WarmenAlbum

In het jaar van het nieuwe millennium start toetsenist Janne Warman van Children Of Bodom zijn eigen project Warmen op. Dit met de achterliggende gedachte om wat meer van zijn eigen ideeën en creativiteit te ontplooien, aangezien hij daar binnen COB niet volledig de ruimte en vrijheid voor krijgt. Want dat Warman zich moet lijven aan de ideeën van frontman Alexi Laiho, dat is duidelijk. Daar staat tegenover dat Janne Warman  dit project op diezelfde manier leidde als Laiho dat doet bij COB. Althans, als ik de  interviews van de man op het internet goed heb geïnterpreteerd. Als het de muziek ten goede komt, hoort u mij niet klagen.

Waar het debuut album “Unknown Soldier” bijna volledig instrumentaal is, verandert dat bij het tweede album, “Beyond Abilities”, en het derde album “Accept The Fact”, waar meer gebruik gemaakt word van gastzangers. Ook dit album, “Japanese Hospitality”, maakt gebruik van gastzangers. Leuk detail om  terug te komen bij de eerste alinea, is dat Alexi Laiho als gastzanger is opgeroepen om te fungeren op dit album, alsmede voorganger “Accept The Fact”. De meester mag zich dus aanpassen aan de leerling…

De muziek is wat mij betreft meer dan geslaagd. Om te beginnen zijn de toetsen van een zeer hoog niveau op dit album. Grondlegger van de band Janne Warman is in staat een gevarieerd toetsenarrangement neer te leggen en af en toe bespeelt hij zijn toetsenbord alsof het een leadgitaar is. Het klinkt symfonisch en melodieus. We hebben te maken met een talentvolle toetsenist, dat is vanaf de eerste track duidelijk.

De instrumentale titelsong is toonzettend voor het hele album. Vlotte toetsen, prima gitaargeluid en bomvol energie binnen het geluid. Warmen laat hier horen dat hij beschikt over een goede neo klassieke speelstijl.

Eye Of The Storm laat in de basis een AOR stijl horen, maar door de enerverende toetsen krijgt het een frisse ‘look’ mee. Die AOR stijl wordt versterkt door gastzanger Timo Kotipelto, die accentloos een jaren ’80 geluid produceert en dat bedoel ik niet denigrerend, maar juist positief. De song gaat bijna naadloos over in de track Goodbye, die gezongen wordt door Jonna Korsonen. Zij heeft een vocaal bereik dat verrassend veel lijkt op het geluid van Jacqueline Govaert van Krezip.

Dezelfde dame maakt ook haar opwachting op Janet Jackson’s  cover Black Cat. En dat doet zij samen met de band niet onverdienstelijk. Dit is weer zo’n cover wat mij betreft beter is dan het origineel. Maar goed, ik ben geen liefhebber van de Amerikaanse diva, dat helpt ook een beetje.

Natuurlijk zijn er invloeden van de voornaamste broodwinning van Warmen te horen. Heavy gitaar riffs worden niet geschuwd en deze band vertegenwoordigt nog steeds de statuten van de metalcore. Ondanks dat is de muziek over de hele linie vriendelijker en comfortabeler dan de albums van Children Of Bodom. En waar ik mij kan storen aan het gekrijs en gegrom van Alexi Laitho op de albums van COB, kan ik mij nu moeiteloos schikken in het nummer waar hij zijn opwachting maakt.

Nog een vermelding waard is Unconditional Confession. Het is een lekker vlot rockend nummer met goede zang van gastzanger Marko Vaara. Ook de dreigende slaggitaren kunnen mij goed bekoren.

De cd bevalt goed en met name in de brede diversiteit. Niet alleen de gastzangers maken het gevarieerd, maar ook het totale muziekplaatje. De tracks zijn van hoog niveau en blijven toegankelijk. Het zijn stuk voor stuk goed doordachte arrangementen met gedoseerde instrumentale toevoegingen. De meeste nummers moeten wat rijpen maar na verloop van tijd kan je dan optimaal genieten van toetsen, gitaar en drumsolo’s, ondanks dat het nergens overdreven of hinderlijk wordt. Ook de productie is prima geslaagd, daardoor zal deze schijf mijn stereo nog vaak vullen.

Ruard Veltmaat