USAlbum

 Het is vrijdagavond en Lingo is weer begonnen. Deze keer zoeken we een vijfletterwoord. Eerste poging R A D I O. Jammerrrrrrrrr, zowel de eerste als de laatste letter staan op de goede plaats. Volgende poging: R E T R O. Fantastisch, helemaal goed! Graai maar lekker twee ballen uit de ballenbak.

Retro dus, als er één woord van toepassing is op de deze plaat van het Nederlandse US is dat dus retro wel. Elke passage op dit album doet denken aan de jaren ’70. Verwacht geen moderne prog want dan kom je van een koude kermis thuis. De Nederlandse groep rond de familie Wernars put rijkelijk vanuit de tot de rand gevulde pot die jaren ’70 heet. Of de link nu Genesis, Mike Oldfield, Moody Blues of Barclay James Harvest heet, maakt niet zoveel uit; zolang de link er maar is lijkt het principe. De getekende hoes, die opvallende overeenkomsten heeft met het beginwerk van Mark Wilkinson (Marillion), is getekend door Nico Veenendaal en deze tekening komt uit 1970 (!). Ik wil overigens Sascha Wernars een compliment geven voor de fraaie binnenhoes.

Het album begint met het opvallende Mind Over Matter. Een behoorlijk prettige intro komt de kamer binnenstormen. Goede felle basaanslagen en fraai toetsenspel van Ernest Wernars doen je verlangen naar meer. Op het moment dat de vrij stevige gitaarpartijen erin worden gedraaid doen deze je meteen op het puntje van je stoel terechtkomen. De computerachtige drums doen spannend aan en het is wachten totdat de zang ingezet wordt. Kijk en daar gaat het fout, US is niet bepaald gezegend met een goede zanger/zangeres. De familie Wernars doet bij aflossing het werk vanachter de microfoon. Ook de vrouw van Jos Wernars, Marijke, mag meedoen in het geheel. Op zich maakt het niet gek veel uit wie zijn stembanden ter beschikking stelt, want het komt de gehele cd niet echt uit de verf. Dat is jammer want sommige muzikale passages schreeuwen om een juiste zanger met genoeg kracht en inhoud om daarmee deze release naar een veel hoger niveau te tillen. Sommige gedeelten gaan zelfs zo irriteren dat je eigenlijk niet verder wil luisteren. 

Als voorbeeld dient in deze het laatste nummer van deze schijf. The Young And Restless (2) zit muzikaal prima in elkaar. Breed uitgezette toetspartijen die heerlijk ondersteund worden door prima gitaar- en baspartijen van Jos Wernars. Helaas is echter gekozen om tijdens de finale van dit nummer het refrein keer op keer te herhalen en hiermede wordt het hele nummer een paar hele punten naar beneden gehaald. Eigenlijk is het gewoon erg jammer dat er zoveel gezongen passages zitten op dit album. Ik verwacht niet dat dit album hoge ogen zal gooien in de verkoop, al kan ik het hierin ook gigantisch mis hebben, maar ik vrees het ergste.

Al met al kan ik concluderen: leuk geprobeerd maar weinig overtuigend. Misschien zou het verstandig zijn om bij de plaatselijke supermarkt eens een briefje op te hangen met: “Gezocht, zanger (hét zesletterwoord voor tijdens de zaterdag uitzending van Lingoooooooooo)”.

Sander Kok