TRFAlbum

Hoe kom je aan een leuke naam voor je band zal menigeen zich afvragen? Het was voor Adjan Emmen uit het Brabantse Dongen niet zo lastig. Hij noemde zijn nieuwe band naar een map in zijn Windows Verkenner: The Rock Files, afgekort TRF.

Adjan Emmen is niet onbekend in muziek- en progland. De op het conservatorium afgestudeerde gitarist vormde jarenlang de band Omsk met de onder meer van Q65, Finch en Star One bekende basgigant Peter Vink. Omdat hij meer met de opgebouwde ‘rock files’ wilde doen en Omsk niet echt van de grond kwam, formeerde hij TRF. Oorspronkelijk maakte Peter Vink deel uit van de line-up, maar hij stond zijn plek af aan Rutger Klijn. Naast het opnemen en uitbrengen van de opgeslagen nummers had de groep als doel gesteld hoofdzakelijk op te treden in theaters. Daarin zijn ze voor een deel geslaagd, getuige de video’s die op hun website zijn terug te vinden. Jammer genoeg bleef het bij enkele optredens. En dat is hevig jammer, want de groep barst in mijn ogen van talent en potentie. Daarnaast tonen ze ballen om vooral te gaan voor de theaterpodia, waar ze hun muziek en het verhaal ondersteunen met videoprojecties.

De teksten van “A Life On Earth” komen van de hand van Jerry ten Bhömer en Adjan Emmen, en die laatste heeft het concept ontwikkeld. Het concept is voor een groot deel gebaseerd op levenservaringen van Emmen. TRF noemt dit album een rockopera, een term waar anno 2011 een belegen lucht omheen hangt. Getuige de muziek op deze schijf is deze verre van belegen. Persoonlijk vind ik de benaming rockopera dan ook ongelukkig gekozen. Ik heb deze schijf immers niet als een rockopera beluisterd en niet zo beleefd. Ik luisterde naar elf compacte rocksongs waarin het fraaie gitaarspel van Emmen centraal staat. De man strooit in het rond met de ene na de andere soepele gitaarsolo.

De muziek kan worden ‘gefiled’ als stevige gitaarrock, maar herbergt wat ruwe randjes van progrock. En dat willen we op deze website natuurlijk graag lezen! Deze randjes openbaren zich in het instrumentale nummer Sinking, met daarin onder meer een vette basgitaarlijn en toetsenspel van Marco Hoogerheide. De zang komt voor rekening van Jerry ten Bhömer. Hij heeft een echt rockgeluid aan zijn stembanden kleven en zo te horen is hij goed geschoold. De openingsnummers Life en Birth laten dit gelijk al horen. Ook in rustige nummers als Despair en Child komt zijn stem uitstekend uit de verf.

De liefhebber die zijn oren graag laat hangen naar referenties moet ik teleurstellen. Die kan ik niet geven, alhoewel het laatste nummer Faith mij sterk doet denken aan Saga. Al die luisteraars daag ik uit om zelf kennis te maken met TRF en een eigen oordeel te geven. Wetende dat (prog)rockbandjes tegenwoordig (aan)gemaakt worden als mappen in een Windows Verkenner raad ik iedere liefhebber van rockmuziek eens in te loggen en zijn oor te luister te leggen. Vergeet daarna vooral niet op <save> te klikken.

Hans Ravensbergen