TrespassAlbum

 Er zou een verbod moeten komen op Emerson, Lake and Palmer– of The Nice-klonen. Of dan in ieder geval een heel strenge keuring. Een groep als het Argentijnse Nexus zou deze keuring glansrijk doorstaan, het Israëlische Trespass zou bij de eerste test door de mand vallen. Dat komt vooral door het gebrek aan goed songmateriaal, de slechte productie en de matige zang. Het aanstekelijke spelplezier zou als positief punt aangemerkt kunnen worden, reden waarom ik denk dat Trespass een aangename live-band zou kunnen zijn. Waar het in deze recensie echter over gaat is de muziek op de cd “In Haze Of Time”. Daarover kan ik kort zijn.

Het enige verschil dat Trespass heeft met zijn voorbeelden is de zang. Vooral in het openingsnummer Creatures Of The Night schreeuwen de drie leden hun tekstregel je om de oren. Samenzang durf ik dit niet te noemen, laat ik het maar houden bij ’tegelijkertijd zingen’. Het zal daarom niet verbazen dat het beste nummer van de plaat een instrumentaal nummer is. Gateway 15 valt op door zijn jazzy karakter, het aangename thema en eindelijk een fatsoenlijke toetsensolo. Neemt niet weg dat de vrij platte productie een hoop van het luisterplezier wegneemt.

De afsluiter is helemaal een aanfluiting. Mad House Blues is een regelrechte rip-off van ELP’s Are You Ready Eddy? van hun onvolprezen “Tarkus”-album. De toetsenist van Trespass schijnt nog nooit iets beluisterd te hebben van ELP. Ja daag, zo ken ik er nog wel een paar!

De conclusie mag duidelijk zijn. Trespass is een trio fanatieke ELP-fans, een klasse of drie minder dan het origineel. En kennen we niet veel betere ELP/Nice-klonen?  Kortom: zonde geld, zonde inspanning, zonde moeite. Oftewel: “In Haze Of Time” had een alleraardigste demo kunnen zijn, als debuutcd is hij gewogen en te licht bevonden. Volgende keer beter?

Markwin Meeuws