Gunn, Trey

Untune The Sky

Info
Uitgekomen in: 2003
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: InsideOut
Website: http://www.treygunn.com/
MySpace: http://www.myspace.com/treygunn
Tracklist
Sozzle (4:41)
The Glove (5:02)
Killing For London (6:26)
The Third Star (3:42)
Take This Wish (6:41)
August, 1997 (1:37)
Rune Song (5:40)
Puttin' On The White Shirt (7:59)
Brief Encounter (5:49)
Arrakis (5:20)
The Cruelest Month (9:00)
The Gift (4:14)
Hootenanny At The Pink Pussycat Café (2:10)
Trey Gunn: Warr gitaar, Chapman Stick, zang
Met medewerking van:
Dave Douglas: trompet
Robert Fripp: gitaar
Tony Geballe: saz, gitaar
Pat Mastelotto: drums
Joe Mendelson: gitaar
Bob Muller: drums, percussie, tablas
Bill Rieflin: drums
Untune The Sky (2003)
The Joy of Molybdenum (2000)
Raw Power (1999)
The Third Star (1996)
One Thousand Years (1994)

 

Trey Gunn heeft al zes soloplaten uitgebracht, maar wordt toch voornamelijk geassocieerd met King Crimson. Dat is niet voor niets, hij heeft de afgelopen jaren geholpen het geluid van die band te sturen en de muziek die hij maakt zou niet hebben bestaan zonder de invloed van Robert Fripp: dezelfde jazzgeoriënteerde, druk-groovende ritmes met daaroverheen vaak abstract gitaargeweld. Gelukkig heeft Gunn ook een paar eigenschappen die hem anders maken, zoals de neiging zich toch nét iets meer in te houden, een van David Sylvian overgenomen gevoel voor ambient muziek en een voorliefde voor oosterse klanken en melodieën. Door al die invloeden is hij echter niet bepaald origineel, ook na zes platen heeft hij nog geen eigen geluid.

“Untune The Sky” is zijn eerste plaat op het InsideOutMusic label. Net als bij het California Guitar Trio is de eerste bij de nieuwe baas een soort samenvatting van het voorafgaande; Op een liveversie, twee alternatieve mixen en één nieuw stuk na zijn alle nummers afkomstig van Gunn’s eerdere solowerk. Dat is veel te weinig voor Gunn-afficionado’s, maar voor wie nog nooit eerder met deze muziek kennis maakte, is het een aardig uitgangspunt.

Trey Gunn ontleent zijn wereldmuziek net zo makkelijk aan Ierse en Keltische muziek als aan Indiase klanken, het verbindende element is zijn instrumentarium. Hij is een virtuoos op de Chapman Stick, het debiele neefje van de zessnarige basgitaar, dat maar geen opgang wil maken, ondanks het harde ambassadeurswerk van cracks als Tony Levin en Alphonso Johnson. Daarnaast bespeelt Gunn de mede door hem ontworpen Warr gitaar, maar dat instrument is zonder deskundige hulp niet van de Chapman Stick te onderscheiden. En het is een eeuwenoude wet: hoe beter je op dat soort instrumenten wordt, hoe meer je op King Crimson ten tijde van “Discipline” of “Beat” begint te lijken.

“Untune The Sky” klinkt als een klok. Hoewel de nummers dus uit verschillende perioden stammen, hebben ze allemaal een zeer open, ruimtelijk geluid, elke noot is te horen. Die helderheid gaat wat ten koste van het vette laag, maar dat stoort me niet. Wat me wel wat stoort, is de stuurloosheid van sommige nummers. Een nummer als Take This Wish heeft een heerlijk stuwend ritme, maar het dendert dik zes minuten voort zonder dat er compositorisch iets gebeurt, de zangeressen en gitaarpartijen ten spijt. Dat is niet erg bij ambient bedoelde tracks als August 1997 of The Cruelest Month, waar het sfeertje genoeg is, voor andere stukken is het bepaald te mager. Dat Gunn het wel in zijn vingers heeft, bewijst hij met Rune Song, een ijzersterke compositie die in zijn verschillende swingende en opzwepende passages een heel verhaal vertelt. Ook Puttin’ On The White Shirt, dat dankzij de trompet van Dave Douglas wel erg aan het werk van David Sylvian doet denken, is een juweeltje. Semi-afsluiter The Gift is een verstild gitaarminiatuurtje dat door Sylvian geschreven had kunnen worden. Bloedmooi.

Let wel: dit is meer jazz of jazz-rock dan prog. Dat geldt eigenlijk voor het merendeel van de stukken: ondanks het ontbreken van al te veel jazzy solo’s overheerst het gevoel dat je naar een plaat van trompettist Kenny Wheeler en vrienden zit te luisteren. Mij heb je daar helemaal niet mee, maar het is niet ieders kopje thee.

Het is natuurlijk vooral een alternatieve Best Of.. zonder echte hits. Alles bij elkaar is “Untune The Sky” daarnaast een zeer genietbare plaat, met naast de enkele inzinking heel veel lekkere muziek. Een soort King Crimson voor de visite, zeg maar.

Erik Groeneweg

Send this to a friend