TNNE

In de jaren 90 maakte de Luxemburgse band No Name vier platen in het neo-proggenre. In mijn ogen degelijke en frisse muziek, leuk om naar te luisteren. Als TNNE (The No Name Experience) maakte deze band in 2014 een doorstart. Op Progwereld werden de twee cd’s van TNNE niet warm ontvangen, en helaas slaagt de band er met “Life 3.0” er niet in om daar verandering in te brengen. 

Wat gebleven is, is dat TNNE neo-prog maakt die diepgeworteld is in de traditie van Marillion, met Fish. Ook heeft de muziek een onmiskenbare jaren 90 sfeer waarbij referenties als Jadis, Chandelier en Clepsydra horen.

“Life 3.0” is een conceptalbum dat gebaseerd is op ‘Stad van Gouden Schaduw’ uit de Anderland serie van Tad Williams. Een sciencefictionverhaal derhalve, waarmee ik niet bekend ben. Volgens Wikipedia vertelt het boek het verhaal van een angstaanjagend virtueel netwerk dat gecreëerd is door een groep rijke mensen bekend onder de naam De Graal Broederschap. In het boek worden verschillende personages gevolgd die allemaal op zoek zijn naar de gouden stad, die zich in The Net bevindt, een virtuele wereld.

De cd begint dan ook met The Net. Dit is een sfeervol instrumentaal nummer. Het tweede nummer, Dreaming Awake, klokt ruim dertien minuten en is hiermee de langste song op deze plaat. En eigenlijk is Dreaming Wake exemplarisch voor deze plaat. Fish-era Marillion is duidelijk de inspiratiebron. Er wordt een flinke lap tekst gezongen, maar het loopt nergens echt lekker. Het valt me op dat de teksten nergens rijmen, waardoor de muziek niet in een flow komt. De song heeft wel wat interessante momenten, maar te weinig om echt te overtuigen.

No Man’s Land en Behind The Mirror zijn opgebouwd volgens een typisch neo-prog stramien. Wat ik echter mis zijn pakkende zanglijnen, fijne (zwevende) toetsensolo’s en refreinen die in je hoofd blijven zitten. Het nummer Heavenly Visions is ook typische neo-prog, maar wat agressiever en ik hoor er wat La Tulipe Noire in. Ik vind dit het beste nummer van de cd, maar omdat ook nu weer niet sprake is van een echt sterk refrein, blijft ook deze song in goede bedoelingen steken.

Met het instrumentale Harvest komt een eind aan “Life 3.0”. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik me wel meer van deze plaat had voorgesteld. Ook de wat vlakke productie werkt niet mee. Van de frisse neo-prog die No Name ooit bracht is helaas weinig meer over. Ik kan er, onderaan de streep, niks anders van maken.