Tr3nityAlbum

Symfonische rock en het conceptalbum zijn sterk met elkaar verbonden. Er zijn weinig genres waarin het conceptalbum zoveel gebruikt wordt als in de symfo scène. Persoonlijk ben ik er een liefhebber van. Vaak geeft het een meerwaarde aan de muziek. Een goed verhaal weet je helemaal mee te trekken. Ook de tot nu toe onbekende neo-prog formatie Tri3nity (met 3) heeft zich laten verleiden tot het maken van een conceptalbum.

Er zijn legio conceptalbums te noemen waarin het verhaal erg moeilijk te volgen is, neem bijvoorbeeld “The Lamb Lies On Broadway” van Genesis of “Subterranea” van IQ. Weer andere bands hebben er een verhaal van gemaakt dat als een film aan je voorbij trekt zoals “The Robbery Of Murder” van Salem Hill of “Defining The Legacy” van Flamborough Head. In deze laatste categorie kan het album van Tri3nity geplaatst worden. Net als laatst genoemde albums, heeft ook Tri3nity voor een zwaar emotioneel concept gekozen. In het verhaal volgen we Cathy, een meisje dat als kind misbruikt wordt, als jonge vrouw aan de drugs raakt en steeds verder afglijdt.

In het begin van Eyes Of A Child is er nog niets aan de hand: ‘A perfect child is born, it touches many lives’, maar al snel gaat het fout: ‘She sees with the eyes of a child, what children’s eyes should never see’. Het nummer is muzikaal gezien veruit het mooiste van de hele cd. Het opent met een langgerekte gitaarsolo in Floyd-traditie. Na een kort tinkelend toetsenintermezzo, ontpopt het zich in een up-tempo nummer met stevig melodieus gitaar- en zwevend toetsenspel. Chris Campell doet zijn intrede terwijl hij ondersteund wordt door zacht toetsenspel en een tokkelende gitaar. Zijn stem is wat kaal, maar past goed in de muziek. Onderbroken door korte instrumentale intermezzo’s worden de coupletten afgewerkt. Als het zegje gedaan is, is het tijd om het instrumentale kunnen te etaleren. Het tempo gaat letterlijk wat omhoog en het minutenlange stuk dat volgt had niet misstaan op een album van Pendragon. Vooral het gitaarwerk doet aan Nick Barrett denken. Maar ook afwisselende toetsenwerk, dat mij regelmatig aan Camel doet denken, is om van te smullen.

The Mask, Into The Dark en Which Way? zijn van hetzelfde kaliber. Het midtempo The Mask wordt gekenmerkt door mooi melodieus gitaarspel en Into The Dark bevat mooi ingetogen toetsenspel en een langgerekte klasse gitaarsolo. Vanaf The Film wordt het roer omgegooid. Vanaf hier kiest de band duidelijk voor het verhaal en zullen we de huzarenstukjes die we in de vorige songs zoveel gehoord hebben, vrijwel niet meer tegenkomen. The Film is een wat sloom nummer, wat mij weinig weet te boeien. De melodie is wat saai en de zang van Campell vind ik wat minder.

De band weet wel heel erg goed de muziek te maken die bij de teksten past. Inmiddels gaat het zeer slecht met de hoofdpersoon. In de vorige nummers heeft ze al bijzonder veel meegemaakt. Met Help Me en Is There A Paradise? is de hoofdpersoon op het absolute dieptepunt. Beide nummers zijn zeer emotioneel. In Help Me zingt Campell gebroken en bijna vals, maar als je naar de teksten luistert, weer je dat het perfect past. ‘If I should take this knife, and with it take my life, would someone hear my cry?; . Teksten die je bij je strot pakken. In de ballade Is There A Paradise? wordt Campell alleen begeleid op de piano. Op dat moment zat ik toch met een behoorlijke brok in mijn keel.

Zo mag een album niet eindigen en Tri3nity heeft dat als geen ander begrepen. Met de afsluiter Can’t you See? weet de band net dat sprankje hoop te geven waar je op dat moment zo hard aan toe bent. Een echt ‘feel good’-nummer. Het opent met een up-tempo drumritme en frivool toetsenspel. Na het intro ontpopt het zich tot een pakkende popsong met een sterke melodie. Het in de handen klappende koortje op het einde is perfect gevonden. Een echte meebruller.

Ik was erg onder de indruk van “The Cold Light Of Darkness”. Je kan het album duidelijk in tweeën delen. Deel één is vooral muzikaal bijzonder sterk terwijl het tweede deel meer op het verhaal is gericht. Hou je van conceptalbums en vind je het leuk om echt voor het verhaal te gaan zitten met het boekje erbij, dan kun je veel plezier aan deze cd beleven. Ga je echt puur voor de muziek en kunnen teksten je niet zo boeien dan zou ik eerst de laatste nummers luisteren voordat je tot aanschaffen over gaat.

Maarten Goossensen