Uriah Heep

Totally Driven

Info
Uitgekomen in 2015
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Website: www.uriah-heep.com
Tracklist
CD 1:
Gypsy (3:52)
Traveller in Time (2:51)
Bird of Prey (4:43)
Sunrise (4:07)
Rain (4:19)
Come Away Melinda (3:32)
Return to Fantasy (4:36)
Look at Yourself (3:23)
Come Back to Me (4:06)
The Easy Road (2:40)
Sweet Freedom (6:13)
Why Did You Go? (3:23)
July Morning (8:51)
Easy Livin' (2:40)


CD 2:
Between Two Worlds (5:25)
Only the Young (4:33)
Different World (4:21)
Love in Silence (6:23)
Blind Eye (3:15)
Wonderworld (4:19)
Stealin' (4:43)
Time of Revelation (3:57)
Cross That Line (5:23)
More Fool You (3:11)
Universal Wheels (4:52)
The Golden Palace (7:57)
Lady in Black (5:41)
Mick Box: gitaar, achtergrondzang
Trevor Bolder: basgitaar, achtergrondzang
Lee Kerslake: drums, achtergrondzang
Phil Lanzon: toetsen, achtergrondzang
Bernie Shaw: zang

Met medewerking van:
The Uriah Heep Classic Rock Music Ensemble:
Liz Cheyen Liew: viool
Sarah Chi Liew: viool
Saskia Tomkins: viool
Pauline Kirke: cello
Pip Williams & Phil Lanzon: string arrangements
Stefan Hannigan: Uillean Popes en percussie
Melvin Duffy: gitaar
Kim Chandler: fluit, achtergrond zang
Pip Williams: akoestische gitaar op Lady In Black
Emma Robbins: achtergrondzang
Billie Godfrey: achtergrondzang
Totally Driven (2015)
Live At Koko London (2015)
Outsider (2014)
Into The Wild (2011)
On The Rebound (A Very 'Eavy 40th Anniversary Collection) (2010)
Celebration: Forty Years Of Rock (2009)
Wake the Sleeper (2008)
Uriah Heep - Gold, Looking back 1970-2001 (2004)
Remasters: The Official Anthology (2001)
Electrically Driven (2001)
Acoustically Driven (2001)
Sonic Origami (1998)
Sea of Light (1995)
Different World (1991)
Raging Silence (1989)
Equator (1985)
Head First (1983)
Abominog (1982)
Conquest (1980)
Fallen Angel (1978)
Innocent Victim (1977)
Firefly (1977)
High and Mighty (1976)
Return to Fantasy (1975)
Wonderworld (1974)
Uriah Heel Live (1973)
Sweet Freedom (1973)
The Magician's Birthday (1972)
Demons & Wizards (1972)
Look at Yourself (1971)
Salisbury (1971)
Uriah Heep (1970)
Very 'eavy... Very 'umble (1970)

Uriah Heep is een Britse rockband, ontstaan in 1969 en daarmee waarschijnlijk de oudste, nog steeds bestaande band die zich in ons geliefde progressieve rock genre beweegt. Het hoogtepunt van deze band ligt natuurlijk vooral in de beginjaren met nummers als Gypsy (van het debuutalbum “Very ‘eavy… Very ‘umble”), Lady in Black, July Morning (met Manfred Mann) en Easy Livin’. Laatst genoemde nummer komt sinds 1999 steevast voor in de Top 2000.

De laatste jaren is deze band niet meer zo productief met in deze eeuw slechts drie nieuwe studioalbums, waarvan “Wake the Sleeper” in 2008 het eerste album was na een periode van ruim tien jaar. Maar de band blijft nog steeds optreden in een redelijk stabiele formatie. In 2007 heeft Lee Kerslake de band moeten verlaten om gezondheidsredenen en Trevor Bolder is in 2013 overleden aan kanker. Vorig jaar bracht men nog het album “Outsider” uit en de tour die daarop volgde is vastgelegd op het live-album “Live At Koko London”.

In 2001 bracht deze formatie rond oprichter Mick Box een drietal albums uit, namelijk “Acoustically Driven”, “Electrically Driven” en “Remasters: The Official Anthology”. Met de eerste twee live-albums worden – respectievelijk akoestisch en elektrisch – de oude successen van Uriah Heep vertolkt. Het derde album bevat opnieuw opgenomen nummers door deze bezetting in 2001. Zeer waarschijnlijk is zo vaak geoefend voor de live-optredens, dat deze nummers ook in een studio konden worden heropgenomen. Dat blijkt ook wel uit een nummer als Lady In Black dat op een vergelijkbare wijze is te horen op “Acoustically Driven”.

Het album “Totally Driven” is het eerste album dat uitkomt op het nieuwe label “Uriah Heep Records” en is een heruitgave van het hierboven genoemde album “Remasters: The Official Anthology”.  Dit album is in 2004 – zonder medeweten van de band – ook uitgebracht door het budget label Retro als “Uriah Heep – Gold, Looking back 1970-2001”. Het label is dan ook waarschijnlijk ontstaan uit onvrede met diverse andere platenmaatschappijen. Maar in dit geval doen ze dat toch minstens veertig jaar te laat, tenzij Mick Box zijn carrière in de muziek voorlopig nog niet beëindigt en met pensioen gaat.

Maar goed, nu naar de muziek op dit album. De band – met eigenlijk alleen Mick Box uit de originele bezetting – heeft een aantal bekende nummers van de band opnieuw opgenomen en uitgebracht. De leden van de band willen daarbij laten horen wat ze van de aloude klassieke nummers van Uriah Heep gemaakt hebben om ze vervolgens live te gaan brengen. Mick Box heeft in een interview ook aangegeven dat de nummers zijn opgenomen in de voorbereiding naar de optredens in het kader van “Acoustically Driven” en “Electrically Driven”. Negen van de in totaal 27 tracks zijn eerder door deze line-up opgenomen en deze klinken niet zo heel afwijkend van het origineel. De overige nummers zijn alle in een andere samenstelling eerder aan het vinyl of een andere geluidsdrager toegevoegd en klinken dus wel echt anders.

Eigenlijk is het alsof je naar een coverband zit te luisteren, die zo goed mogelijk deze klassieke nummers probeert na te spelen. Zanger Bernie Shaw is duidelijk geen David Byron en zelfs geen Ken Hensley. Een nummer als Gypsy en ook Look At Yourself missen hierdoor duidelijk iets. Shaw heeft een vlakke stem, die van alle nummers een eentonige brij maakt en maken dat ik tussendoor regelmatig naar het origineel grijp. Deze nummers kunnen de toets der vergelijking niet doorstaan. Natuurlijk zijn er ook mooie uitvoeringen op te noemen, zoals Sunrise, origineel van het album “The Magician’s Birthday” dat een heerlijke Hammond sound heeft. Dit zijn we een beetje gewend van Uriah Heep. Maar laat ik zeggen dat ik nu begrijp waarom deze samenstelling die toch het langst heeft bestaan in de geschiedenis van Uriah Heep – nooit zo succesvol is geweest als de formatie in de eerste jaren, met David Byron, Ken Hensley en Mick Box.

In 2009 hebben ze ditzelfde trucje nog een keer uitgehaald met het album “Celebration: Forty Years Of Rock”, dat overigens naast re-recordings van oude klassieke Heep nummers ook twee nieuwe nummers bevat. Bernie Shaw heeft op dat album veel meer zelfvertrouwen dan op dit album en eigenlijk hoor je dat de gehele band beter op elkaar is ingespeeld en deze nummers vaak live heeft gespeeld.

Dan blijft de slotvraag aan het eind van deze recensie: voegt dit album wat toe aan de uitgebreide discografie van Uriah Heep. Hier kan ik eigenlijk heel kort in zijn: nee! Het idee om de oude nummers opnieuw op te nemen in de studio kan zeker mijn waardering krijgen. Maar toch zou ik in dit geval de mensen die nog onbekend zijn met de band (bestaan die overigens?) en wat willen aanschaffen van Uriah Heep willen adviseren om een normaal compilatiealbum aan te schaffen. De echte fans van Uriah Heep hebben dit album natuurlijk al lang in een andere verschijningsvorm. En om nou dit album aan te schaffen alleen voor de schitterende vormgeving, zou mij te ver gaan.

Mario van Os

Koop bij bol.com

Send this to a friend