Trion

Pilgrim

Info
Uitgekomen in: 2007
Land van herkomst: Nederland
Label: Cyclops
Website: http://www.flamboroughhead.nl/Trion/home.htm
Tracklist
Pilgrim (7:45)
Silence Of The Universe (4:42)
Walk On Land (5:16)
How We Used To Go (2:09)
The Magnificent Forrest (4:58)
Reveal The Mystery (4:12)
Giant Man (4:35)
The Book (5:51)
Blue Shadows (3:07)
A Dream (2:01)
The Deep Ocean (4:03)
Bonustracks:
Out There Somewhere (4:26)
Frank [new version] (22:57)
Menno Boomsma: drums
Eddie Mulder: gitaar, basgitaar
Edo Spanninga: toetsen
Pilgrim (2007)
Tortoise (2003)

Het heeft er alle schijn van dat Trion (samenstelling van Trio en Mellotron) van een project toch definitief een blijvertje is geworden. Het album “Tortoise” was eigenlijk het éénmalige muzikale product van een stel vrienden die domicilie hebben in hun eigen groepen Flamborough Head en Odyssice.

Het album trok echter de aandacht van Colossus, een magazine voor progressieve rock uit Finland. Colossus geniet bij ons meer bekendheid vanwege de serie uitgebrachte verzamelalbums met uitsluitend epische nummers. En het is juist voor één van deze albums, “The Spaghetti Epic”, waarvoor Trion in 2005 werd gevraagd een nummer af te leveren. Dat nummer moest wel aan drie voorwaarden voldoen: een speellengte tussen 20 en 25 minuten, de muziek moest klinken als zeventiger jaren prog (retro-prog dus) en als thema de wereldberoemde spaghetti western Once Upon A Time In The West. In de korte tijd dat hen gegeven werd componeerde Trion het nummer Frank (over de schurk uit de film).

De heren hadden de smaak hierdoor zo te pakken gekregen dat men – mede door de positieve reacties – besloot om nog een album te maken, “Pilgrim”. En wat mij betreft blijft het hier niet bij, want deze instrumentale muziek gaat erin als de spreekwoordelijke koek.

Het door drummer Menno Boomsma bedachte thema, of beter nog sprookje, van “Tortoise” is op dit album verder uitgewerkt. Hoofdpersoon is een zekere Jemetrion, die op reis is door een wonderlijke wereld vol vragen en antwoorden.

De muziek op “Pilgrim” heeft wederom een zeventiger jaren stempel gekregen. Prominent aanwezig zijn de, vaak gelaagde, authentieke toetsen van Edo Spanninga en het sublieme (akoestisch en elektrisch) gitaarspel van Eddie Mulder. Het is geenszins overdreven hem de Nederlandse Steve Hackett of Andy Latimer te noemen.

Alle nummers hebben ieder op hun eigen manier warmte en sfeer. Neem het titelnummer Pilgrim wat in het begin misschien wat tam en gewoontjes klinkt, maar een spannende opbouw kent. Naar mate het nummer vordert nemen de uitspattingen op toetsen en gitaar toe. De overeenkomsten met de muziek van Odyssice zijn hier overduidelijk. Een heerlijk nummer wat ondanks een zogenaamde fade-out een nogal abrupt eind heeft. Voorbeelden van prachtige melodielijnen op gitaar horen we in Silence Of The Universe en het erg mooie en het op toetsen gedragen Reveal The Mystery.

Een Caribische aandoende sfeer vinden we op The Magnificent Forrest, met wervelend en bijtijds gierend toetsenwerk. Giant Man wordt ritmisch ondersteund door erg fraai samenspel van bas en drums. Het nummer krijgt hierdoor een lekkere flow, waar Eddie Mulder heerlijk overheen soleert.

Hoe verder het album vordert, hoe meer ook de muziek rustig en ingetogen wordt, getuige het met achtergrond koorzang (samples) begeleide Blue Shadows, het piano intermezzo A Dream en het kalme The Deep Ocean. Je waant je bij dit nummer echt als een Jacques Cousteau in de diepzee.

Er zijn twee nummers als bonus toegevoegd. En wat voor een bonus! Out There Somewhere is geen opzienbarend nummer en daardoor misschien wel terecht op “Cyclops Sampler 6” geperst. Frank komt van het eerder aangehaalde “The Spaghetti Epic” en wordt hier in een nieuwe (maar niet ingekorte!) versie gespeeld. Het is een overwegend rustig en voortkabbelend nummer met veel toetsenwerk van Edo Spanninga. We horen achtereenvolgens majestueuze kerkorgelklanken, Mellotron(samples), piano en orgel. De laatste minuten van dit nummer zijn ingeruimd voor het melodieuze gitaarspel van Eddie Mulder. Natuurlijk had men deze ‘boodschap’ ook in tien minuten kunnen stoppen. Maar deze muziek leent zich nu eenmaal prima om lekker uitgesponnen te worden. En daar heb ik geen enkel bezwaar tegen.

Liefhebbers van warme instrumentale symfonische muziek met een zeventiger jaren sfeer, zullen zonder enige twijfel genieten van “Pilgrim”. Verwacht geen originaliteit, maar dat was ook niet de opzet van dit album. Verwacht wel virtuositeit op toetsen en gitaar. Trion is het bewijs dat het kwalitatief nog steeds goed gesteld is met de Nederlandse progressieve rock.

Hans Ravensbergen

Send this to a friend