VertigoAlbum

Het was de late winter en de vroege lente van 1988 dat de Amerikaanse band Toto de dienst uitmaakte in de hitlijsten van ons kikkerlandje. Het uitstekende album “The Seventh One” stond weken op de eerste plaats van de albumlijst. Verder had de band met de nummers Pamela, Stop Loving You en, in iets mindere mate, Mushanga dikke vette hits te pakken. Mede verantwoordelijk voor deze wederopstanding van de rockband, met het soms zo gladde geluid, was zanger van dat moment Joseph Williams. Zoals waarschijnlijk wel bekend wisselt Toto met enige regelmaat van zanger. Zo kwam er na het grote succes van “The Seventh One” ook een eind aan het relatief korte tijdperk van Williams. Na twee platen (“Fahrenheit” was de andere) moest de zoon van filmmuziekcomponist John Williams het veld alweer ruimen. Al moet daarbij wel even toegevoegd worden dat Williams ook iets te vaak de snoeppot opzocht en zichzelf wat misplaatste sterallures opspeldde.

Na een kleine doch erg succesvolle carrière in het musicalvak (The Lion King en Jesus Christ Superstar) kroop het bloed toch weer bij Williams waar het al een tijdje niet geweest was en begon hij het project Vertigo. Na de debuutplaat vanuit 2003 ligt nu de opvolger voor mijn neus. Het simpelweg geheten “2” gaat precies verder waar het in 1988 met “The Seventh One” ophield. Dat wil zeggen: tien zeer goede in de lijn van Toto liggende melodieuze rocksongs met hier en daar een ballade.

Waar Williams bij Toto al heel wat was gewend wat de drummer betreft, is het hier op “2” wel heel erg raak. Waar ten tijde van Williams’ aanwezigheid drummer Jeff Percaro (R.I.P.) de drumkruk bij Toto bezet hield, is er op “2” nog een completere drummer te horen. Soul Sirkus en Planet X drummer Virgil Donati is namelijk de klappengever op deze typische AOR plaat. Dat Donati één van de beste drummers ter wereld is, laat hij hier ook weer horen. Zijn drums komen met dat ouderwetse doffe geluid je speakers uitzetten. Elke klap is raak en wat nog veel belangrijker is – ook nog op het goede moment. Wat je bij andere zogenaamde sterdrummers nogal eens ziet, is de drang om alles maar potdicht te slaan (ik noem geen namen maar ik geef één hint: DT). Dat is bij Donati zeker niet het geval. Voeg hierbij de messcherpe gitaarpartijen van Alex Masi en de cirkel is rond.

Ik vrees met grote vrezen dat deze plaat geen verkooprecords zal gaan breken, maar als er maar één nummer de Top 40 weet te bereiken is een album top 10 notering een kwestie van tijd. Nummers als In The Blink Of An Eye, Part Of Me, Holy en I Wanna Live Forever behalen moeiteloos de hoge kwaliteit die ook “The Seventh One” kenmerkte. Zoals altijd bij zo’n AOR-achtige aangelegenheid moet er ook een gladde ballad op het album. Op “2” is deze eer weggelegd voor Save It All For Me. Het is zeker geen slecht nummer maar geef mij maar het rockende geluid van Vertigo. Ook als je maar 10 seconde van deze plaat beluistert, valt gelijk op dat het kenmerkende stemgeluid van Williams aan geen enkele slijtage onderhevig is geweest. Alle hoge, lage, harde en zachte noten worden met gemak behaald. Ik ben erg benieuwd of hij dit ook live nog kan waarmaken, maar of te verwachten valt of Vertigo in Nederland voor een optreden zal neerstrijken is zeer de vraag.

Alle Totofans opgelet, AOR aanhangers spits de oren en melodieuze rockfans word wakker! Vertigo’s tweede plaat is een pareltje en al duurt hij nog geen veertig minuten; hij is elke eraan gespendeerde euro dubbel en dwars waard!

Sander Kok