Voyager

The Meaning Of I

Info
Uitgekomen in: 2011
Land van herkomst: Australië
Label: Sensory Records
Website: http://voyager-australia.com/news.html
MySpace: www.myspace.com/voyageraustralia
Tracklist
Momentary Relapse Of Pain (4:00)
Stare Into The Night (4:17)
Seize The Day (4:47)
Broken (4:45)
The Pensive Disarray (Feat. Daniel Tompkins) (5:55)
He Will Remain (2:45)
The Meaning Of I (4:18)
Iron Dream (In Memoriam: Peter Steele) (4:00)
Feuer Meiner Zeit (0:34)
Fire Of The Times (Feat. DC Cooper)(4:48)
She Takes Me (Into The Morning Light) (4:06)
It's Time To Know (2:17)
Are You Shaded? (5:28)
Mark Boeijen: drums
Alex Canon: basgitaar
Simone Dow: gitaar
Daniel "'Nephil'" Estrin: toetsen, gitaar en zang
Scott Kay; gitaar

Met medewerking van:
DC Cooper: zang op Fire Of The Times
Daniel Tompkins: zang op The Pensive Disarray
The Meaning Of I (2011)
I Am The Revolution (2010)
Univers (2007)
Element V (2004

Wat is het toch fijn om te merken als een band de kritiek van Progwereld serieus neemt en daar in het volgende album op een positieve manier mee aan de slag gaat!

Bovenstaande zin is natuurlijk een utopie, want ik mag al blij zijn als mijn recensie van “I Am The Revoltution” door Daniël Estrin en de band gelezen is. Want Voyager mag dan in Nederland geen grote aanhang hebben, dat is heel wat anders in hun eigen land Australië, waar ze in de afgelopen jaren flink wat awards en prijzen in de wacht hebben gesleept. Ook in landen als Duitsland, Rusland en veel Oost-Europese landen hebben ze een grote en hechte fan schare. Hoe dan ook, de veranderingen en vernieuwing op dit album geven mij hoop voor de toekomst. Zo, die zit alvast in de pocket.

Echt heel negatief was ik in mijn stuk van “I Am The Revolution” niet, maar de conclusie aan het einde van de recensie was dat er wat mij betreft wel iets moest veranderen in de muziek van Voyager. En laat de band dat op dit album nu precies doen. Een wereldschokkende verandering is het nu ook weer niet geworden, maar de nummers hebben bijvoorbeeld meer complexiteit gekregen en zijn daarnaast doorspekt met een variëteit aan stijlen en maatsoorten. Zo kent het nummer Are You Sladed regelrechte trekjes van deathmetal, de gitaristen Simone Dow en Scott Kay zijn voortdurend in duel met de toetsen van Estrin, en The Meaning of I laat zelfs blastbeats horen. Tussendoor krijgen we flinke staaltjes van gevarieerde powermetal en catchy prog te horen en als klap op de vuurpijl is er een gastoptreden van Royal Hunt zanger DC Cooper in het nummer Fire Of The Times. Dit alles resulteert in een rusteloos album waar ondanks de veranderingen ook nog wel ouderwets melodieuze Voyager composities als Seize The Day staan. En zoals ook op de voorgaande albums kan Estrin het niet laten om op deze cd een ultra kort nummer in het Duits (Feuer Meiner Zeit) en een paar zinnen in het Russisch te zingen. Wat dat betreft blijft hij trouw aan traditie en zijn roots.

U voelt het waarschijnlijk al aankomen, de titel van het album suggereert zonder één noot te beluisteren al dat de teksten op het album sterk autobiografisch zijn. Die conclusie staat eigenlijk na één luisterbeurt als paal boven water en het is duidelijk dat bandleider en tekstschrijver Daniël Estrin een moeilijke tijd heeft doorstaan. Dat blijkt ook uit de credits van de band behorend bij het album, maar helemaal wanneer je goed luistert naar de teksten. Deze draaien namelijk volledig om de ik-persoon. En niet één song, maar zeker 80 procent van de teksten gaan over individuele problemen, zorgen, diverse emoties en kunnen metaforisch overkomen op de oplettende luisteraar. Ook kenmerkend in deze context is het nummer Iron Dream, dat is opgedragen aan de in 2010 overleden frontman van Type O Negative Peter Steele. De zanger van deze Amerikaanse band had namelijk in zijn leven ook veelvuldig te maken met heftige depressies. Hoewel de teksten naast de mineur toch ook divers zijn, brengt Estrin zijn zang in de songs wat mij betreft te vaak fragmentarisch over en blinkt hij niet uit zoals op de voorgaande albums, waar hij juist voortreffelijk de diverse zanglijnen inkleurde.

In de eindconclusie kan ik klip en klaar zijn. Voyager blijft op dit album nog steeds herkenbaar en de fans van het eerste uur worden niet teleurgesteld. Daarnaast blijkt de band veel nieuwe elementen in de muziek te kunnen brengen, waardoor het ook weer spannend  wordt voor liefhebbers zoals ik, die op het randje van afhaken stond. En dat is een eerste stap voor een band die nog ver door kan groeien en een mooie toekomst voor zich heeft. Want zoals het aloude gezegde luid: stilstand is achteruitgang. En die boodschap hebben ze toch maar mooi opgepakt.

Ruard Veltmaat

Koop bij bol.com

Send this to a friend