Trees Of Eternity

Hour Of The Nightingale

Info
Uitgekomen in: 2018
Land van herkomst:  Zweden
Label: Svart Records
Tracklist
My Requiem (6:02)
Eye of Night (6:04)
Condemned to Silence (5:22)
A Million Tears (7:13)
Hour of the Nightingale (5:35)
The Passage (6:11)
Broken Mirror (5:55)
Black Ocean (7:01)
Sinking Ships (3:35)
Gallows Bird (9:38)
Juha Raivio: gitaar
Aleah Stanbridge: zang

Met medewerking van:
Kai Hahto: drums
Fredrik Normann: gitaar
Mattias Normann: basgitaar
Hour Of The Nightingale (2016)

Af en toe word je vanaf de eerste minuut gegrepen door een bijzondere sfeer op een plaat. Het is niet altijd direct benoembaar, maar een bepaalde klank of melodie grijpt je al na één luisterbeurt genadeloos bij de kladden. “Hour Of The Nightingale” van Trees Of Eternity is een album dat de metalwereld in 2016 wakker schudde. Een cd die je dwingt tot research over hoe, wanneer en waarom zo’n album tot stand is gekomen.

Het is een cliché, maar het treurige verhaal rondom dit album is ongetwijfeld een belangrijk onderdeel van dit album. Het pakte mijn persoonlijke emoties, maar getuige mijn onderzoek rondom deze cd pakte het veel meer mensen. Zeker de liefhebbers van doom en melodieuze death metal. Zonder dat dit album een commercieel succes is geworden, hebben veel fans dit album met open armen ontvangen en toegevoegd aan de lijst van indrukwekkende cd’s. Dit is zo´n cd waar over tien jaar nog wordt gesproken, ook al kent slechts een kleine groep deze plaat. Hoe noem je dat? De zogenoemde cultstatus.

Juha Raivio is de gitarist en oprichter van de band Swallow The Sun die in samenwerking met zijn aantrekkelijke vriendin Aleah Stanbridge in 2013 een groot gedeelte van de muziek en teksten op het album schreef. Samen brachten ze de demo “Black Ocean” uit, die niet groots werd opgepikt door de media. De demo werd door het duo uitgebracht met de achterliggende gedachte een paar jaar later een volledig album uit te brengen. In het jaar daarna schreven ze aanvullende songs voor het album, betrokken ze de Normann broers (Katatonia) bij hun productie en de toekomst leek zorgeloos. En daarna ontstaat de tragedie; Aleah Stanbridge werd ziek en overleed in april 2016 op 39-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. De in Zuid-Afrika geboren Stanbridge had tot aan dat moment eigenlijk nog geen noemenswaardige carrière achter de rug, maar toch was ze bekend in de wereld van de eerder genoemde muziekstijlen. Zo figureerde ze onder andere op albums van Swallow The Sun en van de meer bekende band Amorphis. Daarnaast was ze ook actief als fotografe en maakte zij het art materiaal voor het album  “Songs From The North I, II & III” van Swallow The Sun. Na de dood van Stanbridge besloot Raivo als eerbetoon aan zijn geliefde de cd alsnog uit te brengen, wat eind 2016 geschiedde.

Als je onvoorbereid de cd gaat luisteren zal je onomwonden kunnen stellen dat we te maken hebben met een melancholische doommetal waar vooral de zang van Stanbridge een droevig karakter voortbrengt. Haar zang is laag ingezongen, ingetogen maar zuiver en straalt zoals gezegd een treurige sfeer uit. Instrumentaal gezien overheerst een loom tempo en wanneer je de verbeelding de vrije loop laat, kan die neigen naar de oneindig grote, donkere bossen en het weide woeste landschap met de duizenden meren van de Scandinavische landen. Maar zelfs het eentonig tempo van een akoestische gitaar aangevuld met een elektrische variant en wat soundscapes intrigeren enorm als je luistert naar het titelnummer Hour Of The Nightingale. Naarmate het nummer vordert is de tempowisseling indrukwekkend en grijpt het je ongenadig bij de strot. Je wil meer van deze muziek, veel meer.

En daarmee hebben we het sterke karakter van het album benoemd, de weergaloze manier hoe melancholie en mistroostigheid in de composities met je emoties speelt. Zowel het akoestische gitaarspel als de repeterende riffs van Raivo zijn hypnotiserend, maar is ook vakkundig. Het is duidelijk; Raivio is begaafd met een enorm talent, maar dat wisten we natuurlijk ook al van zijn broodheer Swallow The Sun en side project Hallatar.

Het duo heeft samenwerking gezocht met een paar prominente muzikanten in de doom metal scene en deze participeren dan ook op de cd. Zo is zanger Nick Holmes van Paradise Lost actief in albumsluiter Gallows Bird. Hoewel hij pas halverwege de tien minuten durende song verschijnt is ook zijn aandeel in het deprimerende karakter van de schijf van belang. De contrast tussen de breekbare zang van Stanbridge en de deprimerend klinkende Holmes maakt het nummer imponerend en zorgt voor een mooie uniciteit.

Een van de sterkste nummers op het album is die met gastzanger Nick Moss, die we kennen van Antimatter. Condemned To Silence is een rustig nummer, totdat Moss zijn opwachting maakt met zijn karakteristieke stem. Het ritme gaat omhoog en de combinatie van het droevige karakter van Stambridge’s stem, de imponerende teksten en de donkere stembanden van Moss maken dit nummer eveneens uniek in zijn soort.

De bijzonder kritische luisteraar zal wellicht verklaren dat veel nummers op elkaar lijken en als de plaat klinisch wordt geanalyseerd zal zelfs de grootste fan daarmee instemmen. Desondanks brengt elk afzonderlijk nummer een emotionele lading met zich mee. In elke song is iets bijzonders te vinden en dat zorgt ervoor dat de cd een onuitwisbare indruk in het genre heeft achter gelaten. Probeer het eens uit als je liefhebber bent van muziek als Draconian, Paradise Lost, Antimatter en My Dying Bride, om zo maar eens een paar namen te noemen.

Ruard Veltmaat

Koop bij bol.com

Send this to a friend