VanaheimAlbum

Waar ben ik nú weer in beland?

Wanneer je deze cd voor het eerst beluistert borrelt die gedachte wellicht op. Razendsnelle en energieke gitaren inclusief blastbeats sleuren je de sprookjesachtige wereld van Vanaheim binnen. In die wereld krijg je vooral veel gitaren met bijbehorende riffs voorgeschoteld. Maar ook een accordeon, een viool en een cello, een fluit, geprevel van een Sjamaan, achtergrondkoortjes en een akoestisch nummer dat klinkt als een strijdlied uit de middeleeuwen. Grunts.

Zomaar een opsomming.

De naam van de Nederlandse band Vanaheim is Oud Noors en vrij vertaalt het rijk van de Vanir, de vruchtbaarheidsgoden. In de Germaanse mythologie is Vanaheim één van de negen werelden. De formatie bestaat uit vier leden, Zino van Leerdam op zang en orkestratie, Mike Seidel op basgitaar, Bram Trommelen op drums en gitarist Michael van Eck.

Vier jaar lang heeft de band met bloed, zweet en tranen aan het debuutalbum gewerkt, nadat in 2017 de Engelstalige ep “The House Spirit” verscheen. Het componeren, musiceren, orkestreren, het schrijven van de tekst, de productie, het maken van een videoclip, de cd promoten; alles heeft de band in eigen hand gehouden. Over het schrijven van de tekst kan je zeggen dat er goed over nagedacht is met daarbij een sterk gevoel voor fantasy. Het concept van het album gaat over de destructieve aard van de mens en moeder natuur. Centraal in het verhaal staan ontdekkingsreizigers die gaan wonen op een onbewoond eiland en proberen een bestaan voor zichzelf op te bouwen. Dat eiland was altijd in perfecte harmonie met moeder natuur en een aantal reuzen die het eiland moesten beschermen. Dat wordt verstoord wanneer de ontdekkingsreizigers arriveren en na een tijdje ontstaat er een gevecht. Zoals gitarist Michael van Eck het beschrijft: ‘Het begint met de mensen die ergens arriveren en het eindigt met de mensen die hartstikke doodgaan.’

Uniek is de sound van de band niet, dat vooropgesteld. Er zijn veel bands die over dit genre heen druppelen, dan noem ik namen als Eluveitie, Equilibrium, Heidevolk en tekstueel heeft de band ook weer een overlapping met de Nederlandse band Akelei. Ook de fans van Ayreon kunnen deze folk/pagan metal waarschijnlijk waarderen.

Variërende riffs, melodieuze en meeslepende composities, voortdurende snelheidswisselingen en prachtige orkestraties krijg je te verduren tijdens deze alternatieve sprookjesvertelling. In de meeste songs overheerst snelheid van melodie en ritme en de gitaren van Michael van Eck zijn van indrukwekkende afwisseling en diversiteit. Dan hebben we het nog niet over de basis van dit album, de orkestraties en toetsen van zanger en componist Zino van Leerdam zijn zo mooi en perfect uitgevoerd, dat je goed je best moet doen deze te onderscheiden van een echt orkest. Omdat van Leerdam bijna anderhalf jaar bezig is geweest met die orkestraties krijg je de ‘folkestral’ versies van de tracks er op een aparte cd bij. Ontdaan van het metalen jasje is die cd ook de moeite waard te beluisteren.

Het is al beschreven in de eerste alinea, Verloren klinkt als een strijdlied afkomstig uit de middeleeuwen. Waar en wanneer en in welk tijdperk, dat laat ik aan de experts over, maar zanger van Leerdam zingt in het oud Hollands zijn tekst, ondersteund door een gitaar en wat andere akoestische instrumenten. Het klinkt bijzonder tussen al het metal geweld, maar gezien het concept voelt het ook vanzelfsprekend. Zino van Leerdam heeft veel inspiratie gehaald uit de Nederlandse literatuur, vooral de taal die gesproken werd tussen 1200 en 1500. Van Leerdam heeft die archaïsch Nederlands gezongen teksten op kunstige wijze verwerkt in de muziek en vallen prominenter op in de rustige nummers, maar minder in het metalgeweld van tracks als Onbevangen en Reuzenspraak. Dat is ook de reden dat de band vooral ook populair is in Duitsland, waar binnen de tour ook veel Duitse steden werden aangedaan. In het boekje vind je een QR code die je verwijst naar de teksten op de site van de band, liefhebbers van oud Nederlands kunnen daar hun hart ophalen.

Wanneer je deze cd luistert denk je niet gelijk aan progrock. Dat staat als een paal boven water. En toch zitten er zoveel meer facetten in de muziek die de avontuurlijke progrocker kan waarderen. De cd zit ramvol verrassende elementen die ook nog eens op kundige wijze zijn gemixt door Joost van den Broek, de producer achter Ayreon, Epica, Anneke van Giersbergen’s Vuur en Blind Guardian. Doe jezelf een plezier, probeer dit Nederlands product gewoon en laat je verrassen!