TouchstoneAlbum

“Discordant Dreams” is zo ongeveer twee jaar te laat op mijn mat gevallen. Om precies te zijn, gelijktijdig met de overweldigende opvolger “Wintercoast”. En natuurlijk is het dan heel lastig om deze voorganger te bespreken als je bedenkt dat er meer overeenkomsten dan grote verschillen te beluisteren zijn.

Gemakshalve sla ik alle relevante achtergrondinformatie over en verwijs hiervoor naar “Wintercoast”. Ik adviseer sowieso eerst even die recensie te lezen, dan is de onderhavige wat makkelijker te interpreteren.

Ook op “Discordant Dreams” is een meer dan aangename dosis classic rock te vinden. Belangrijkste verschil met de opvolger is dat de composities weliswaar een heel hoog niveau hebben, dit album bracht immers direct al de doorbraak voor Touchstone – maar nog niet de diepgang hebben die mij later zo aanspreekt. Gemiddeld genomen zijn de songs ook wat korter. Verder valt op dat zangeres Kim Seviour, hoewel ze absoluut indruk maakt, hier eerder een ondersteunende rol heeft en Rob Cottingham echt de leadzang voor zijn rekening neemt. Gelukkig is de rolverdeling inmiddels beter in balans, want ik mag het prettige geluid van Kim erg graag horen.

Het is met de wetenschap van nu wat lastig dit “Discordant Dreams” echt op waarde te schatten. Duidelijk is dat hier de basis is gelegd voor “Wintercoast” waarop de sound van Touchstone een voorlopig hoogtepunt beleeft. Als liefhebber heb ik er geen enkel probleem mee beide albums in de kast te hebben, hoewel ik zeker voorkeur heb voor de opvolger. Waarschijnlijk zou mijn enthousiasme voor “Discordant Dreams” groter zijn geweest als ik het eerder had mogen beluisteren. Nu kan ik vooral zeggen dat we hier spreken van de opmaat voor een schitterend vervolg. Waarvan akte.

Govert Krul