Fluitist en Uillean Pipes-bespeler Troy Donockley is bij het progpubliek vooral bekend dankzij zijn vorige werkgever Iona, maar de beste man heeft ook gespeeld bij Mostly Autumn, Magenta, Clannad, The Enid, Midge Ure en sinds kort zelfs bij Nightwish. Daarnaast gebruikt hij zijn weinige vrije tijd voor het uitbrengen van werkelijk prachtige soloalbums. Daarvan zijn er inmiddels drie uit – stuk voor stuk meesterwerken – en “Messages” is een daarvan een verzamelaar met twee nieuwe tracks.
Voor degenen die bekend zijn met Donockley’s solocarrière, is “Messages” een beetje overbodig.
Niet voor niets luidt echter de ondertitel ‘a collection of music 1998 – 2011’ en als ‘crash-course’ dient “Messages” zeker zijn doel. Daarnaast kent de plaat twee nieuwe tracks, waarvan vooral Dunmail Rising een indrukwekkend nummer is. Hoewel wij bij Progwereld wars zijn van commercie is dit een goed moment erop te wijzen dat “Messages” spotgoedkoop op Donockley’s site wordt aangeboden voor een prijs waarvoor hij het ook verstuurt.
Hoe dan ook, de keuze die Donockley voor deze introductie heeft gemaakt, is voorbeeldig. Vooral “The Madness Of Crowds” komt er met twee lange tracks goed vanaf. Zo is het door achtereenvolgens Barbara Dickson en Joanna Hogg gezongen Now, Voyager is een voorlopig hoogtepunt. Erg mooi is het gedicht van Walt Whitman dat regel voor regel door wel twintig mensen wordt voorgedragen. Donockley heeft niet alleen de juiste keuzen gemaakt, ook de volgorde is voorbeeldig. Voor mensen die onbekend zijn met Donockley’s werk (en dat zijn er genoeg), zal “Messages” derhalve aanvoelen als een nieuwe cd, zo goed schikt het materiaal zich achtereenvolgens.
Troy Donockley is vooral bekend door het bespelen van de Uillean Pipes, de Ierse doedelzak. Heel officieel mag je dat geen doedelzak noemen, want die naam is voorbestemd voor de Schotse doedelzak, die je met de mond bespeelt. Donockley zal daarom niet snel in ademnood raken, want de Uillean Pipes speel je met je handen, waarbij de lucht met je ellebogen wordt aangepompt. Nu is deze Ierse doedelzak een heel mooi, maar ook vaak overheersend instrument. Daarom is het des te interessanter om te constateren dat Donockley in zijn carrière het instrument een voorname plaats geeft, maar het ook uitstekend weet te doseren.
In het Sibelius-stuk Finlandia, maar ook in het nieuwe From Him Who Will Never Return, geeft hij zijn belangrijkste instrument, de Uillean Pipes, alle ruimte. Aan de andere kant van het spectrum zijn daar nummers als het elf minuten durende Orkahaugr, waar het instrument maar sporadisch voorkomt. Juist deze afwisseling en deze dosering zorgt ervoor dat Donockley niet alleen als specialist belangrijk is in de muziekgeschiedenis, maar ook als componist.
Op de ruim 70 minuten durende verzamelaar staat aan het eind nog veel moois. Zo zingt Donockley samen met Joanna Hogg het adembenemend mooie Pursuit Of Illusion, van de gelijknamige plaat uit 2003. Je moet wel van steen zijn als je hier geen brok van in je keel krijgt. Om daarna bijna tien minuten Tunnels voor je kiezen te krijgen, van het debuut “The Unseen Stream” uit 1998, waarvan vooral het eindstuk indrukwekkend is.
“Messages” maakt als introductie vooral duidelijk hoezeer de muziek van Troy Donockley wordt ondergewaardeerd en genegeerd. Dit is je kans dat in te halen. Voor de rest snakken we natuurlijk naar een echte nieuwe studio-cd. Laten we hopen dat “Messages” daar de opmaat voor is.
Markwin Meeuws
Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder