van zijn gelijknamige album uit 1978. In één klap deed hij al het voorgaande van die avond vergeten en speelde hij met veel elan zijn meesterwerk. Na jaren is het album, dat oorspronkelijk verscheen op Egg Records, met medewerking van Blake zelf weer volop verkrijgbaar. De man die jaren geleden nog besloot om zijn werk alleen nog in mp3-vorm via zijn internetsite aan te bieden. Je moet er, uit het oogpunt van geluidskwaliteit, als liefhebber met bovengemiddelde oren toch niet aan denken….

New Jerusalem is bij verschijning al een vermaard werk. Het atmosferische en kantvullende titelstuk combineert lichte spacerock met stemmige Berliner Schule-achtige klanken (Klaus Schulze, Ashra) en meandert van de ene in de andere melodische vorm, af en toe gelardeerd met wat teksten en met een pulserende sequencer als vaste ondertoon. Daarmee zet hij de stijl voort die hij een jaar eerder met “Crystal Machine” (1977) is begonnen; zijn eerste soloalbum na het uiteenvallen van Gong, de band waar hij een groot deel van de jaren zeventig in zit, als hij inmiddels in Frankrijk woont en zich in zijn eigen studio volledig toelegt op het verkennen van synthesizers als de Moog, de Yamaha CS 80 en de EMS Synthi A.

Het titelnummer van “Blake’s New Jerusalem” staat bijna veertig jaar na dato nog stevig overeind, zeker zoals het klinkt op deze uitstekend geremasterde heruitgave. De vier stukken die aan het prijsstuk voorafgaan, zijn wisselend van sfeer en kwaliteit. Na het folky A Song For A New Age is Lighthouse het moment dat Blake opstijgt en de ruimte invliegt. De daarop volgende twee stukken bevatten beide prachtig toetsenwerk, maar vormen duidelijk ‘de opmaat naar…’. Tevens wijzen al in de muzikale richting die Blake na het verschijnen van deze plaat inslaat. Hij voegt zich bij Hawkwind en zit bijna twee jaar in die groep, waarmee hij een knipperlichtrelatie onderhoudt. Het duurt tot 1991 voordat hij zelf weer een soloplaat uitbrengt.

Een b-kantje (The Woodland Voice) en twee demo’s die eerder verschenen op de zeldzame cassette “Waterfalls From Space” maken deze waardige heruitgave helemaal compleet. Esoteric heeft overigens ook “Crystal Machine” opnieuw uitgebracht. Die plaat is ook een herontdekking waard, maar nooit meer heeft Blake het niveau van deze “Blake’s New Jerusalem” geëvenaard. Een klassieker én pionierswerk in de Europese elektronische muziek.

Wouter Bessels