Triangle Album

In 1993 richten vier jonge Rotterdamse symfoliefhebbers de neo-progformatie Square The Circle op, met als belangrijkste doel niet zozeer het optreden, maar vooral het creëren van muziek. Zeven jaar later verschijnt hun debuutalbum “Square The Circle”, terwijl de band zelf vanaf dan als Triangle door het leven gaat. Deze naamsverandering was nodig om verwarring met een andere Square The Circle te voorkomen.

Triangle bestaat anno 2025 nog steeds en levert met “Se7en” z’n vijfde album af, hoewel de band op dit nieuwe werkstuk verworden is tot trio. We horen gitarist Roland van der Stoep, bassist Jan Willem Verkerk en drummer Paul van der Zwaal de kolen uit het vuur halen. Zanger/toetsenist Martijn Paaskens is dus niet meer van de partij, met als gevolg dat de band nu instrumentale muziek maakt waarbij alle bandleden het toetsenwerk samen voor hun rekening nemen.

Het album is als ‘name your price’-download verkrijgbaar via hun bandcamp. Als dat niet integer is? Sinds hun vorige album “Safe Ground” uit 2022 is de band een iets complexere koers gaan varen. Ook is de muziek wat minder toegankelijk, valt me op. Verder is het opmerkelijk hoe moeilijk je denkbeeldige zanglijnen bij de muziek kunt verzinnen, wat er op neer komt dat het materiaal echt als instrumentaal gecomponeerd is.

Het openende titelnummer Se7en heeft een technocratische uitstraling en dat is een richtingaanwijzer voor de rest van het album. Het bandgeluid is regelmatig bombastisch van aard en zit vol met moddervette gitaarmelodieën, poriëndichtende toetsenklanken, speelse klavierthema’s, wulps basspel en daverende drums. Triangle heeft weliswaar een tamelijk origineel geluid, enige vergelijking in dit nummer qua sfeer met de jaren 80-Rush is er wel. Vervolgens komt The Tree de oren verwennen. Lange tijd houdt het nummer je in onzekerheid over het verdere verloop. Alles wijst erop dat The Tree een powerballade gaat worden, maar dat pakt toch anders uit. Uiteindelijk komen er progmetalklanken voorbij en gaat het nummer over in een IQ-achtig mid-tempo stuk. Interessant.

Red Sand is een mooi nummer dat voortgedreven wordt door akoestische gitaar. Als dan de elektrische zich in het geheel mengt, krijgt het die typische Triangle-sound.

Een xylofoon neemt ons mee in het bijna negen minuten durende Inconvenient Lies. Het zijn de bassen die dit dynamische nummer zo speciaal maken en het is die snijdende gitaar die me een smile van oor tot oor geeft. Deze gelaatsuitdrukking zal ik moeten zien vast te houden want Pyrrhic Victory bezorgt mij bijna kramp. Even die vreemde titel uitleggen. Een Pyrrhic Victory (in het Nederlands ook wel Pyrrusoverwinning genoemd) is een overwinning die zoveel mensenlevens heeft gekost dat het bijna gelijkstaat aan een nederlaag.
Het resultaat is een heldhaftig nummer met een melancholiek slot. Exit Way Back met z’n fantastische baswerk is samen met Pyrrhic Victory mijn hoogtepunt van het album. Dat had ik graag van het afsluitende Sign gezegd, maar deze epic heeft een paar luisterbeurten nodig gehad om in te dalen en bij mij moet het ‘bam, raak!’ zijn.

Triangle heeft met “Se7en” een uitermate aantrekkelijk album gemaakt dat de weg naar de luisteraar ongetwijfeld zal vinden; daar is het allemaal te sympathiek voor.