VenturiaAlbum

Venturia wordt tot de categorie ‘veelbelovende nieuwkomer’ binnen het progmetalgenre gerekend. In 2006 kreeg men al lovende kritieken op het debuutalbum “The New Kingdom” en in 2008 zag na langdurig schaven en herschrijven “Hybrid” het levenslicht. En wederom is dit een pareltje dat niet onopgemerkt blijft.

Typerend voor de Venturia-sound is wel het speelse gemak en enthousiasme waarmee traditionele progmetal van nieuw elan wordt voorzien. Verpakt in een jasje van pakkende pop/rocksongs en voorzien van een uitmuntende productie. Voeg hier nog aan toe de bovengemiddeld geslaagde samenwerking tussen vocalisten Lydie Robin en Marc Ferreira – gelukkig niet resulterend in een uitgemolken grunt/sopraan geluid – en je hebt puur goud in handen. Laat je bij eerste beluistering vooral niet misleiden door de ogenschijnlijke eenvoud van de songs, er schuilt genoeg complexiteit in de composities om ook doorgewinterde proggers tevreden te stellen.

Zonder dat het storende bijgeluiden oplevert, stuitert de cd vanaf opener Swearing Lies door je speler en zal zelfs bij de zwaarmoedigen onder u een glimlach op het gezicht toveren. Weg met die grauwsluier, de lente dient zich aan! Be The One toont de kracht en toegevoegde waarde van twee vocalisten, binnen een compositie voorzien van triphop-invloeden en een mooi zware gitaardeken. Bij de liefhebbers van vet gitaarspel zal “Hybrid” er sowieso ingaan als koek, want Charly Sahona rifft er lustig op los. Pearls Of Dawn laat de progressieve teugels wat varen en laat gewoon een lekkere rockband horen. Zou ook een prima song zijn voor bijvoorbeeld het Nederlandse, onlangs samengestelde Stereo.

Will You Save Me? is weer een juweeltje dat hier en daar doet denken aan The Gathering (met Anneke). Een afwisselende song met de nodige diepgang, ge-wel-di-ge zang en muzikanten die zich stuk voor stuk van hun beste kant laten horen. En dan Sparkling Rain. Word je ook zo moe van steeds die vergelijking met Kate Bush (zeker als je net als ondergetekende alleen al op haar naam verliefd bent)? Luister hier dan zeker even naar de zangpartij van Robin, want eindelijk mag een zangeres zelfs wat mij betreft in één adem worden genoemd met dit fenomeen. Skip dan even verder tot Why?/This Woman’s Life (met ‘This Woman’s Work’ in gedachten?) en je zal definitief overtuigd zijn van haar kwaliteiten.

Laat je met Hottest Ticket In Town weer overrompelen door Sahona’s inspanningen op gitaar om vervolgens ademloos te genieten van het heerlijke Love Gamers; zo pakkend worden ze zelden geschreven! De ruim negen minuten klokkende afsluiter Sublimated Dementia pakt op trefzekere wijze terug naar “The New Kingdom” waar men de traditionele progmetal nog wat meer liet doorklinken. Een eveneens zeer indrukwekkende song; om je vingers bij af te likken. Triphop, Opeth, Kate Bush, Tomorrow’s Eve, Seventh Wonder, het is hier allemaal verenigd en vermaakt tot de eigen Venturia-sound…

Eigenlijk schaam ik mij al schrijvende een beetje dat dit album mijn top tien voor 2008 niet heeft gehaald. Achteraf bezien had hij zonder enige moeite vanaf plaats acht kunnen meedraaien, overigens zonder de albums die daar nu staan tekort te doen. Als Venturia zich op deze wijze blijft ontwikkelen, twijfel ik er niet aan dat het volgende album zich in enig jaar kwalificeert voor de eerste vijf posities!

Govert Krul