TrionAlbum

Trion is een progtrio dat nauwe banden onderhoudt met drie gewaardeerde bands uit met name het hoge noorden van ons land: Edo Spanninga kennen we als toetsenist van Flamborough Head, Menno Boomsma hanteert de drumstokken in Odyssice en Eddie Mulder trekt heden ten dage aan de gitaarsnaren in de formatie Leap Day.

De muziek van Trion is volledig instrumentaal en daar wringt em nou direct al de progschoen. Je moet wel van bijzonder goede huize komen om dan je muziek interessant te houden, zodat je oren niet verslappen. Een band als bijvoorbeeld Finch kon dat vroeger als geen ander.

De eerste keer dat ik het album “Funfair Fantasy” beluisterde moest na het eerste nummer al stoppen, vooral door een soort van lalalalalala ergens in het midden van de track, je tenen staan dan echt krom in je sneakers, kan ik je verzekeren.

Weetje, we hebben hier te maken met prima muzikanten, best aardige muziek en redelijke composities en leuke deuntjes, maar het voegt volstrekt niets toe, daar blijft het gewoon bij; geen uitschieters en weinig dynamiek die je oren doen spitsen. Je zou dit progmuzak kunnen noemen, ik kan er niets anders van maken. Als achtergrondmuziek tijdens een borrel met vrienden kun je het album het beste opzetten, maar bij Appie Happie of de Lidl zou het ook uit de speakers kunnen druppelen.

De bands waar de heren vandaan komen, bieden mijns inziens veel meer uitdaging en luistergenot. En dat geldt met name voor “Lost In Time” van Flamborough Head en “From The Days Of Deucalion, Chapter 1” van Leap Day.

De productie van dit album is ook al niet om over naar huis te schrijven, alsof de muziek uit een jaren zeventig transistor radiootje komt, maar wellicht is dit ook bedoeling geweest van de heren, want hun muziek verwijst ook naar deze periode. De elektrische gitaar van Eddie Mulder – toch een gerespecteerd snarenplukker – klinkt dunnetjes en geknepen. Neen, dan luister ik liever naar zijn opvolger bij Flamborough Head, Gert Polkerman.

Het enige positieve dat ik over “Funfair Fantasy” kan melden is dat er een Mellotron van ‘vlees en bloed’ wordt ingezet, volgens het cd-boekje, en dat klinkt lekker warm tijdens de komende winterse maanden.

Joop Klazinga