Under LindenAlbum

Under Linden is afkomstig uit het Argentijnse La Plata City en de bandleden hebben zich genoemd naar de gelijknamige boom en de Berlijnse boulevard Unter Den Linden. Het gebeurt niet vaak dat een groep begint met het uitbrengen van een live album. In dit geval valt het te verklaren door het feit dat de groep acteerde op een jaarlijks terugkerend festival waar zij zelf de initiator van zijn (zeg maar de Argentijnse versie van Progfarm). Dit ongetitelde eerste studio album dateert al weer van 2007 en bereikte ons pas twee jaar later. De muziek op dit schijfje is echter van zulke kwaliteit dat we je deze beslist niet willen onthouden.

De volledig instrumentale muziek wordt in belangrijke mate bepaald door het uitstekende gitaarspel van Ignacio Scarsella. Het spel van Scarsella is vrij gevarieerd en ongetwijfeld beïnvloed door Steve Hackett, Andy Latimer en Mike Oldfield. Verder is een grote rol weggelegd voor Roberto Medina. Hij speelt (elektrische) viool op een wijze die niet alleen weg heeft van Jean Luc Ponty, maar ook herinneringen oproept aan de muziek van het Japanse KBB. Dit impliceert dat de muziek van Under Linden ook de nodige jazz-, fusion- en folkinvloeden heeft en van vele markten thuis is.

Eén van de fraaie vioolsolo’s van Medina hoor je in het tweede stuk van het stevige New – New/Danza De Ballenas, waarin tevens een minuten durende gitaarsolo van Scarsella verweven is. De sfeer op deze opener is die van Camel (album “Harbour Of Tears”). Ze sluiten dit nummer met een fraai muzikaal duet af. Case Fué heeft dezelfde Camelsfeer dankzij het melodieuze en melancholieke gitaarspel.

Uitschieters zijn het puntige El Conducto met een afwisseling van soms vervormd gitaarspel en dromerige stukken viool en Linden, waarin Scarsella’s gitaar een fel duel aangaat met de viool van Medina. De folkinvloeden komen hier ook meer naar voren. Een meer stevige kant van Under Linden valt te beluisteren in Gravitaciones en het afsluitende Parafinal die beide meer neigen naar hardrock. Op het eerstgenoemde nummer manifesteert de verder onopvallende bandleider Jorge Dal Cin zich met prominent spel op basgitaar.

Bij het schrijven van deze recensie is Under Linden al vergevorderd met een nieuw album. De groep is met een tweede toetsenist uitgebreid tot zes leden en heeft in Juan Cortes een nieuwe gitarist gevonden. Na dit veelbelovende debuutalbum ben ik zeer benieuwd welke eventuele gevolgen dit voor de muziek zal hebben. Voorlopig kan de liefhebber van instrumentale progressieve rock zich geen buil vallen aan deze schijf.

Hans Ravensbergen