VonassiAlbum

Heerlijk vind ik die rechttoe rechtaan progrockbandjes. Mits de uitvoering voldoende kwaliteit heeft natuurlijk. En aan kwaliteit heeft dit in 2007 opgerichte powertrio uit Chicago geen gebrek. Althans, afgaande op deze eersteling.

Met de basgitaar en drums meestal als basis is de link naar Rush snel gelegd. Open Hands is zo’n juweeltje met aan het eind een geweldige Alex Lifeson-riff. Maar ook The Now Game heeft die dynamische Rush-drive, die zich al enige tijd kenmerkt door een ogenschijnlijke eenvoud. De invloeden zijn echter talrijker, want op songs als Gini en Beginnings dwalen mijn gedachten af naar Antique Seeking Nuns vanwege de wonderschone akoestische arrangementen. Daar blijft het echter niet bij want met groot gemak haalt Vonassi op de speelse, van stuiterend gitaarwerk voorziene voltreffer Strong Arm Welfare bands als Mind’s Eye en Enchant van stal. Wellicht iets lichtvoetiger en meer ’to the point’, dat wel, maar onmiskenbaar dan toch. Waar de songs wat meer riff-georiënteerd zijn, neem bijvoorbeeld Authenticity, pakken we ook nog wat Abigails Ghost mee, hoewel deze eveneens nog jonge band al wat verder is in zijn ontwikkeling.

Grootste troef van Vonassi is wel dat men er glansrijk in slaagt de genoemde invloeden te verpakken in compacte, bijzonder aanstekelijke rocksongs die rond de vier minuten klokken. De overgangen van wat rauwer naar meer ingetogen werk zijn talrijk en maken deze schijf tot een waar luistergenot. Moeilijkdoenerij en tijdrekken is er gelukkig niet bij. De composities van Vonassi hebben dit ook helemaal niet nodig want we horen zo ook wel dat men voldoende bagage in de tas heeft. Dat men het aanwezige technisch vernuft volledig aanwendt voor de songs in plaats van tijd te verspillen aan egotripperij, zegt genoeg over de ambitie van deze band.

In een jaar waar tot nu toe niet veel hoogtepunten te beleven zijn is een kinderhand snel gevuld; onder dit bewustzijn durf ik echter te stellen dat Vonassi ook in betere progjaren prima mee komt en een bijzonder welkome aanvulling is. Met “The Battle Of Ego” heeft men in elk geval het predicaat ‘luistertip’ te pakken. Een band om in de gaten te houden derhalve!

Govert Krul