Voluntary Mother EarthAlbum

Rare vogels die Jappen.

Voluntary Mother Earth is een opmerkelijke band uit het  land van de reizende zon. Dit kwartet bestaat uit gitarist/zanger Akihiko Hayakawa, bassist  Chunko, drummer ShonMage  en toetseniste Yuko Iwasawa. Drie vreemde snuiters dus en een snuiterin. Zij vermengen heavy rock, prog en avant met de nodige onvoorspelbaarheid en besprenkelen dit met erg flauwe humor en meligheid. Zowel muzikaal als tekstueel probeert de band je lachspieren in werking te zetten, maar omdat sommige grollen nogal tenenkrommend zijn, werkt dat eerder op de traanbuisjes. Toch is, zeker na een flink aantal luisterbeurten als de gewenning is ingeslopen, “Unacceptable Vegetable” behoorlijk geslaagd te noemen.

In het geheel komen namen boven borrelen als Frank Zappa, Weird Al Yankovic en System Of A Down. De muziek heeft dan wel niet dat geniale van Zappa, overtuigingskracht, lef en eigengereidheid zijn weliswaar altijd aanwezig. Zo bevat de heftige opener Give Us A Tomato  dat  royaal in de samenzang is gezet, een onverwachte passage accordeon. Schrik ook niet op als een nummer onderbroken wordt voor een jolig stukje country, jazz of pop. Ook is er ineens ruimte voor irritante psychedelica, Japanse folklore en wat gesproken fragmenten. Volontary Mother Earth loodst je met gemak door de vele tempo- en sfeerwisselingen van hun muziek. En ondertussen maar lekker spelen.

Het is een goede zaak dat onze Japanse vrijwilligers het raamwerk van hun repertoire gevarieerd hebben gehouden. Er zijn heftige nummers naast ingetogen werk en met Free Head For A Free Ride gaat men zelfs de blueskant op. Het avant-gardistische randje dat alles bij elkaar houdt wordt nimmer uit het oog verloren. Een andere grootste gemene deler is de zeer middelmatige leadzang van Hayakawa waardoor de muziek eigenlijk meer een parodie op zichzelf lijkt, zeker met van die belachelijke teksten. Goed spelen kunnen ze, de mafkezen en een pakkende melodie schrijven kunnen ze ook.

Terwijl ik deze recensie schrijf besef ik  dat het eigenlijk zonde van de tijd is om serieus te doen over een band die zich zelf niet eens serieus neemt. Ik heb begrepen dat kort na het uitkomen van “Unacceptable Vegetable” de band al voor de helft uit nieuwe vogels bestaat. Ik ben toch wel benieuwd hoe de band daarmee op een opvolger zal klinken. Vooralsnog is deze schijf nog net geen muzikale Harakiri.

Dick van der Heijde