Umphrey's McGee

Safety In Numbers

Info
Uitgekomen in: 2006
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: InsideOut
Website: www.umphreys.com
Tracklist
Believe The Lie (6:56)
Rocker (5:29)
Liquid (3:32)
Words (7:08)
Nemo (4:25)
Women Wine And Song (3:53)
Intentions Clear (5:50)
End Of The Road 3:16)
Passing (4:15)
Ocean Billy (6:37)
The Weight Around (3:33)
Brendan Bayliss: gitaar, zang
Jake Cinninger: gitaar, toetsen, zang
Joel Cummings: toetsen, zang
Andy Farag: percussie
Kris Myers: drums, zang
Ryan Stasik: basgitaar

Met medewerking van:

Huey Lewis: harmonica, zang
Joshua Redman: saxofoon
Safety In Numbers (2006)
Anchor Drops (2004)
Live From The Lake Coast dvd (2003)
Local Band Does OK (2002)
One Fat Sucka [Live] (2000)
Songs For Older Women (1998)
Greatest Hits, Volume III (1998)

De beste verrassingen zie je niet aankomen. Mijn eerste Spock’s Beard album voelde al goed, terwijl ik nog met het cellofaantje aan het worstelen was. De plaat was overdonderend, maar eigenlijk wist ik dat al voor de cd in de speler verdween. Soms kun je dat voorspellen.

“Safety In Numbers” van Umphrey’s McGee voelde niet half zo goed. Een flauw hoesje met een schaap, een jam-band uit de school van Phish en The Greateful Dead dacht ik. Mag ik die beker aan mij voorbij laten gaan? Des te aangenamer de schok. Jongens, dit is écht een goeie plaat!

Dit is de eerste plaat van Umphrey’s McGee die ik hoor. Eerdere platen worden beschreven als improvisatie-gedreven soleer-vehikels en daar is het leven, zeker in de zomermaanden, toch echt te kort voor. Maar “Safety In Numbers” wordt door de bandleden ook als een uitstapje gezien omdat men zich veel meer gefocust heeft op het schrijven van liedjes dan, zoals op eerdere platen, op akkoordenschema’s. Dat is echt een goede zet geweest, want deze plaat staat bol van de ijzersterke composities.

De band is overduidelijk Amerikaans, heeft een lekkere folk- en zelfs countrysfeer zonder de progressie uit het oog te verliezen. Op stuk twee bijvoorbeeld, Rocker, dacht ik met een kruising tussen The Jayhawks en Spock’s Beard te maken te hebben. De stemmen zijn een stuk relaxter en – als u mij het neologisme toestaat – rootsiger dan de doorgaans wat opgewonden progkeeltjes; de samenzang hier heeft namelijk meer te danken aan C, S, N & Y dan Yes.

Deze muziek refereert aan onder andere Little Feat, The Band, Bruce Hornsby en zelfs The Black Crowes, maar dan met een proggy randje.

Dat wil niet zeggen dat er niet ook ruimte is voor groovy funk, stevige rock en – in openingsnummer Believe The Lie – Amerikaanse New Wave. Daarnaast staan de muzikanten hun spreekwoordelijke mannetje, drummer Kris Myers kan nijdig ingewikkelde ritmes aan en ook het gitaar- en toetsenwerk kan de toets der kritiek met gemak doorstaan. Men weet wat men kan en is niet bang daarmee de eigen grenzen af te tasten. Dat hoor je aan deze plaat af. Er wordt met plezier en aanstekelijke overtuiging gespeeld.

Het resultaat is een avontuurlijk plaatje met veel herkenbare kanten (Women, Wine And Song is zelfs een funky blues shuffle), maar ook vervreemdende randjes. Halverwege de tweede helft krijgt de traditionele muziek wat teveel de overhand, maar tegen het einde van de plaat is het experiment weer op volle sterkte terug in het prachtige Ocean Billy. In de tussentijd is er veel te genieten, van de lekkere jazz-rock a  la Steely Dan tot uiterst gevoelige instrumentaaltjes.

“Safety In Numbers” is voor mij met gemak één van de beste platen van 2006 en Umphrey’s McGee is tot nu toe mijn ontdekking van het jaar.

Erik Groeneweg

Send this to a friend