Het duurt soms even voor je een band, of in dit specifieke geval een nieuwe release, echt op waarde gaat schatten. Waar de progressieve en innovatieve tracks mij in de eerste luisterbeurten weinig tot niets doen, verandert daarna met rasse schreden bij elke luisterbeurt.
Until Rain is een Griekse band die sinds 2008 bestaat en sindsdien twee volledige albums en één ep heeft geproduceerd. Het is een band die met voorgaand werk ook redelijke resultaten heeft neergezet, hoewel de muziek vanaf het ontstaan van de band een redelijke evolutie heeft ondergaan. Dit zorgt er voor dat een vaste schare fans nog een beetje ontbreekt.
Complex, episch, maar ook uiterst doordacht en verfijnd. Wat mij betreft kan de muziek op “Inure” zo het beste omschreven worden. Mijn gedachten gaan pas in een later stadium naar Pain Of Salvation, maar ik kan mij ook goed voorstellen dat liefhebbers van technische progmetal a la Dream Theater dit kunnen oppakken. Maar ook de wat meer extremere metal komt zo nu en dan om de hoek kijken, denk dan aan de meeslepende en technische djent gitaren van bands als Tesseract, Textures en Periphery. Cleane zang wordt smaakvol afgewisseld met brute grunts en screams.
Paradepaardjes op het album zijn de langere songs, zoals Because Something Might Happen en de titelsong Inure. Een tip: bekijk de gewaagde en wellicht enigszins schokkende video van Because Something Might Happen eens op You-tube. Dit zijn ook gelijk de meeste complexe songs op de cd, elke luisterbeurt wordt de compositie interessanter en boeiender. Maar ook de rustige ballade Broken Wings is aangenaam en doordacht gecomponeerd. Nergens wordt de track cheesy maar wel herkenbaar, meeslepend en voorzien van een heerlijke gitaarsolo.
De productie van het album is in handen van Daniel Cardoso en dat hoor je gelijk. Waar ieder andere producent zou kiezen voor een vette sound (waar de muziek zich ook voor leent), houdt hij de mix vooral donker en mysterieus. In mijn opzicht maakt het dit album ook pas interessant na meerdere draaibeurten, wellicht dat het album wat eerder aan zou slaan wanneer er een vettere productie over het album zou liggen. Immers, dat is een groot gedeelte van de metal fans gewend in het genre. Al met al een gewaagde tactiek, maar wie weet pakt het juist daardoor goed uit.
De derde plaat van Until Rain is een echt progressief plaatje geworden waar je vooral de tijd voor moet nemen. Het heeft lang geduurd voordat ik de ware schoonheid ontdekte, maar vanaf dat moment omarm ik deze plaat dan ook vol passie. De conclusie na een veelvoud aan draaibeurten is daarom dat de muziek van Until Rain niet eenvoudig op te nemen is, maar na nadere bestudering wel te omschrijven is als bijzonder inventief en smaakvol. Een aanrader voor liefhebbers van Pain Of Salvation.
Ruard Veltmaat