Tomorrow's EveAlbum

“The tape is running. Please tell us everything you remember.”
“I can’t remember anything!”

Met deze schokkende constatering opent een man zijn ogen in het ziekenhuis. Hij heeft geen idee hoe hij daar terecht is gekomen, wat hij tussen de kraakwitte lakens doet en sterker nog: hij heeft geen enkel benul van wie hij is. Niemand schijnt deze ontredderde man te missen en al gauw geven de artsen de zoektocht naar zijn identiteit op. Alle artsen, behalve eentje. Een vrouwelijke arts neemt de man mee naar haar huis en daar helpt zij hem zijn herinneringen naar boven te halen. Maar wat niet weet, wat niet deert. In fragmenten keert langzaam het geheugen terug en uiteindelijk beseft de man dat zijn mens-zijn slechts het gevolg is van een gruwelijk genetisch experiment, waar de vrouwelijke arts, op wie hij inmiddels verliefd is geworden, mogelijk bij betrokken was…

Dit intrigerende verhaal heeft het Duitse gezelschap Tomorrow’s Eve in een passend muzikaal jasje gestoken op haar derde album, “Mirror Of Creation 2 – Genesis II”. Zoals de titel waarschijnlijk al doet vermoeden, geeft de band met deze cd een vervolg aan “Mirror Of Creation”, het vorige album van de groep. “Mirror Of Creation” verhaalde over genetische gemanipuleerde embryo’s, die vervolgens werden opgevoed in een beschermde omgeving. Nu krijgt dit concept een gezicht, doordat op het nieuwe album het slachtoffer centraal staat.

Tekstueel gezien gaat de band dus verder waar zij gebleven was, maar Tomorrow’s Eve is niet in alle opzichten zo conservatief gebleven. De band zelf heeft namelijk een grondige renovatie ondergaan. Bestaande spanningen tussen de voormalige bandleden liepen zo hoog op, dat het tot een explosie kwam, die Tomorrow’s Eve in tweeën splitste. De zanger, de basgitarist en de drummer verlieten de band, waardoor gitarist Rainer Grund en keyboardspeler Oliver Schwickert samen achterbleven. De stekker uit Tomorrow’s Eve trekken was voor beide heren geen optie en daarom gingen zij op zoek naar waardige vervangers. Een moeilijke periode met verschillende bandsamenstellingen volgde, totdat met drummer Tom Diener, basgitarist Chris Doerr en zanger Martin LeMar (ex-Cherokee en Broken Glass) de band weer een definitieve eenheid vormde.

Nieuwe bandleden brengen nieuwe invloeden met zich mee. Martin LeMar, die je ook zou kunnen kennen van zijn medewerking aan Vivien Lalu’s “Oniric Metal” uit 2005, kwam met het nieuwe conceptidee en schreef vervolgens ook een groot deel van de teksten. Zijn eigen schrijfsels zong hij vervolgens met veel kracht en intensiteit in. LeMar heeft een expressief stemgeluid, waarmee hij krachtig en agressief overkomt in de heftige muziekstukken, maar ook teder en emotioneel in de rustige passages. Het nieuwe album klinkt wat harder dan het voorgaande. Mede door de sterke strot van LeMar, maar ook door het felle, strakke drumwerk, de gierende gitaarsolo’s en de sierende, soms donker klinkende toetsen. Lekker heavy dus, het nieuwe werk, maar ook erg melodieus. Nog meer dan op het vorige album heeft de band de prioriteit gegeven aan een herkenbare melodie, pakkende zanglijnen en een duidelijke structuur. Op de paar kleine stapjes in een andere richting na, blijft Tomorrow’s Eve echter wel trouw haar oorspronkelijke muzikale pad bewandelen: een fascinerend pad, met een ondergrond zo hard als grote kiezelstenen, maar soms ook zo zacht als modder (waar ik maar al te graag in wegzak), met veel abrupte bochten en wisselingen, maar ondanks dit alles toch erg toegankelijk voor een groot aantal progliefhebbers.

Het album gaat van start met een kort, vrolijk klinkend intro, dat overloopt in het harde Amnesia. Dit nummer bevat de complexiteit van Dream Theater en het heftige van Evergrey. De drums klinken erg dik, zeker in combinatie met de pompende baslijn en de scheurende gitaar. De zang brengt echter een zekere warmte en melodie in het nummer en tegen het einde klinken er verrassende toetsen door de drukte heen. Dat het allemaal nog harder en sneller kan bewijst volgend nummer Pain. Schijnbaar zonder moeite wordt de snelheid hier nog een tandje of twee hoger gezet.

Even tot rust komen kan vervolgens met de intro van het negen minuten durende The Eve Suite. Dit nummer opent kalm met slechts wat toetsen en rustige zang. Het lied is in vier muzikale stukken gedeeld, waarin alle verschillende facetten van Tomorrow’s Eve apart worden belicht: stevige gitaarmuren, verpletterende drums, prachtige zanglijnen en warme toetsen.

Licht oriëntaals gaat het album verder met The Market Of Umbra. In dit lied zorgt zangeres Jenny Kloos, die de rol van de zuster vertolkt, voor de nodige afwisseling. Ook in Not From This World is haar prettige stem te horen. De samenzang tussen haar en LeMar is prachtig en emotioneel en de lange gastsolo van Vivien Lalu op de synthesizer, in het midden van het lied, maakt het nummer helemaal af.

Of de volgende nummers nu Irreversible, Rebirth, Distant Murmurs heten maakt niet uit, vette gitaarstukken en snelle drums zijn bij alle voorhanden. Op het instrumentale front valt ook hier voldoende te genieten. Zo kent Rebirth een geweldige toetspartij en is de elektrische gitaarsolo in Irreversible een prachtstuk. Uiteindelijk wordt het album gepast afgesloten met het afwisselende The Trials Of Men, dat maar liefst zeventien minuten klokt.

“Mirror Of Creation 2” is een schitterende creatie. Het album klinkt lekker hard, kent veel complexe instrumentale stukken, gevarieerde zanglijnen en verrassende tempo- en stijlwisselingen. Knap is dat hierbij nergens de melodie en de structuur van het nummer uit het oog wordt verloren.

Liefhebbers van Evergrey, Dream Theater, Threshold, Vanden Plas en Poverty’s No Crime zullen ongetwijfeld uit de voeten kunnen met dit meesterwerkje. Enig minpuntje is misschien dat de muziek zo intens en heftig is, dat een extra ademhap-pauze soms wenselijk is. Vooral tegen het einde volgt het ene harde nummer het andere op. Na het luisteren van dit album zat ik ook enigszins overdonderd en versuft in mijn stoel. Het duurde echter niet lang voor mijn vinger het ‘play’-knopje op m’n cd-speler hervond. Dat ik zojuist overbluft was en naar een rustmoment snakte? “I can’t remember!”

Shireen Bekker