Turbulence Album

Ik heb er een tijdje over nagedacht, maar ik kan werkelijk geen enkele artiest of band noemen die uit Libanon afkomstig is. Dat zegt misschien wel iets over mijn eigen beperkte wereldje, maar het geeft ook aan dat dit land nu niet bepaald hofleverancier is van populaire muziek. Laat staan progressieve rock. Laat staan progressieve métal.

Het valt voor een Libanese band niet mee om een geschikt label te vinden. Dan is het toch mooi dat deze heren uiteindelijk bij Frontiers hebben getekend, toch een tamelijk grote partij. Zo kan de rest van de wereld ook gaan genieten van wat deze heren ons voorschotelen, want dit is te goed om alleen in de eigen contreien te blijven rondhangen.

Luisterend naar de muziek van Turbulence kan in elk geval geconcludeerd worden dat bepaalde grote progmetalbands in Libanon een zekere bekendheid genieten. De muziek op “Frontal” ademt namelijk Dream Theater. De liefhebbers van deze band moeten Turbulence zeker een kans geven. De invloed van andere ‘westerse’ bands als DGM, Haken of Circus Maximus is ook zeker voelbaar, maar zo dik erbovenop als het grote Amerikaanse voorbeeld ligt het nergens. Dat de kopieerdrift zo prominent aanwezig is, is niet erg, omdat er uitstekend gemusiceerd wordt. De vier instrumentalisten beheersen hun instrumenten perfect, de ritmesectie staat als een huis en Alain Ibrahim en Mood Yassin vechten heerlijke duels uit op respectievelijk gitaar en toetsen. Bovendien heeft de band in de persoon van Omar El Hajj een fijne zanger in de gelederen, die zich ondanks een licht accent van prima Engels bedient.

“Frontal” wordt gepresenteerd als een conceptalbum. Het verhaalt over Phineas Gage, een Amerikaanse spoorwegarbeider uit de negentiende eeuw die na een ernstig bedrijfsongeval hersenschade opliep. Hij was een van de eerste gedocumenteerde gevallen van niet-aangeboren hersenletsel. De muziek verhaalt over de hoe een stabiel leven van het een op het andere moment kan veranderen.

Het is goed om te constateren dat er af en toe muziek verschijnt uit plaatsen waarvan je dat niet verwacht. Dat die muziek ook nog genoeg kwaliteit herbergt om een album met toch een behoorlijke speelduur te blijven boeien, is mooi meegenomen. Is de muziek origineel te noemen? Waarschijnlijk alleen voor Libanese begrippen. Toch zou eenieder die progmetal een warm hart toedraagt zich eens aan dit album moeten wagen. Grote kans dat je niet teleurgesteld wordt.