Udo PannekeetAlbum

Een soloalbum van een basgitarist, daar kunn je van alles van verwachten. Hebben we hier te maken met een vermoeiende tentoonstelling van basgitaartrucjes of is het een plaat met meer uitgebalanceerde composities geworden? Gelukkig het laatste! Maar begrijp me niet verkeerd, de klasse van het spel van Udo Pannekeet, basgitarist van Focus, is over de gehele schijf gelukkig goed hoorbaar!

“Electric Regions” is het tweede soloalbum van deze virtuoze muzikant van eigen bodem. Op dit behoorlijk jazz-geörienteerde album wordt Pannekeet vergezeld door een groot aantal muzikanten waaronder vijf(!) gitaristen en verschillende blazers. De muziek herbergt een brede variatie aan stijlen en kleuren: jazz, jazzrock, fusion, wereldmuziek en zelfs elektronische muziek. En als er referenties genoemd moeten worden: denk aan Weather Report, niet verwonderlijk want Pannekeet is een groot bewonderaar van de legendarische Jaco Pastorius. Maar ook Frank Zappa ten tijde van “Waka Jawaka”, het Noorse Jaga Jazzist, Snarky Puppy, maar op momenten ook Pat Metheny Group en Focus.

Vijf composities telt deze 43 minuten tellende schijf. Het nummer dat zijn naam aan het album heeft gegeven duurt meer dan 23 minuten en de overige vier zijn ongeveer gelijk over de andere 20 minuten verdeeld.

Electric Regions part 1 is dus het langste nummer en bijt het spits af. Met vloeiend basspel en synthesizers begint het stuk rustig. Het vervolg is sterk ritmisch met een Weather Report-achtige melodie. Op de momenten dat ook de blazers inzetten en door de aanwezige invloeden van wereldmuziek neigt de muziek soms ook wel naar Snarky Puppy. En op andere momenten doet het ook weer even denken aan Santana of Focus. De stijlen binnen de muziek wisselen elkaar in hoog tempo af. Alle eerder vermelde referenties passeren de revue waardoor de luisteraar een boeiende belevenis ondergaat. En het muzikale vakmanschap op Electric Regions Part 1 is overduidelijk. Wat mij betreft komt er minimaal ook nog een keer een ‘part 2’.

Op Integration Yes valt naast het fenomenale spel van Pannekeet vooral het heerlijke trommelwerk van Marcel Serierse op. De muziek hint naar Weather Report maar doet ook denken aan Bruford. De tweede helft van het nummer is voorzien van een vette groove waarover, tegelijkertijd, wordt gesoleerd door zowel gitaar, blazers, basgitaar als piano. Lekker!

Little Nura is het kortste nummer van de plaat en wordt gedomineerd door rustig jazzy spel van Pannekeet en het ‘borstelwerk’ van Serierse. Een sfeervol stukje muziek. En daarna weer iets totaal anders. Een nummer dat ontstond toen de componist in 2004 in Antibes stil stond met autopech. Waar zoiets vervelends al niet toe kan leiden. De basis van The Antibes Situation is een heftige synthesizerloop zoals we die ook wel kennen van space-rockers Ozric Tentacles. Er wordt lekker over gesoleerd en vooral het gitaarwerk klinkt erg prettig. De muziek doet nog het meest denken aan Jaga Jazzist.

Op het ingetogen Cocon Cocon zijn de Pastorius invloeden nog meer dan elders op de plaat prominent aanwezig. Daarnaast is wat mij betreft vooral het saxofoonspel een positieve vermelding waard.

Heerlijke composities op deze plaat van Udo Pannekeet, uitgevoerd door klassemuzikanten en erg mooi geproduceerd: wat een prachtschijf! Ik houd hier wel van! Is het prog? Dat valt zeker te betwisten, maar als je ook van prog houdt die wat naar jazz neigt is “Electric Regions” misschien ook wel wat voor jou. De plaat is sowieso een aanrader voor liefhebbers van Weather Report/Jaco Pastorius en zeker voor basgitaristen.