Tomorrows EveAlbum

Tomorrow’s Eve is terug. En hoe! Na een afwezigheid van tien jaar komt de band op de proppen met het derde deel van de “Mirror Of Creation” cyclus. Als we de teksten erbij nemen, lijkt het erop dat dit het afsluitende deel is geworden van wat dus uiteindelijk een trilogie blijkt te zijn. Zowel muzikaal als thematisch grijpt de groep terug op eerder werk en het is alsof de band nooit is weggeweest. Een bovengemiddelde prog metal plaat is het resultaat.

Toch is niet alles bij het oude gebleven. De vaste kern van zanger Martin LeMar, gitarist Rainer Grund en toetsenist Oliver Schwickert is nog steeds van de partij. Deze laatste twee zijn zoals altijd verantwoordelijk voor de muziek terwijl LeMar voor het concept en de bijbehorende teksten heeft zorggedragen. De band heeft echter een compleet nieuwe ritmesectie. En wat voor één! John Macaluso (Ark, TNT, Yngwie Malmsteen) heeft achter de drumkit zijn plek gevonden, terwijl Symphony X bassist Mike LePond hier de bassnaren beroert. En dat is smullen geblazen. Macaluso is een bere strakke drummer die toch niet té veel op de voorgrond acteert, terwijl Mike LePond bij de prog metal liefhebber natuurlijk geen nadere introductie behoeft.

Toch zijn het de overige drie heren die hier de echte hoofdrollen opeisen. Martin LeMar is zoals in eerdere recensies ook al was te lezen een uitstekende zanger. En dat is geen overbodige luxe, aangezien het album behoorlijk wat tekst bevat. Maar de heren Grund en Schwickert zorgen met sterke riffs en smaakvol toetsenwerk ervoor dat dit album ruim boven het gemiddelde uitkomt. Zeker omdat dit gepaard gaat met een aantal fraaie solo’s (met name op toetsen). De band is er in geslaagd om het hoge niveau uit het vorige decennium te handhaven en pleegt dus zeker geen stijlbreuk met het verleden. Dit brengt me echter wel bij een miniem kritiekpuntje waar in eerdere recensies ook al over werd gesproken. Het is hier wederom bijna zeventig minuten een uitputtingsslag waar weinig rustpuntjes zijn ingebouwd. Het doet uiteindelijk niets af aan de kwaliteit van de muziek, maar het maakt het soms wel tot een hele zit om het in één keer uit te luisteren.

Het concept van het album voert terug naar de eerdere “Mirror Of Creation” platen. Uiteindelijk is het de individu die hier zegeviert over het systeem. Dat wil zeggen, als het op den duur wel allemaal echt gebeurd is. Hier wordt fraai wat ruimte vrijgemaakt voor eigen interpretatie. Het mooie artwork (waarin een klein foutje in de volgorde van de nummers staat) kan hier zeker aan bijdragen.

We mogen blij zijn dat Tomorrow’s Eve nog steeds meedraait binnen de muziek. De band begon ooit als een veelbelovende ster aan het prog-firmament en ondanks de lange afwezigheid straalt de band nog steeds. Liefhebbers die de band niet kennen, maar graag luisteren naar acts als Circus Maximus, Evergrey of Threshold zouden dit album zeker eens mee moeten pakken. Welkom terug mannen!

Ralph Uffing