TouchstoneAlbum

Door het niet onaanzienlijke succes van de eerste twee volwaardige studio albums “Discordant Dreams” en het prachtige “Wintercoast” ontstond nieuwe vraag naar de oorspronkelijk in 2006 uitgebrachte debuut ep “Mad Hatters”. Deze was eerst in een gelimiteerde oplage van 1000 stuks op de markt gebracht en is nu uitsluitend nog verkrijgbaar via Itunes.

Nu men toch gehoor geeft aan de vraag naar deze re-release, werden de songs van een verbeterde mastering voorzien waardoor de geluidskwaliteit nu om te smullen is. Verder is de ep aangevuld met drie live-tracks, waarvan Original Sin en Dignity respectievelijk van “Wintercoast” en “Discordant Dreams” afkomstig zijn. Cover Mad World kennen we natuurlijk allemaal van Tears For Fears. Hier werd de band bijgestaan door fan van het eerste uur John Mitchell, die de band vanaf dag een gesteund heeft.

Goed, nog meer achtergrondinformatie over de band is te vinden in mijn recensies van bovengenoemde albums, ik beperk mij hier verder tot hetgeen te horen is op deze ep. Aangezien de discografie mij in omgekeerde volgorde bereikt heeft, is goed te horen hoe deze band zich in drie jaar tijd heeft ontwikkeld. “Wintercoast” is namelijk een classic-rock juweeltje te noemen en “Mad Hatters” laat de eerste bescheiden, licht symfonische stappen horen op de weg naar dit sprookjesachtige succesalbum.

De vier songs luisteren prettig weg, waarbij vooral het ruim acht minuten durende The Mad Hatters Song en het intieme Hear Me echt indruk weten te maken. Dit mede dankzij uitstekende samenzang (later toch wel een belangrijke troef te noemen) en het visitekaartje dat Kim Seviour hier afgeeft. De twee overige songs missen nog wat finesse en karakter, doch zijn voor een debuut zeker niet slecht. De stijl van de band is sindsdien overigens niet eens noemenswaardig veranderd; compositorisch is men echter enorm gegroeid. “Mad Hatters” is daardoor vooral onmisbaar als aanvulling op de twee studioalbums en deze heruitgave is ook als zodanig bedoeld. Op zichzelf is het schijfje ook nog wel de moeite waard, al was het alleen maar vanwege een meer dan enthousiaste uitvoering van Mad World waar John Mitchell zich zoals altijd van zijn beste kant toont. Dat Kim zich hier vocaal veelvuldig vertilt is haar vergeven; dat ze kan zingen heeft ze inmiddels meer dan voldoende bewezen.

Govert Krul