Uriah HeepAlbum

Zoals u in verschillende recensies ondertussen al hebt kunnen zien, beste lezer, is het label BMG bezig met de oude Uriah Heep albums in een remaster met bonus-cd te heruitgeven. Een leuke manier om terug even oude gloriën onder de aandacht te brengen. Een remaster kan ik persoonlijk zeker ook altijd smaken, maar ik wil meteen eerlijk toegeven dat ik niet een grote liefhebber ben van bonusmateriaal (al dan niet op een apart schijfje) bij een origineel album bij smijten. Voor mij is het belangrijk dat het bonusmateriaal wezenlijk iets toevoegt. Deze recensie is meteen het ideale moment om dat even te onderzoeken.

Maar laten we ons eerst en vooral even concentreren op het originele album zelf. De geschiedenis van de band is welbekend natuurlijk. Uriah Heep is een van de grootheden binnen de hardrock en de prog die vooral opereerden op net de scheidingslijn tussen die twee genres. En dat heeft geleid tot enkele zeer mooie nummers. Maar dat had natuurlijk ook een begin, een debuutalbum dus waar we het hier over zullen hebben. Een dat, zo leert de geschiedenis ons, niet al te goed werd ontvangen toentertijd.

En eerlijk gezegd, wanneer ik dit album in 2016 opnieuw beluister, begrijp ik die lauwe ontvangst volkomen. “…Very ‘Eavy …Very ‘Umble” is dan wel geen slecht album maar het springt er ook nergens tussenuit. Een degelijk hardrock album in de stijl van Led Zeppelin, Deep Purple of zelfs Black Sabbath. Meer is er eigenlijk niet aan. Hoewel Uriah Heep zich al wel laat opmerken door Ken Hensley’s orgel. Die orgelsolo’s zullen we nog vaker tegenkomen bij Heep natuurlijk. En laten we eerlijk zijn: ook hier klinken die gewoon toch erg lekker in de oren.

Laten we in deze context ook vooral het gebruik van de Mellotron niet vergeten op Come Away Melinda. Verder niet echt het boeiendste lied van dit album naar mijn mening, maar voor de liefhebber van de Mellotron is het natuurlijk weer wel absoluut de moeite waard. Mooi gebruik van dit witte kastje toch weer! De geoefende ‘Tron-liefhebber zal trouwens ook op I’ll Keep Trying, Wake Up (Set Your Sights) en bonustrack Bird Of Prey zijn favoriete instrument terugvinden.

Doch ondanks de aanwezigheid van de Mellotron zou ik dit debuut niet echt als een volbloed prog-album willen beschouwen. De muziek blijft daarvoor te oppervlakkig en gaat niet ver genoeg maar blijft nog vooral in dat veilige hoekje van de hardrock zitten. We weten gelukkig wel dat Uriah Heep later wél die stap verder heeft gezet en enkele erg boeiende werkjes neergezet heeft. Dit debuut is leuk maar vooral net omdat dit het debuut is.

Maar nu komen we terug bij de vraag die ik mezelf in de inleiding al stelde. Wat voegt deze heruitgave, en vooral het bonusmateriaal toe? Over de remaster kan ik kort zijn: die is uitstekend hoor, het album klinkt echt goed. Mooi werk! Ik ben trouwens vooral blij dat men bij deze releases besloten heeft om het originele album in zijn waarde te laten en al de bonusnummers op het volgende schijfje te verzamelen in plaats van wat bonus-tracks op dezelfde cd als het oorspronkelijke album te zetten.

En dan die tweede schijf, de zogenaamde alternate version. Dit zijn eigenlijk voornamelijk een hoop andere mixen van nummers van “…Very ‘Eavy …Very ‘Umble” met hier en daar een leftover (ook in verschillende mixen) en Bird Of Prey dat op de Amerikaanse persing van dit album stond. Volgens het boekje (ook een positief punt dat het boekje uitleg geeft over de bonus, dat kon ook anders!) is deze alternate version vooral het geesteskind van Robert M. Corich (die eerdere remasters voor Heep deed) en Warren D.  Eady. En nog meer die laatste eigenlijk omdat hij, zo vertelt Corich ons, zeer geobsedeerd was met de band van jongs af aan, en geïnteresseerd in elke mogelijke mix die er bestond van de songs. Daaruit is dan ook het idee ontstaan om die versies hier als bonus toe te voegen. Begrijpelijk, leuk en vooral boeiend om het verhaal achter de schijf te kennen. Maar als niet grote fan is dit voor mij eigenlijk overbodig. Het klinkt best goed maar het voegt echt zeer weinig toe.

Al bij al toch een erg mooie uitgave. Het album is verre van het beste wat Uriah Heep op de wereld heeft losgelaten, maar het blijft leuk om even te beluisteren, zeker als je  bedenkt welke stappen de band nog gezet heeft. Ikzelf ben niet zo van de toegevoegde bonus hier maar de grote Heep-liefhebbers kunnen hier volgens mij zeker weg mee.

Peter Van Haerenborgh

Hier besproken 2 CD versie:

CD:

LP: