Toyz

The Infinite Road

Info
Uitgekomen in: 2012
Land van herkomst: Nederland
Label: Eigen Beheer
Website: www.toyz-web.com
Luistermogelijkheid: www.toyz-web.com/html/Discography.html
Tracklist
Departure (5:16)
Face The Mirror (4:13)
Tears Of Joy (5:03)
Mindscape (5:21)
Introsection (1:30)
Intersection (4:15)
Far Away (5:49)
Shifting Gear (4:00)
Dream On (4:29)
Rock On Wood (3:48)
Thermal Winds (7:07)
Intersecção – Brazilian Edit (extra nummer) (7:29)
Jeroen van Boldrik: basgitaar
Arjan van Gog: toetsen
Peter van Heijningen: gitaar
Robert van Kooij: drums en percussie
Met medewerking van:

Ian Parry: gesproken tekst op Far Away
The Infinite Road (2012)
Remember ep (2010/1998)

Wanneer we het hebben over ‘het speelgoed’ van de gemiddelde Nederlandse man, bedoelen we daar natuurlijk het rijdend blik mee, ofwel onze heilige koe: de auto (sorry dames). Wanneer ik als muziekliefhebber een gok doe naar de nummer twee vermoed ik dat daar de (elektrische) gitaar staat (nogmaals sorry dames). Dit nobele veelsnarig instrument moet wel haast het favoriete speelgoed zijn van Peter van Heijningen, gitarist van Toyz. Maar laat ik je eerst even meenemen terug in de tijd.

Toyz werd in 1996 geformeerd door Peter van Heijningen en toetsenist Mark Smit (thans als zanger/toetsenist verbonden aan Knight Area). Wat later voegden zich drummer Robert van Kooij en basgitarist Ron van den Bas bij de groep. Gezamenlijk ging men instrumentale melodieuze (progressieve) metal spelen. Nadat in 1998 de ep “Remember” werd uitgebracht viel de groep uit elkaar om wat jaren later een kortdurende minder succesvolle doorstart te maken met een zangeres. Zelf hoorde ik de bandnaam voor het eerst vallen tijdens een interview met Knight Area in 2008. Het leerde me dat een deel van de (voormalige) bezetting van Toyz heeft meegewerkt aan “The Sun Also Rises”. In 2010 werd het ‘speelgoed’ opnieuw afgestoft en met Jeroen van Boldrik op basgitaar en Arjan van Gog op toetsen gewerkt aan een album dat in 2012 uit de speelgoedkist werd getoverd. We hebben het over “The Infinite Road”, dat na zestien jaar eigenlijk het eerste officiële album van Toyz is.

Op een zondagmiddag in het voorjaar van 2012 smaakte mij het genoegen de groep te zien en horen in ’t Blok in Nieuwerkerk ad IJssel. Het is dat op het dak van ’t Blok geen pannen lagen, maar anders waren ze er die middag onherroepelijk afgespeeld. Ik was onder de indruk van het gitaarspel van van Heijningen, zonder daarbij de overige bandleden tekort te willen doen. Breed was mijn glimlach dan ook toen enkele maanden later na wat mailwisseling een exemplaar van “The Infinite Road” in mijn brievenbus plofte.

Van de progressieve metal die Toyz ooit maakte is niet veel meer over. Daarvoor in de plaats speelt men melodieus getinte gitaarrock met invloeden van (neo-) prog. De invloeden van Joe Satriani zijn nog steeds duidelijk aanwezig in het spel van van Heijningen, die met zijn spel een flink aandeel in deze schijf heeft. Wanneer gas wordt teruggenomen gaat de muziek richting Odyssice en Trion. Vooral in die nummers horen we hoe belangrijk ook het aandeel van Arjan van Gog op toetsen is. In het gedreven openingsnummer Departure is zijn rol zelfs groot door orkestraal klinkend toetsenwerk en enkele rappe solo’s. Zoals gezegd komt de invloed van snaarartiest Satriani met enige regelmaat voorbij. De up-tempo nummers Face The Mirror en Rock On Wood zijn op dit album de enige nummers die het stempel ‘(prog)metal’ a la Satriani mogen dragen. Een album waarop de degelijk en sober spelende Boldrik en van Kooij een ondergeschikte rol lijken te hebben. Productioneel gezien hadden zowel basgitaar als drums van mij immers wat vetter en prominenter mogen klinken.

Bij vlagen neemt de muziek een cinematografische wending. Daarmee bedoel ik dat de muziek als ondersteuning kan dienen voor speelfilm of documentaire. Het gevarieerd en soms majestueus klinkende Far Away (met een gesproken intro door Ian Parry) is daar een goed voorbeeld van. Niet één maar twee tempootjes lager schakelt men op Tears Of Joy en Dream On die beide aan Odyssice doen denken. In Thermal Winds wordt door van Heijningen en van Gog nog eens alles uit de kast gehaald. Een atmosferisch begin, tempowisselingen en solo’s op gitaar en toetsen vatten dit album feitelijk in zeven minuten samen en mag doorgaan als een blauwdruk van wat Toyz te bieden heeft.

De valkuil met instrumentale muziek is dat het snel kan vervelen en eentonigheid om de hoek staat te gluren. Dat vind ik met “The Infinite Road” niet het geval. De mannen van Toyz zijn in staat gebleken een album af te leveren dat de volle speelduur boeit en je met plezier een aantal keer na elkaar beluistert.

Al in 2010 schreef Casper Middelkamp de profetische woorden dat de toekomst Toyz toelacht. Niet alleen kinderen worden blij van speelgoed, maar met “The Infinite Road” wordt ook de gemiddelde muziekliefhebber en niet-auto bezitter op zijn wenken bediend. Sorry dames.

Hans Ravensbergen

Send this to a friend