VengeanceAlbum

Iedere ‘oudere’ rockliefhebber in Nederland boven de dertig jaar kent de band Vengeance, daar geef ik een bankgarantie voor af. Vengeance staat synoniem voor hardrock van Nederlandse bodem met een piek van roem in de jaren tachtig. Voor mij persoonlijk staat Vengeance synoniem voor Arjen Lucassen, aan zijn hand drukte hij mij richting de progmetal binnen de symfonische rock. Voor anderen staat Vengeneance samen met Vandenberg en Bodine garant voor dé Nederlandse hardrockscene van de jaren tachtig.

Deze box is samengesteld door de eigenaar van het label Pseudonym, Hans van Vuuren, in samenspraak met de voornaamste bandleden als Lucassen, Goewie, Holleman, Somers en Bijlsma. Volgens het management kregen ook de bandleden die korter waren verbonden aan de band inspraak. De box bestrijkt een periode van het begin van de band, tot aan het album “Back From Flight 19” dat in 1997 verschijnt. Hierna valt de band voor een lange tijd uiteen. De box komt op de markt in een gelimiteerde versie van slechts 1000 stuks.

Vengeance ontstaat in 1983 en heette in eerste instantie Lynx. Die naam werd al snel geschrapt omdat er al meerdere bands onder die naam opereerden, waarna de naam veranderd werd in Vengeance. Wanneer in 1984 het eerste album het levenslicht ziet bestaat de band uit Jan Bijlsma, Arjen Anthony Lucassen, Oscar Holleman, Matt Oligschlager en zanger Leon Goewie. Die line-up zal in de jaren daarop veelvuldig veranderen.

De box bevat zes cd’s met de studioalbums van Vengeance en daarnaast vind je drie cd’s met ‘rare’ opnames in allerlei vorm. Live versies, radio edits, demoversies, maar bijvoorbeeld ook twee opnames voor het legendarisch Countdown Cafe uit 1986. Die drie rijkgevulde cd’s zijn een schatkist voor de echte fan, vol met unieke versies van de bekende tracks, hoewel de kwaliteit niet altijd de moeite waard is om herhaaldelijk te beluisteren. Maar nogmaals, zeker voor de fan is dit een rijke aanvulling van het reguliere materiaal en onmisbaar voor een complete collectie.

De eerste drie cd’s kenmerken zich vooral door het typsiche hardrockgeluid van de jaren tachtig en zijn qua productie niet altijd even sterk. Toch is het materiaal vanaf het debuutalbum sterk te noemen en weet de band bij elke cd vooral muzikaal maar ook op prodcutie vooruitgang te boeken. De band haalt geen noemenswaardige hitnoteringen met singles en alleen de albums “Arabia”, “Take It Or Leave It” en “We Have Ways to Make You Rock” halen de top 100 albumlijst in de tachtiger jaren. Als je als relatief onbekende naar de box luistert valt het op dat er maar spaarzaam herkenbare nummers naar boven komen drijven. Het debuutalbum “Vengeance” is bijzonder herkenbaar voor de hardrock periode van die tijd en kent overeenkomsten met de populaire hardrocksensaties in die tijd; Whitesnake, Van Halen, Deep Purple en Europe. Onderling zijn er natuurlijk genoeg verschillen te noemen, maar met name die namen komen naar boven drijven als je de eerste twee, drie albums van Vengeance moet omschrijven. En daar ligt gelijk het euvel; Vengeance was zeker voor Nederlandse begrippen een band die er toe deed, internationaal konden deze cd’s helaas geen potten breken.

Meer aandacht verdient de meest succesvolle plaat van Vengeance, “Arabia”, dat in 1989 verschijnt en als de meest succesvolle cd gezien wordt. Dat is ook terecht want dit is een memorabel klinkende schijf die volledig in de tijdsgeest van de late jaren tachtig is gemusiceerd. Hoewel, voor die tijd bevatte het wat progressieve trekjes waar we vooral ook de hand van Arjen Anthony Lucassen in kunnen vinden. Zo nu en dan verdwijnen mijn gedachten door de gitaararrangementen naar een band als ZZ top. Maar ook zanger Leon Goewie is hier op het toppunt van zijn kunnen, zijn stem is typerend voor de tijdspanne en geeft de muziek een absolute meerwaarde. Zo nu en dan kan je hem aanrekenen dat hij iets teveel als Axl Rose van Guns N’ Roses wil klinken. Tracks als Cry Of The Sirens en If Lovin’ You Is Wrong waren ook in die tijd potentiele hitnummers, waarom dat dan niet lukte kan je als een raadsel zien. Ook Bad Boy For Love heeft die hitpotentie in zich en is on-Nederlands goed door het sublieme gitaarwerk. Hoe dan ook ontstijgt de band het niveau van ‘die Nederlandse hardrockband’ en heeft in het buitenland meer succes dan met voorgaande albums, hoewel het enthousiasme beperkt blijft tot de nabijgelegen landen. Na de tour van dit album wordt Leon Goewie op een zijspoor gezet vanwege zijn excentrieke uitspattingen en zijn gedrag in het algemeen.

In 1994 verschijnt dan het album “The Last Of The Fallen Heroes”, dat eigenlijk alleen in Japan op de markt wordt gezet. Het album wordt door de muzikanten zelf gezien als een album dat niet had mogen verschijnen, de muziek was bij de release al verouderd, teveel op de jaren tachtig hardrock gericht en een nieuwe metal stroming werd populair, de grunge. Daarnaast zijn de bandleden individueel teveel op hun eigen carrière gericht.

De hand van Lucassen is vooral te vinden in het zesde album, “Back From Flight 19”. Voor Ayreon kenners is het een open deur intrappen als je alleen al de titel van de cd en de bijhorende songtitels leest, maar ook de muziek ademt de roots van Lucassen, die op dat moment al druk is met zijn Ayreon project. Om een vlugge indruk te bemachtigen moet je vooral het titelnummer maar eens beluisteren, maar ook songs als Planet Zilch en Flight 19 ademen een Ayreon sfeer. De achtergrondkoortjes, een ‘spacy’ sound, de Mellotron, de fluit, de typische gitaarsolo’s, het is allemaal een uitloper van Ayreon. Om het nog even helemaal af te maken is naast Lucassen voormalig bandlid Oscar Holleman verantwoordelijk voor de productie van de cd. Juist: die Oscar Holleman die ook op vele manieren betrokken is geweest bij de eerste releases van Ayreon. Eenieder die de typische Ayreon stijl van Lucassen waardeert moet deze cd echt aanschaffen en toevoegen aan zijn collectie; dit is Arjen Lucassen ten top. Toch zijn er ook wat andere invloeden te horen, zoals Deep Puple, Led Zeppelin en een vleugje The Beatles. Een goed voorbeeld waar Deep Purple als inspiratie heeft gediend is de track Loaded Gun.

Anno 2020 bestaat de (officiële) band alleen nog uit zanger Leon Goewie, hoewel er wel wordt gewerkt aan een nieuwe band. Vengeance gaat de geschiedenis in als een band die de Nederlandse hardrock een hartslag heeft gegeven. In potentie een band van allure, alleen zit het niet altijd even mee…