Vangelis is een pseudoniem van Evanghelos Odysseas Papathanasiou. Hij is een op 29 maart 1943 in Volos geboren Grieks muzikant en multi-instrumentalist. Het meest gebruik maakt hij van synthesizer, piano, keyboards en andere elektronische instrumenten. Vangelis is bij het grote publiek vooral bekend van de filmmuziek “Chariots Of Fire” uit 1981 (waarvoor hij een Oscar won), voor de muziek van de film “Blade Runner”, de nummer 1-hit uit de film “1492: Conquest Of Paradise” en het thema voor het Wereldkampioenschap voetbal 2002.
Wanneer Vangelis in 1968 naar Parijs verhuist vormt hij samen met Demis Roussos en Loukas Sideras de groep Aphrodite’s Child. Ze scoren een wereldhit met Rain And Tears. De drie jaar daarna scoren ze hit na hit. Het album “666” was de zwanenzang van de groep. Vangelis blijft in Parijs rondhangen en werkt aan de soundtracks voor films van de Franse producer Frederic Rossif (L’Apocalypse Des Animaux, La Faute Sauvage). In 1974 verhuist hij richting Londen. Er gingen toen geruchten dat Vangelis de plaats ging innemen van Rick Wakemen in Yes. Vangelis houdt het daar enkele weken vol, maar geeft er de brui aan omdat hun muzikale ideeën te ver uit elkaar liggen.
Daarna richt hij zijn eigen Nemo Studio’s op en tekent een platencontract met RCA. Op dat label brengt hij zijn eerste album op eigen benen uit: “Heaven And Hell”. Vanaf dan start een successtory die voortduurt tot het moment in 2013 (het jaar waarin Vangelis 70 jaar werd) waarop het Britse Esoteric Recordings besluit zijn oude albums opnieuw uit te brengen. Albums die door Vangelis zelf zijn geremasterd en daardoor een stuk beter en voller klinken dan de originele versies. Het was voor deze website tevens het sein om deze albums onder de laser te leggen en er voor het eerst een oordeel over te vellen.
Het oordelen over muziek van Vangelis ervaar ik als het uitleggen hoe pindakaas smaakt. Ken maar eens iemand in je omgeving die de muziek van Vangelis niet kent en er geen mening over heeft… In mijn ogen behoort deze man samen met Rick Wakeman en Keith Emerson met afstand tot de beste toetsenisten die onze aarde ooit heeft gekend.
Dit album valt uiteen in twee lange delen: Heaven And Hell Part I en Heaven And Hell Part II. Beide stukken, elk dik twintig minuten, herbergen het bombastische toetsenwerk wat later zijn handelsmerk is geworden. Niet zelden dubbel en soms drievoudig gelaagd. Part I herbergt de stijl van progressieve rock, Part II gaat terug naar zijn eerdere albums met filmmuziek. Je kunt ook horen dat Part I met zijn optimistische geluid ‘heaven’ vertegenwoordigt, met als fenomenaal slot So Long Ago, So Clear, dat wordt gezongen door Jon Anderson. Het was de start van een langere samenwerking van het duo met tal van albums en hits als gevolg.
Part II klinkt overwegend duister en onheilspellend, zeg maar als ‘hell’. Daarmee is deze schijf er een van twee gezichten hetgeen ook wordt gevisualiseerd met twee door Mike Doud ontworpen albumhoezen: de brandend oranje en de hemels blauwe. Beide met de boven een toetsenbord zwevende handen van de meester zelf.
Een belangrijke rol op dit album is ook weggelegd voor het English Chamber Choir onder leiding van Guy Protheroe. Het koor maakt de bombast op momenten nog groter.
Wat niemand, behalve Vangelis zelf, destijds kon bevroeden was dat het thema van Chariots Of Fire al opgesloten zat in Movement 3. Een thema dat overigens ook is gebruikt voor de televisieserie Cosmos.
Hans Ravensbergen