VolaDVD

In 1978 kocht ik “Cha Cha” van Herman Brood & Wild Romance. Ik was kennelijk niet zo eenkennig in die tijd, want in hetzelfde jaar kocht ik ook gewoon “Tormato” van Yes. Het duurde vrij lang voordat ik doorhad dat “Cha Cha” helemaal geen echt livealbum was, zoals op de hoes was vermeld. Het was volledig in de studio opgenomen en het applaus tussendoor kwam van een handjevol aanwezige mensen en een creatieve producer.

Fast forward naar november 2021. We zitten in een volledige lockdown en bands kunnen – letterlijk – geen kant op. Sommige bands werken aan nieuw materiaal en andere organiseren livestreams van concerten om toch nog wat inkomsten uit optredens te halen. En hier vindt het omgekeerde plaats van wat Herman in 1978 deed met zijn ‘live’ album. In plaats van applaus toe te voegen tussen de nummers, blijft het doodstil – als een soort beklemmende aanklacht tegen de harde tijden. Het geeft een vreemd effect voor een live-album. Wanneer je alleen de audio draait – dat zal toch in de meeste gevallen zijn – dan blijkt uit weinig dat het ‘live’ betreft, tenzij je de originele nummers goed kent. Gezien de lastige tijd zijn streamingconcerten een fijn alternatief. Aan de andere kant is het natuurlijk zuur als, zoals in het geval van Vola, dit je eerste live-album is.

Dan maar snel naar de blu-ray (geen dvd voor wie nog op een oude speler leunt), want qua video is dit wel een echt interessant document. De locatie is net zo beklemmend als het ontbreken van applaus. Het zonder publiek spelen voegt gek genoeg iets toe. “Live From The Pool” is daadwerkelijk opgenomen op de bodem van een zwembad. Het gaat om het bad in de verlaten militaire basis Auderød bij Kopenhagen. Er wordt bewust niets mee gedaan, zodat de natuur langzaam maar zeker de overhand krijgt op het terrein en in de gebouwen. In de eerste pakweg vijf en een halve minuut zie je de opbouw van de set. De band speelt in het diepe einde van het zwembad waar een flinke hoop grond en planten zijn. Het perfecte decor voor de muziek van Vola. Het is trouwens nog de vraag hoe het akoestisch uitgepakt zou hebben voor eventueel publiek in zo’n galmende doos, maar gelukkig is dat nu niet relevant. De band speelt in ‘repetitieopstelling’ met de gezichten naar elkaar toe.

“Live From The Pool” is een prachtig document dat perfect toont waar Vola op dit moment staat: drie fantastische studioalbums (en twee ep’s) hebben een trouwe schare fans opgeleverd, getuige de actieve Facebookgroepen. Aan deze fans is trouwens ook vrijwel zeker te danken dat deze registratie uiteindelijk uitgebracht wordt. Direct na de stream begon de roep om een dvd/blu-ray van het concert. De show toont een band met veel zelfvertrouwen en volop speelplezier, die met verve door een dwarsdoorsnede van het repertoire gaat. Van de laatste twee albums, “Applaus From A Distant Crowd” en “Witness” worden twee keer vijf nummers gespeeld en drie van het eerste volledige studioalbum “Inmazes”. Van dat laatste album speelt gitarist Mygind een soloversie van Gutter Moon met alleen gitaar, maar dat valt wat mij betreft een beetje uit de toon tussen de rest.

Vola speelt de nummers zoals ze op het podium ook zouden doen. En dat kunnen ze geweldig goed. De songs klinken stuk voor stuk strak en vol. Mygind is goed bij stem en haalt met gemak de hoge regionen in de songs, gesteund door achtergrondzang van bassist Nicolai Mogensen. Drummer Adam Janzi mist geen enkele beat, en dat terwijl de tempo’s toch niet mals zijn en vaak helemaal uit de pas lopen met de rest van het instrumentarium.

Bij de blu-ray van het concert krijg je een audio-cd erbij, wat leuk is voor wie gewoon een keer de muziek ‘live’ wil horen en niet per se de video elke keer hoeft te zien. Dat zal dan vooral de die-hard fans betreffen, want de gewone luisteraar kan net zo goed de studioversies opzetten. Maar dat is dan vanwege het ontbreken van publiek en de sfeer die daarmee gepaard gaat. Voor de nog hardere fans is er ook nog de (mintgroene) vinylversie in de vorm van een dubbel-lp.

“Live From The Pool” is een fraai document van ‘Vola so far’. Misschien zal dit over een paar decennia net zo’n speciale uitgave blijken als Pink Floyds “Live At Pompeï”, maar daarvoor moet het denk ik nog rijpen en opgevolgd worden door nog een paar sterke albums. In dat laatste heb ik in elk geval het volste vertrouwen.