TouchstoneAlbum

Voor bands met die typische classic rock sound, zoals gebracht door Mostly Autumn en The Reasoning kun je mij altijd wakker maken. Touchstone behoort tot dezelfde categorie en maakt een heel behoorlijke indruk met dit “Wintercoast”.

Het in 2001 opgerichte Touchstone heeft niet te klagen wat erkenning betreft. Zo heeft men in 2007 nog de Classic Rock Society award voor ‘beste nieuwkomer’ gewonnen. Daarnaast is een samenwerking met ons aller John Mitchell op zich al iets om trots op te zijn; hij is verantwoordelijk voor de mix op beide volwaardige albums. Met dank aan zijn enthousiasme mocht Touchstone mee als supportact door het Verenigd Koninkrijk tijdens It Bites’ – ‘The Tall Ships Tour’. Helemaal niet slecht dus en naar mijn mening ook zeker verdient.

De muziek ademt zoals te doen gebruikelijk binnen dit genre die mystieke Britse sfeer, waardoor het wegluistert als een muzikaal sprookje. Dit wordt tekstueel nog eens onderstreept als Jeremy Irons met zijn herkenbare stemgeluid de kick-off van het album verzorgt en beschrijft hoe een stedeling wegdroomt naar een vredige plek genaamd ‘Wintercoast’. Maar ook het onheilspellende Voices schetst een in nevel gehuld landschap.

Hoewel de midtempo rocksound overwegend stevig is, klinkt de gehele productie opvallend melodieus. Dit is mede te danken aan de uitstekende mix van John Mitchell, die de straffe riffs van Hodgson ietwat achterin heeft laten plaatsnemen. Hierdoor ontstaat een heerlijk vol, goed gebalanceerd totaalgeluid dat mooi sprankelt. Instrumentale kippenvelmomenten zijn er volop, zeker wanneer toetsenist Rob Cottingham op speelse wijze achter de geïnspireerde gitaarloopjes van collega Hodgson aan huppelt. Luister maar eens naar de enerverende titelsong Wintercoast of het dynamische Joker In The Pack met een excellerende Hodgson; progrock op z’n best!

Het geluid van zangeres Kim Seviour is hierbij aangenaam neutraal te noemen en doet nog het meest denken aan Magenta’s Christina Booth. Hier en daar drukt ze wat tegen de grenzen van haar bereik, maar dit klinkt eigenlijk vooral charmant, dus ze komt er prima mee weg. Door haar inbreng komen de dromerige passages met een folky inslag volledig tot z’n recht. Mooi voorbeeld hiervan is het prachtige Solace. Zonder heel moeilijk te doen geeft ze dit nummer een fraai emotionele lading, waardoor een heel intieme sfeer ontstaat. Maar ook op de stevige songs, regelmatig doorspekt met herkenbare Progrock invloeden, blijft haar stem fier overeind en toont ze op prettig subtiele wijze haar meerwaarde. Aangezien ook de interactie met haar mannelijke tegenhanger Rob Cottingham meer dan geslaagd is, blijft dit album maximaal boeien. Goed voorbeeld van deze samenwerking is het spannende Strange Days.

Al met al is “Wintercoast” een ijzersterk album, dat weliswaar niet uitblinkt in originaliteit, maar zich compositorisch van haar allerbeste kant laat zien. Met ruim gevarieerde nummers en een tijdloos geluid brengt Touchstone een energieke, soms ontroerende en immer meeslepende sound die ik alle liefhebbers van avontuurlijke classic rock van harte aanbeveel.

Govert Krul