Traumpfad

Aufbruch

Info
Uitgekomen in: 2011
Land van herkomst: Duitsland
Label: Gentle Art of Music
Website: www.traumpfad.info
MySpace: www.myspace.com/traumpfad
Tracklist
Sol (8:12)
Vergebung (2:44)
Auf Unserer Reise (7:07)
Angstfabrik (4:04)
Zü Viel (3:40)
Vater Und Sohn (3:40)
Der Neue Weg (5:01)
Der 100. Affe (3:24)
Winterschlaf (12:10)
bonus track:
Octopussy Ather (10:55)
Andi Brandl: drums
Marko Effenberger: gitaar
Jonny Faggetter: bas
Flo Huber: zang
Matthias Unterhuber: toetsen
Met medewerking van:
Anja Lange: zang
Aufbruch (2011)
Die Kreise Schließen Sich (2006)
Traumpfad (2004)

Zo, dat is een verrassing! Een Duitstalige neoprog-band, wat leuk! En geproduceerd door Yogi Lang van RPWL, toe maar!

Dat waren mijn gedachten in eerste instantie toen ik dit hoorde. Zoals gebruikelijk zocht ik de benodigde kanalen op zoek naar meer van deze Duitse band. Wie schetste mijn verbazing? Er is hoegenaamd niets te vinden… Ze staan niet op Progarchives. Vrij weinig tot geen recensies. En toch wel een site, MySpace en Facebook. En “Aufbruch” is toch al de derde cd! Wat is er met de PR van Traumpfad mis? Tijd om deze ernstige hiaat op te vullen, deze grote leemte te dichten. Want “Aufbruch” van Traumpfad is niet alleen ontzettend leuk om te horen, het is buiten de Duitse taal ook nog eens gewoon een goede plaat.

Qua muziek moet je bij Traumpfad denken aan gezellig potje neoprog a  la Jadis en RPWL. Ze hebben noch de ingewikkelde structuren van een Pendragon of IQ, noch hun ambitie tot grootsheid. Traumpfad blijft vrij songmatig en wellicht een beetje basic, wat kaal. Ik moet soms aan Fruitcake, of – door de stem van Huber – aan The Guardian’s Office denken en tevens aan Cyan, Rob Reed’s band voordat hij met Magenta een kleur opschoof.

Het materiaal op “Aufbruch” ligt allemaal bijzonder gemakkelijk in het gehoor, haast op het banale af. Het knappe is evenwel dat je het ook na één luisterbeurt pikt van ze. Ze zijn zo. Auf Unserer Reise bijvoorbeeld begint zo strak en haast overgeproduceerd, dat je je haast afvraagt waar je in vredesnaam naar luistert. En toch luister je door, om vervolgens ingepakt te worden door onder meer een zalige toetsensolo halverwege. En zo gaat het de hele plaat door.

Toch is ook het feit dat juist dit materiaal in het Duits wordt gezongen wel een hele sterke troef. Het is alsof Rammstein besluit materiaal van Arena te coveren. Hoewel Traumpfad de taal volgens mij wel bewust als ‘gimmick’ inzet, maakt het dit materiaal van “Aufbruch” vooral heel aanstekelijk, gezellig en joviaal. Ik moet de plaat nog beluisteren met een goede Duitse bier of een Duitse braadworst, maar ik twijfel er niet over dat dit het feestplezier alleen maar zal verhogen.

Bij een band als Traumpfad hoort ook een zanger van formaat, hoewel de Duitse band dat wat letterlijk neemt. Flo Huber is een forse kerel die je eerder achter een drumstel verwacht dan achter een microfoon (het verbaast me niet op hun site te lezen dat hij ook drumt, maar niet in Traumpfad), en hij heeft een theatrale stem die een mixt lijkt tussen Udo Jurgens en Udo Lindenberg. Een dijk van een stem dus. Verrassend goed past zijn voice bij de wellicht onbedoeld vaak komisch aandoende muziek van deze Duitsers. En het lukt Huber zelfs binnen deze muziek gevoelig te klinken, zoals aan het begin van Zwei Seelen.

Soms gaat Traumpfad wél een beetje over het randje van de kitsch. Vader Und Sohn is een schaamteloos zoete ballad en de gastzang van Anja Lange kan daar niet veel aan verhelpen. Ook Der 100. Affe is me nét iets te fragmentarisch opgezet. Der Neue Weg is echter een zalige rampestamper en ook Angstfabrik is belachelijk snel mee te zingen. Het lange Winterschlaf komt wat moeizaam op gang, maar maakt zijn lengte meer dan waar, mede dankzij de voortreffelijke solo van gitarist Marko Effenberger en de zalige, typisch neo-achtige toetsensolo’s aan het einde. Sol, waarmee de plaat opent, is eveneens een dijk van een nummer en wellicht wel de sterkste van het stel.

Het is te hopen dat “Aufbruch” deze Duitse band enige erkenning of bekendheid geeft, want ze hebben niet alleen een uniek gegeven – het zingen in de Duitse taal – maar ook een geheel eigen geluid.

Markwin Meeuws

Send this to a friend