Violent JasperAlbum

Al sinds zijn jeugd heeft Sylvan-toetsenist Volker Söhl een fascinatie voor filmmuziek. Bovendien had hij al geruime tijd de wens om een soloalbum te maken met vrouwelijke vocalen. Samen met zijn band-kompaan gitarist Johnny Beck formeerde hij de formatie Violent Jasper om die droom waar te maken. Het resultaat is een sfeervol album dat zich ergens tussen Sylvan en Frequency Drift beweegt. Het latere Marillion komt ook wel om de hoek kijken.

De heren krijgen versterking van in de eerste plaats Caroline von Brüncken (Wild as Her, RPWL).Zij neemt de zang voor haar rekening en dat doet ze met verve. Marco Glühmann, de zanger van Sylvan, zingt ook op een aantal nummers. De nummers krijgen bij tijd en wijle een klassieke, barokke touch, door de hobo van Söhls broer Otfried en de viool van Katja Flintsch. Jens Lueck zorgt voor de drums. Ik denk dat je nu al wel een beeld hebt: filmische en organische muziek, waarbij het liedje en de sfeer centraal staan. Het album is hoorbaar vanuit de toetsen geschreven. Söhl tekent mooie sferen, maar, en dat is wat mij erg bevalt, daar blijft het niet bij. Dit album “Control” bestaat met name uit goede songs.

“Control” is in zekere zin ook een conceptalbum, of beter gezegd: er is een overkoepelend thema. De vragen die op dit album centraal staan zijn: hebben wij controle over onze emoties of beheersen zij ons? En nog belangrijker: is controleverlies misschien zelfs wel wenselijk?

De meeste nummers worden gedragen door de toetsentapijten van Söhl. Daarop en daaromheen ontwikkelen zich dan de nummers. De eerste song Control geeft een goede blauwdruk. Mooie sferen, zanglijnen en dynamiek. Von Brüncken laat direct horen dat zij een prima zangeres is. In het nummer Promise zingen Von Brüncken en Glühmann ook samen.

Het nummer Masquerade vind ik bijzonder mooi, niet in de laatste plaats door de barokke touch. Ook zorgt Beck voor een mooie gitaarsolo en dat geeft het nummer bovendien wat pit. Dark Flow is een van de hoogtepunten van deze cd, met mooie sferen, klassieke lagen, een mooie zanglijn en gotische sneeuwvlokjes die het symfonische bed verfraaien.

Het nummer Desire valt echt op omdat het heftiger is dan de overige songs. Dat is goed ook, want wat vuur kan de muziek van Violent Jasper wel gebruiken. Zo ‘violent’ is de muziek doorgaans niet. Von Brüncken laat bovendien horen dat ze ook goed kan uithalen.

Met het volgende Frontiers laat Violent Jasper zich van zijn symfonische kant zien, met bijzonder fraai en interessant toetsenspel van Söhl. De gitaarsolo van Beck maakt het helemaal af. Met Control (Reprise) wordt de cd afgesloten en is de cirkel rond, ook muzikaal gezien.

Kortom, ik vind dat Violent Jasper met “Control” een prima cd heeft gemaakt. De muziek is sfeervol, mooi en organisch. Het klinkt bovendien modern en de zang is heel goed verzorgd. De klassieke invloeden geven de muziek nog meer cachet. En uiteraard hoor je de Sylvan-invloeden wel, maar de heren weten wel een eigen geluid neer te zetten. Dit album is voor Volker Söhl een ‘dream come true’, maar eerlijk gezegd hoop ik niet dat het hierbij blijft. Er zit zeker potentie in deze band. Ik luister met plezier naar “Control”.