Violent SilenceAlbum

Acht jaar moesten de liefhebbers van Violent Silence wachten op de opvolger van het goed aangeschreven album ”Kinetic”. In deze periode van ‘gewelddadige stilte’ is er het nodige veranderd bij de Zweedse formatie. Een formatie die eigenlijk een duo is, maar tegelijk ook een kwintet.

Zo heeft Martin Ahlquist de plek ingenomen van de in 2008 vertrokken mede-oprichter Hannes Ljunghall, al speelt Ljunghall nog steeds zijn deuntjes mee. Zanger Bruno Edling en basgitarist Phillip Bastin zien en horen we niet meer terug op ”A Broken Truce”.

Waar op het titelloze debuut nog werd gekozen voor een songmatige aanpak, verscheen op ”Kinetic” de eerste epic. Dat was kennelijk een voorbode voor wat ons te wachten stond. Op het voorliggende album prijken immers maar vier nummers. Ze overstijgen bovendien allemaal de tien minuten.

Ook qua geluid is het een en ander veranderd. Meest opvallend is de (niet geheel accentloze) zang van Ahlquist. Zijn stem is krachtig en heeft een flink bereik. We horen hem overwegend in de hogere regionen zingen. Soms doet hij denken aan een kruising van Tommy Shaw (Styx) en Sting. En we horen hem vaak zingen. Er komt heel wat tekst voorbij. Ondanks de epische speelduur van alle nummers is er immers relatief weinig ruimte voor instrumentale passages. Daarnaast klinkt het allemaal melodieuzer, toegankelijker. Zo nestelde de melodie van Prism Path zich dagenlang in mijn bovenkamer.

Maar het meest kenmerkende van Violent Silence is gebleven: het volle en overweldigende toetsengeluid en het volledig ontbreken van gitaar. Meer dan eens horen we twee en soms wel drie lagen toetsenwerk. Voor de liefhebber van vaak authentiek klinkende toetsen is deze schijf dan ook een warm bad. Voeg daarbij het fretloze baswerk van nieuweling Anders Lindskog en het aparte drumspel van Johan Hedman en je hebt muziek die zich duidelijk onderscheidt van andere groepen. Namen als UK en Genesis kwamen meer dan eens in mijn gedachte.

Met een totale speelduur van 47 minuten landen de Zweden met de hakken over de sloot. Ik had graag nog wel een episch nummer gelust. Het neemt niet weg dat Violent Silence met ”A Broken Truce” een oerdegelijke progplaat heeft afgeleverd.

Hans Ravensbergen