UsAlbum

Het jaar 2020 is er één voor de geschiedenisboeken: Het corona-virus raast als een storm over de wereld en laat ons achter in verschrikkelijke chaos. De maatschappij is ontregeld, deskundigen en wereldleiders onwetend. Het volk verdeeld in twee kampen, wat moeten we geloven en wie moeten we vertrouwen. De media smult er van om de polarisatie aan te wakkeren. Thematiek die de Hollandse prog-rockers van Us aanspoorde om twee epics neer te pennen.

“One thing is the thought” bestaat uit twee epics van ieder 20 tot 30 minuten. De eerste epic is het titulaire One thing Is The Thought, een zeer gevarieerd statement over de rol die de media uitoefent op onze gedachten en gedrag. Een thema dat zoals ik eerder al door liet schemeren perfect aanhaakt op de polariserende werking die de media anno 2020 uitoefent tijdens de constante dreiging van rampen zoals de pandemie van 2020. Tekstueel bevat het nummer enkele leuke referenties naar bijvoorbeeld het werk van Genesis en muzikaal verveelt dit nummer zeker niet met zijn vele tempowisselingen en muzikaal vakmanschap.

Het tweede nummer is When Superman Does Not Know dat als waarschuwing dient tegen de mensen die wij als helden zien en waar we een beroep op doen om ons veilig te houden. Waar het eerste nummer duidelijke referenties aanhaalt naar de pandemie tekenend voor 2020, is dit tweede nummer wat abstracter. Toch sluit het naadloos aan bij de tijd waarin we leven, waarbij de regering onder steeds meer druk komt te staan en het volk de deskundigen en de regering beginnen te wantrouwen. Wie het land bestuurt moet immers weten hoe we ervoor staan en hoe we verder moeten. Wie virussen bestudeert moet weten hoe we het virus onder de duim krijgen.

Thematisch is One Thing Is The Thought duidelijk een product van zijn tijd, hoewel ik vrees dat de inhoud relevant blijft in de jaren die nog gaan komen. Muzikaal zit het album prima in elkaar. Zoals je van Us gewend bent is het een gepassioneerd eerbetoon aan de prog-dinosauriërs uit de jaren 70 en begin jaren 80: Yes, IQ, een klein beetje Genesis en ik meende zelfs ergens een korte passage te horen die niet zou misstaan op bijvoorbeeld “Animals” van Pink Floyd. Wel ligt met name het eerste nummer net wat minder makkelijk in het gehoor dan eerder werk van Us, maar na een paar luisterbeurten went dat wel en blijven de melodieën aardig in je hoofd hangen.

Wat echter niet wilde wennen is de zang. De zanglijnen op One Thing Is The Thought klinken bij vlagen wat ongemakkelijk en een wellicht wat lomp. Combineer deze zanglijnen met het feit dat Us sowieso betere muzikanten bevat dan zangers en het klinkt gewoon niet heel overtuigend. De zanglijnen op When Superman Does Not Know zijn naar mijn idee wat vloeiender, waardoor ik de zang makkelijker kan vergeven.

Ook productietechnisch is het album niet bepaald fenomenaal. Zelf ben ik altijd snel tevreden en zeker geen audiofiel, maar er overheerst een bepaalde dofheid over de nummers. Bijna alsof de heren en dame van Us hun muzikale kindje hebben omwikkeld met een warm dekentje. Een warmte die helaas niet terug te horen is in het geluid.

Al met al vind ik de wat doffe productie en de ongemakkelijke zang eenvoudig te vergeven. Dit is namelijk een passieproject van mensen met veel bewondering voor geweldige muziek, en zo moet je een album van Us naar mijn idee ook gewoon bekijken. Met die bril op is “One Thing Is The Thought” zeker geslaagd. Maar een beetje jammer is het wel.