UnitopiaAlbum

Tijdens de tournee voor hun cd “Seven Chambers” uit 2023 deed het internationale gezelschap Unitopia op 14 september 2023 Poppodium Boerderij in Zoetermeer aan. Tijdens dat optreden zijn opnamen gemaakt voor de cd/dvd nu voorligt. De eerste cd van “Alive and Kicking” is ingeruimd voor vijf nummers van “Seven Chambers”. Op de tweede schijf treffen we drie oude krakers aan.

Oerleden Mark Trueack en Sean Timms laten zich vergezellen door John Greenwood (gitaar), Steve Unruh (viool, dwarsfluit), Don Schiff (basgitaar) en Chester Thompson (drums). Een klasse band die zorgt voor een puike uitvoering van het toch niet zo eenvoudig te spelen werk. De eerste werken zijn zeer persoonlijk van aard en daardoor ook niet gespeend van de nodige emotie. Trueack legt dat in een gesproken tekstje ook uit. Verschillende bandleden hebben te maken (gehad) met ernstige gezondheidsproblemen, hetgeen de albumtitels “Seven Chambers” en “Alive and Kicking” in een bijzonder daglicht plaatst.

Mooi ingetogen is Broken Heart, de tekst is aangrijpend, de piano speelt een hoofdrol en de dwarsfluit vult prachtig aan. Tueack is goed bij stem, een stem waar je van moet houden. Iets meer pit zit in Something Invisible, dat wisselende stemmingen laat horen. Tokkelgitaar en viool doen de muziek naar folk neigen, maar we horen ook riffs. Timms heeft fraaie pianoriedels in huis. En de samenzang, die is  – op de hele plaat trouwens – ook prima verzorgd.

The Stroke of Midnight komt zwevend de speakers binnen, weer tokkelgitaar en drums en percussie maken het wat steviger. Hoogtepunt vormt de heel traag en laag gespeelde vioolsolo van Unruh, die via piano prachtig tot uitbarsting komt. Unitopia op z’n stevigst maken we op Mania mee, dat zijn naam eer aandoet. De luisteraar belandt in een rollercoaster, afwisseling is troef. Trueack zingt weer eens een stukje staccato, de band meenemend en het slot is tegendraadsheid ten top, het ontaardt ook nog in chaos. Knap gedaan ook dit weer. Dik twintig minuten lang blijft The Uncertain boeien. Frêle gitaarspel en bijbehorende zang, maar ook pittige rock, mooie zangstukken en de overgangen volgen elkaar in deze heuse epic in hoog tempo op. 

Het publiek brult na de pauze uit volle borst “We are, we are, all parts of the whole” mee in Tesla, dat een publiekslieveling is. Unruh vertolkt met zijn geweldige vioolspel de hoofdrol op dit nummer van “Artificial”. Zijn stukje fluitspel mag er ook zijn. The Garden van de gelijknamige cd is ook zo’n dijk van een epic. De vogelgeluiden doen je in een exotische tuin wanen. Ze nemen de tijd om thema’s uit te werken en sommige instrumentale passages zijn ronduit prachtig. The Great Reward (ook van “Artificial”) is de uitsmijter. Dit toegankelijke nummer is bijna een ballad te noemen, die fraai opbouwt naar een gitaar- maar toch vooral vioolsolo.

Je gaat niet naar een optreden van Unitopia voor een dampende show. Dat blijkt heel duidelijk als je het beeldmateriaal bekijkt. Trueack, gezeten op een stoel, met zonnebril, is geen frontman die de aandacht opeist. De andere bandleden gaan volledig op in hun spel, er is vrijwel geen interactie met het publiek. De beelden zelf zijn schitterend. John Vis en zijn team hebben er weer een kunststukje van gemaakt. Fantastische close-ups die de kleinste details van het spel van de heren laten zien, talloze, afwisselende shot, visuele tricks, fraaie overgangen, soms twee, drie of vier frames tegelijk in beeld; met deze beelden erbij, die geen moment vervelen, gaat de muziek nog meer leven.

Met het geluid heb ik mij overigens ook dik honderd minuten uitstekend vermaakt. Dit is om door een ringetje te halen, iets wat bij deze muziek, waar zoveel in zit, absoluut een pluspunt is. Een geweldige band, op de toppen van zijn kunnen, zo aan het werk te horen en te zien, is een voorrecht. Met deze live registratie laat Unitopia iedereen deel uitmaken van een door hen gecreëerd geheel.