Time’s ForgottenAlbum

Je hoort wel eens zeggen: wat je van ver haalt is lekker. Of dat altijd ook voor prog opgaat weet ik niet. Feit is wel dat ik voor het eerst een band uit Costa Rica recenseer.

En deze band is de progressieve metal band Time’s Forgotten. Nu dekt progressieve metal niet helemaal de lading. Want ‘gewone’ progressieve rock, pop, elektronische muziek a la Vangelis, het komt allemaal voorbij. Waar de muziek het meest aan doet denken is een blend van Dream Theater van begin jaren ’90, de middenperiode van The Gathering (denk met name aan “Nighttime Birds” en in mindere mate “How To Measure A Planet?” en Frequency Drift.

Voor mij is “Shelter” de eerste kennismaking met de band. Maar voor Time’s Forgotten is het de vierde cd. Al met al zit er maar liefst tien jaar tussen “The Book of Lost Words” en deze plaat. De belangrijkste verandering is dat met Priscilla Ruiz er nu een zangeres is in plaats van een zanger. Deze Priscilla drukt met haar krachtige stemgeluid een grote stempel op de muziek van Time’s Forgotten. En wat belangrijk is, haar stem past als gegoten bij de vaak stevige muziek. De tweede blikvanger van Time’s Forgotten is zonder twijfel bandleider en oerlid Pablo Calvo. Hij schotelt ons mooie orkestraties voor en tovert modern, haast dansbaar werk uit zijn toetsen.

“Shelter” is een conceptplaat. Pablo Calvo vertelt desgevraagd het volgende: ‘”Shelter” is een conceptalbum, geen verhaal, maar een aantal liedjes dat draait om een ​​specifiek onderwerp, namelijk de zoektocht naar individualiteit tussen het organisme dat een stad is. Om plaatsen, personen of situaties te vinden die ons een beschut gevoel geven, langs de chaos en oppervlakkigheid van de paradigma’s van de moderne samenleving.’

Een zwaar onderwerp dus. “Shelter” begint met New Dawn, een korte proloog met mooi toetsenwerk. Daarna knalt City uit de speakers en dit nummer laat goed horen waar Time’s Forgotten voor staat. Dat betekent sterke zang, de nodige The Gathering referenties en mooi modern swingend toetsenwerk.

In de volgende nummers hoor je invloeden van folk in Cycle en pop in Defiant. Dat maakt ook de muziek gevarieerd genoeg is om interessant te blijven. Hoe de muziek van Time’s Forgotten werkt, laat de band zien in Waking Up (Interlude) en Ascension. Waking Up is een mooi inleidende stukje op toetsen dat overgaat in Ascension. Het eerste gedeelte is goed te vergelijken met heavy neo-prog waarna het nummer meer de metalen kant opgaat. In mijn ogen is de band zo op zijn best.

The Road Home is ook zo’n nummer dat voor het grootste gedeelte uit vrij relaxte prog rock bestaat, maar aan het eind van de nummer hoor je weer de The Gathering referenties duidelijk terug. Met het korte en elektronische Sleepless eindigt “Shelter”.

Kortom, Time’s Forgotten heeft met “Shelter” een gevarieerde plaat gemaakt die een behoorlijk groot prog publiek kan aanspreken. De band zet mooie sferen neer, overtuigende nummers en het geheel komt professioneel over. Interessante cd derhalve.