Donockley, Troy

The Madness Of Crowds

Info
Uitgekomen in: 2009
Land van herkomst: Groot-Brittannië
Label: eigen beheer
Website: Troy Donockley
MySpace: Troy Donockley
Tracklist
The Madness of Crowds (8.54)
Reeds (5.15)
Exiled (5.16)
Now, Voyager (9.13)
The Procession (3.14)
Orkahaugr (11.18)
End of Faith (8.16)
Troy Donockley: Uillean pipes, fluiten, akoestische en electrische gitaar, bouzouki, toetsen, mandoline, percussie, zang
Met medewerking van:
Rosie Biss: cello
Peter Carter: klarinet
Barbara Dickson: zang
Vita Dowd: fluit
Frank van Essen: viool, viola, drums, percussie
Heather Findley: zang
Daniel Gregg: hobo
Joanne Hogg: zang
Nick Holland: zang
Brad Lang: dubbele bas, basgitaar
Lucy Muir: harp
Martin Vanderhoff: fagot
The Madness Of Crowds (2009)
The Pursuit Of Illusion (2003)
The Unseen Stream (1998)

Troy Donockely, velen zullen hem kennen van de band Iona. Maar wist je ook dat hij een veel gevraagde gastmuzikant is? Hij werkte samen met onder andere Barbara Dickson, Magenta, The Enid, Katrina & The Waves, Moya Brennan, Mostly Autumn en in het voorjaar van 2009 ging hij nog op tournee met Nightwish. Hij is vooral bekend om zijn Uillean Pipes spel. Dit is de Ierse tegenhanger van de meer bekende Schotse doedelzak. De Ierse doedelzak wordt niet met de mond aangeblazen, maar hij wordt op schoot gehouden terwijl de lucht door de elleboog wordt aangepompt. Ik weet niet of je Troy Donockley wel eens live met dit instrument aan het werk hebt gezien, maar ik vind het fascinerend om te zien en het geluid wat dit instrument produceert vind ik prachtig.

Maar door Donockley alleen te roemen voor zijn spel op de Uillean Pipes, doe je hem tekort. Hij beheerst nog veel meer instrumenten én hij is een zeer begenadigde schrijver van muziek. Dat doet hij vooral voor anderen, maar gelukkig komt er om de zoveel jaar ook een echt soloalbum uit. “The Madness Of Crowds” is zijn meest recente werk.

Voor dit album nodigde hij een aantal indrukwekkende gastmuzikanten uit om dit prachtige album in te spelen. Meest bekend zijn Heather Findley van Mostly Autumn en zijn Iona collega’s Joanne Hogg (zang) en drummer en violist Frank van Essen. Op dit album staan zeven prachtig uitgewerkte nummers met een mooie opbouw en schitterende instrumentale passages. Donockley neemt goed de tijd om zijn nummers uit te werken zonder dat het ergens langdradig overkomt. De nummers zijn een mengeling van klassiek, folk, hymnen en symfonische rock. Hij weet heel goed de vele akoestische instrumenten, zoals harp, viool en fluit, met elektrische instrumenten te vermengen tot een adembenemend geheel. Dit doet misschien vermoeden dat alles heel rustig en ingetogen is, maar dat is zeker niet het geval. Af en toe worden er aardig wat registers opengetrokken en zweept de muziek je helemaal op.

Neem bijvoorbeeld Now, Voyager waarin een op zich simpel thema helemaal wordt uitgediept. Als een soort moderne bolero zwelt het thema steeds meer aan en zuigt het je helemaal op. Het eerste deel van het titelnummer verloopt prachtig rustig met engelachtig mooie zang van Joanne Hogg. Het klinkt als een moderne hymne. De gitaarsolo die daarna het geheel doorklieft geeft kippenvel tot op mijn kleine teen. Het contrast is zo mooi! Daarna krijgt het nummer weer een heel ander gezicht en wordt het rustige beeld dat inmiddels was gecreëerd opeens ruw onderbroken door felle gitaarklanken. Daarna brengt de woordloze zang je weer in rustige wateren. Intens. Dat is het sleutelwoord voor dit album.

Iona fans zullen smullen van Orkahaugr. Hierin gaan de Uillean Pipes en de elektrische gitaar het duel aan en levert prachtige muziek op. Ook bij Iona hoor je vaak dat de gitaar en deze Ierse doedelzak samen een solo spelen en ook het duel met elkaar aan gaan. Ik vind het een van de mooiste nummers van dit album.

madness2.jpg madness1.jpg

Als recensent wil je graag op papier uitdrukken wat je lezers van het besproken album kunnen verwachten, maar juist met dit soort albums besef ik me weer hoe moeilijk het is om dit soort muziek te beschrijven. Je zal het gewoon moeten ondergaan. Luitster hem maar eens onder de koptelefoon, je zult merken dat je steeds weer nieuwe dingen hoort. Dit album wil je verder ook graag hebben voor het schitterende artwork. Het geheel is helemaal open te vouwen en uit te klappen. Vanaf welke kant je het artwork dan ook bekijkt, het blijft mooi. En dat geldt dus ook voor de muziek.

Maarten Goossensen

Send this to a friend