United Progressive Fraternity

Fall In Love With The World

Info
Uitgekomen in: 2014
Land van herkomst: Australië, Verenigd Koninkrijk, Duitsland
Label: http://www.insideoutmusic.com
Website artiest: www.unitedprogressivefraternity.com
Tracklist
We Only Get On The World (Overture) (4:01)
Choices (8:32)
Intersection (8:58)
The Water (5:21)
Don't Look Back – Turn Left (5:36)
Travelling Man (The Story Of ESHU) (21:41)
Fall In Love With The World (4:35)
Religion Of War (3:49)
BONUS TRACK
The Water (Alternative Mix) (5:47)
Matt Williams – gitaar
David Hopgood – drums
Tim Irrgang – percussie
Mark Trueack – zang
Guy Manning – toetsen, gitaar
Marek Arnold – sax, klarinet
Dan Mash – basgitaar

Met medewerking van:Steve Unruh - viool, fluit
Jon Anderson - zang op 4,9
Steve Hackett - gitaar op 4,9
Claire Vezina – achtergrondzang
Guillermo Cides - stick op 4
Brittany en Holly Trueack – achtergrondzang
Jonathan Barrett - fretloze bas op 7
Ian Ritchie – saxofoon, fluit op
Steve Layton – programmering
Fall In Love With The World (2014)

Dat de Australische zanger/componist Mark Trueack een gedreven persoon is, is iets dat je mag aannemen (als je dat al niet wist).

Meteen na het uiteenvallen van Unitopia begin 2014, heeft hij het project United Progressive Fraternity (UPF) in het leven geroepen, dit samen met een paar andere Unitopianen en enkele ‘nieuwe’ bandleden. Het project is de perfecte plaats voor Trueack om zijn bezorgdheid over Moeder Aarde te uiten. Hij ziet UPF dan ook als een plaats waar gelijkdenkende muzikanten kunnen komen en gaan en waar de luisteraar kan meedenken door suggesties en ideeën aan te dragen.

Al twee maanden na de geboorte van UPF verschijnt de veelbelovende video van The Water, een nummer waar naast Mark Trueack ook Jon Anderson de leadzang doet. Ondertussen maken de criticasters hun borst alvast nat. Toch duurt het meer dan een half jaar voordat UPF’s eerste album in de schappen ligt. “Fall In Love With The World” heet de plaat en de vraag hoe het album zich verhoudt ten opzichte van het werk van Unitopia kan eindelijk beantwoord worden.

De wat zijig getitelde plaat heeft wat dat betreft alle schijn tegen. In eerste instantie komt het allemaal namelijk nogal Unitopia-achtig over maar ja, met de zanger, de gitarist, de drummer en de percussionist van weleer in de gelederen is dat meer dan logisch. Trueack mag dan beter klinken dan ooit, zijn warme, bronstige stem is bijna niet los te weken van zijn verleden. Daar komt bij dat de band zich eveneens bezig houdt met complexe muziek die een mengeling is van progressieve rock, wereldmuziek, hardrock, jazz en funk.

Na enkele intense luisterbeurten blijken de verschillen. “Fall In Love With The World” is meer gitaargericht. Het is scherper en pittiger. Ook heeft Matt Williams met zijn gitaar voor meer variatie gezorgd, want naast zijn krachtige akkoorden en zijn lekkere riffs komt hij ook met sprankelende tokkels, uitbundige solo’s en een hoop akoestische fratsen. Hij moet toch bijzonder tevreden zijn over zijn spel. Een ander groot verschil zit hem in de organiek van het album. Regelmatig word je dood gekieteld door de prachtige riedels die Marek Arnold aan zijn sax en klarinet ontlokt en of dat nog niet genoeg is, zijn er nog de passages van gastspeler Steve Unruh op fluit en viool. Een en ander impliceert trouwens een wat bescheidener rol van de toetsen en Guy Manning heeft dat keurig gedaan. Vlak in deze de percussieve onderlaag ook niet uit. Vaak ligt er een warm fundament onder de muziek en dat is goed toeven.

Het album opent fabuleus met We Only Get On The World. Deze filmische ouverture heeft een weidse sfeer die doet denken aan de muziek van Kitaro en terwijl je nog naar adem snakt, sleept de listig in het stuk verwerkte stem van Trueack je mee naar de rest van het album.

Regelmatig komen er pakkende refreinen in de nummers naar voren en dat terwijl de meeste muziek toch echt geen toegankelijke ‘hap-slik-weg’ cultuur kent. Mooie voorbeelden hiervan zijn het zwierige Choices, het indrukwekkende Intersection en het beklemmende The Water. Al deze nummers doen wat met je. Ze raken je gevoelens van medeleven of zo. Met Don’t Look Back-Turn Left gaat men dan weer op de lichtvoetige toer met veel percussie. Het is de perfecte opmaat voor het zwaartepunt van het album, het 21 minuten durende Travelling Man(The Story Of ESHU). Maak een leuk distillaatje van hetgeen ik hierboven allemaal beweer en je hebt een idee van dit nummer. Eén moment verdient het om nader te worden besproken. Het is namelijk het beste stukje van het album zou ik zo zeggen. Het is als klarinet, gitaar en basgitaar samen een loopje doen dat uiteindelijk uitmondt in een prachtige passage fluit. Magnifiek! Na deze epische tour de force is het uitblazen geblazen bij het titelnummer. Het mag dan wel een niemendalletje zijn, het is buitengewoon welkom. Het reguliere album eindigt met een wat kleurloos nummer, Religion Of War. Tot slot is er nog de alternatieve mix van The Water die als bonus track aan de schijf is toegevoegd. Het nummer, dat sowieso al geen straf is om te beluisteren, kent ook nog eens extra gitaarpartijen en omdat de website van de band vermeldt dat Steve Hackett van de partij is, maak ik een optelsommetje.

“Fall In Love With The World” is een album dat bij de fans van Unitopia bijzonder goed zal vallen. Ik denk eigenlijk dat nog veel meer mensen verliefd op deze plaat kunnen worden.

Dick van der Heijde

Send this to a friend