Wappa Gappa

Gappa

Info
Uitgekomen in: 2004
Label: Musea
Website: -
Tracklist
Souk (8:38)
Kirmes (7:44)
Ranja (8:43)
The Golden Apples Of The Sun (10:51)
To Soldiers (8:31)
Exquisite Blue (6:50)
Escher (7:28)
Etranger (9:39)
Keizo Endo: basgitaar
Hideaki Nagaike: toetsen
Hiroshi Mineo: drums
Yasuhiro Tachibana: gitaar
Tamami Yamamoto: zang
Gappa (2004)
A Myth (1998)
Yamatai (1996)

Tijdens de voorbereidingen voor het schrijven van deze bespreking, kwam ik toevalligerwijze achter de betekenis van de bandnaam Wappa Gappa. Omdat ik jullie dit weetje niet wil ontzeggen, volgt nu een korte verduidelijking van deze bijzondere naam. Deze is namelijk ontstaan uit een samensmelting tussen twee oosterse talen, te weten Japans en Chinees. Wappa is voor veel Japanse politieagenten een vaak gebruikte uitdrukking voor handboeien, terwijl Gappa een Chinees teken is dat staat voor “Ik zal het breken”. Samengevoegd komen we dus tot “Ik zal de handboeien breken”, wat door de groep in een bredere context geplaatst wordt als “Wees vrij, wees jezelf!”

Het Japanse Wappa Gappa wordt in 1992 opgericht door producer Sato-ken, bassist Keizo Endo, zangeres Tamami Yamamoto en gitarist Yasuhiro Tachibana. Na een aantal bezettingwisselingen wordt door de komst van drummer Hiroshi Mineo en toetsenist Hideaki Nagaike in 1993 de definitieve bezetting van de groep een feit. In deze samenstelling neemt de band het debuutalbum op, dat in 1996 onder de naam “Yamatai” verschijnt.

Het tweede album “A Myth” verschijnt twee jaar later. Wanneer gitarist Yasuhiro Tachibana de band verlaat, wordt zijn plek ingenomen door Hisaaki Takemori. In 2001 stapt hij alweer op, zodat Tachibana zijn oude plaats weer in kan nemen. Twee jaar later vertrekt hij andermaal, waarna Masahiro Lee de groep komt versterken. Deze moet kort voor de opnamen van “Gappa” alweer plaatsmaken voor opperjojo Tachibana, zodat Wappa Gappa dit album in zijn oorspronkelijke samenstelling opneemt.

Op de drietalige (Engels, Frans en Japans), enigszins verouderde webpagina van de band verklaart zangeres Tamami Yamamoto dat de leden van Wappa Gappa volgens haar voortdurend naar een origineel en eigen bandgeluid streven. Omdat de vijf Japanners echter aanzienlijk beïnvloed zijn door westerse muziek, is dit geluid een welhaast natuurlijke mengeling van westerse en oosterse muziek.

Op de eerste twee albums maakt Wappa Gappa een mix tussen traditionele symfo- en jazzrock, die zo kenmerkend is voor bands uit het land van de rijzende zon. Evenals bekende(re) voorgangers als Gerard, Novela of Outer Limits ontkomt ook deze band daarbij niet aan de overduidelijke invloeden van King Crimson en UK, twee bands die vooral in Japan mateloos populair zijn. Op “Gappa” is de mengeling van westerse en oosterse muziek echter beduidend beter uitgedacht dan ooit, waardoor dit met afstand het beste album van de band is.

De vaak complexe muziek wordt feitelijk gedragen door de zang van frontvrouw Tamami Yamamoto, wiens zang dit keer niet herinnert aan het geluid van de gekende gillende keukenmeiden tijdens een jaarwisseling. Terwijl haar vier virtuoze collega’s doorlopend allerlei vernuftige arrangementen en duizelingwekkende ritmes uit hun instrumentarium toveren, voorziet zij de composities met haar vaak subtiele manier van zingen van het broodnodige serene tegenwicht.

De nummers op “Gappa” ademen in het algemeen duidelijk de sfeer van het oude King Crimson en UK uit. De vaak moeilijke composities en ingewikkelde arrangementen klinken echter af en toe ietwat te doordacht en daardoor bijkans emotieloos. Hierdoor benadert de muziek op dit album helaas nimmer het niveau van deze legendarische bands. Verder is de buitensporig lange speelduur van het album, zoals vaak, eerder een nadeel dan een voordeel. Met een beetje inventief knip- en plakwerk in enkele nummers zou een meer gepaste lengte van rond de vijftig minuten de plaat veel meer zeggingskracht hebben gegeven.

Desalniettemin ben ik van mening dat vooral liefhebbers van bovengenoemde bands dit album van Wappa Gappa zeker een grondige luisterbeurt zouden moeten geven. Vanwege de vaak irritante en hemeltergende zangpartijen blijf ik normaliter ver weg van Japanse bands met zangeressen, maar ik moet toegeven dat wat dat betreft “Gappa” mij eigenlijk best is meegevallen. Het is absoluut geen meesterwerk, maar gewoon een heel behoorlijk album.

Frans Schmidt

Send this to a friend